Μιχάλης Συμιγδαλάς στο “Π”: Ο Μίμης όπως τον έζησα
Του
ΜΙΧΑΛΗ ΣΥΜΙΓΔΑΛΑ
Βετεράνου Ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ
Το πρώτο μας πρωτάθλημα, το 1963, το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Ο Μίμης Παπαϊωάννου δεν έπαιζε απλώς, πέταγε. Από τις προπονήσεις έδειχνε ποιος ήταν. Τα μπακ υπέφεραν, οι αντίπαλοι τον έτρεμαν. Μιλάμε για παικταρά, όχι αστεία.
Ήταν όμως και ένας σπουδαίος άνθρωπος, ντόμπρος και ταπεινός. Φίρμα έγινε από την πρώτη στιγμή, όμως την απλότητά του δεν την έχασε ποτέ. Όποιος έτρεχε δίπλα του εκτός γηπέδου τον αγκάλιαζε, τον ρωτούσε τι κάνει, πώς είναι, νοιαζόταν και δεν το έκανε από υποχρέωση ή ψεύτικα.
Κοντός στο ύψος, γίγαντας στην προσφορά. Κοντά δύο δεκαετίες βρέθηκε στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν αποβλήθηκε ποτέ, τρεις κίτρινες είδε όλες κι όλες, κι αυτές αυστηρές. Είχε ήθος και όταν έπαιζε, σας μιλώ τώρα για σπάνια κλάση, που μόνο στην Ευρώπη συναντούσες. Με τον Νεστορίδη δίπλα του έκαναν «παπάδες». Ποιος μπορούσε να τους σταματήσει; Κανείς.
Τα δύο τελευταία χρόνια δεν ήταν καλά. Τον συνάντησα πριν από έναν μήνα, του ευχήθηκα να ξανανιώσει, δεν τα κατάφερε όμως. Το νέο μας γήπεδο δεν πρόλαβε να το δει, ήταν σε κατάσταση τέτοια που η υγεία του δεν του το επέτρεπε. Αλλά το σίγουρο είναι πως η ΑΕΚ δεν θα τον ξεχάσει ποτέ. Τιμή και κορώνα της θα τον έχει πάντα. Και στην «Αγιά-Σοφιά» την καλύτερη θέση έχει, πάνω μας, ψηλά, για να προσέχει και να καμαρώνει την αγαπημένη του ομάδα. Την ομάδα της καρδιάς του.
