Διαμάντω Μανωλάκου στο “Π”: Κανένας συμβιβασμός με το νερό-εμπόρευμα
Της
ΔΙΑΜΑΝΤΩΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ
Βουλευτού Β’ Πειραιά και μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ
Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη ΝΔ για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του νερού προκάλεσε τη δικαιολογημένη κατακραυγή του λαού. Ανέδειξε την υποκρισία τόσο της κυβέρνησης, που διαβεβαίωνε ότι «το νερό είναι και παραμένει δημόσιο», όσο και των άλλων κομμάτων, που ως κυβερνήσεις έστρωσαν αυτόν τον δρόμο.
Πριν από 20 χρόνια, ξεκίνησε η πιο συστηματική εμπορευματοποίηση του νερού, μέσα από σχετική ευρωπαϊκή οδηγία, που υλοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις:
• ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ μετατράπηκαν σε ανώνυμες εταιρείες.
• Το 2000 εισήχθησαν στο χρηματιστήριο, στον ναό του τζόγου και της κερδοσκοπίας. Στις μετοχικές συνθέσεις τους συμμετέχει ο αμερικανικός όμιλος Paulson και το γαλλικό μονοπώλιο Suez.
• Το 2016, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρει στο Υπερταμείο την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ.
• Το 2017 έρχεται η Κοινή Υπουργική Απόφαση τιμολόγησης νερού, παρόλο που σήμερα η κυβέρνηση διαλαλεί υποκριτικά ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα.
Αυτή η πολιτική της απελευθέρωσης και της ιδιωτικοποίησης, που ακολουθείται και στο νερό, είναι η πολιτική που εφαρμόστηκε και στους σιδηρόδρομους, οδηγώντας στην τραγωδία στα Τέμπη. Σήμερα υπάρχουν πολλές περισσότερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις που, με βάση την πείρα τους, αντιλαμβάνονται τους κινδύνους αυτής της πολιτικής, και μάλιστα σε ένα τόσο κρίσιμο αγαθό, όπως το νερό.
Σήμερα, με εργαλείο την ένταξη του νερού και των αποβλήτων στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), δημιουργείται ένα πιο σφικτό πλαίσιο στην ήδη υπάρχουσα εμπορευματοποίηση.
Η νέα ρυθμιστική αρχή θα έχει την εποπτεία των παρόχων νερού, τη διαμόρφωση τιμολόγησής του, τον έλεγχο της ζήτησης και όχι την αύξηση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, που σήμερα είναι εφικτή με τα κατάλληλα έργα και τη διαθέσιμη επιστημονική γνώση.
Η νέα μεθοδολογία απαιτεί συλλογή και επεξεργασία μεγάλου όγκου δεδομένων (οικονομικά, φυσικοχημικά κ.λπ.) για την ποσότητα και ποιότητα του νερού, πηγές υδροληψίας, παροχές, καταναλώσεις κ.ά. Τέτοιες δυνατότητες δίνουν τα έξυπνα ψηφιακά υδρόμετρα, άλλες τεχνολογικές εφαρμογές και εκσυγχρονισμοί των υποδομών, που όμως, στο σημερινό πλαίσιο, θα σημαίνουν ακριβότερο νερό, στο όνομα της εξοικονόμησης, όπως συμβαίνει και με την ενέργεια. Το κόστος συλλογής και επεξεργασίας τέτοιων δεδομένων θα ενσωματώνεται στο τελικό κόστος υπηρεσιών ύδρευσης και λειτουργίας των παρόχων, συμβάλλοντας τελικά στην άνοδο της τιμής του νερού, όπως ακριβώς απαιτεί η στρατηγική της ΕΕ.
Ανοίγει ο δρόμος για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στην παροχή ύδρευσης, για περισσότερους εργολάβους και για νέα πεδία κερδοφόρων επενδύσεων για μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση νερού, αντλώντας ήδη τεράστια κέρδη. Άλλωστε, με την ένταξη της διαχείρισης των υδάτων στη ΡΑΕ, ενισχύεται το θεσμικό και νομικό πλαίσιο της υπάρχουσας εμπορευματοποίησης του νερού, που αποτελεί και προαπαιτούμενο του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ.
Αυτή η πολιτική θα οδηγήσει σε εκτόξευση των τιμολογίων του νερού, δραστικό περιορισμό της διάθεσής του στον αγροτικό τομέα, ενίσχυση της εμπορευματικής λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης, σε νέο γύρο επίθεσης στο δικαίωμα του λαού για ασφαλή, ποιοτική, άφθονη και φθηνή ύδρευση και άρδευση.
Το ΚΚΕ καλεί στη συνέχιση και ενίσχυση του αγώνα για την κατάργηση αυτών των νόμων και συνολικά της σημερινής πολιτικής της απελευθέρωσης και εμπορευματοποίησης του νερού, από όποια κυβέρνηση και αν προέρχεται. Για τη διασφάλιση φθηνού, ελεγμένου, ποιοτικού νερού για τον λαό, για την άμεση υλοποίηση των αναγκαίων έργων υποδομής, για την εξασφάλιση της επάρκειάς του χωρίς «χαράτσια» στην αγροτική παραγωγή. Για τη δραστική μείωση των τιμολογίων, για να μην υπάρξει καμιά διακοπή νερού στα λαϊκά νοικοκυριά, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με δικαιώματα και με κατάργηση των εργολάβων.
Κανένας συμβιβασμός με το νερό-εμπόρευμα. Μονόδρομος σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, αυτός της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ενιαίος κρατικός φορέας νερού θα διαχειρίζεται το σύνολο των υδατικών πόρων, θα προχωρά στο σύνολο των αναγκαίων κατασκευαστικών έργων και θα συνεργάζεται με την κρατική βιομηχανία παραγωγής σχετικού υλικού, για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού για ασφαλές, ποιοτικό και φθηνό νερό.
