Είναι ο νεοφιλελευθερισμός η μόνη απάντηση; – Του Γ. Παπαγιαννόπουλου

March 20, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΕΥΡΩΠΗ - ΚΟΣΜΟΣ,

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μέλους της Πολιτικής Πρωτοβουλίας

Μια νέα θρησκεία έχει από καιρό ομολογηθεί και διαδοθεί καταστροφικά από «μοναχούς» που βρίσκονται παντού γύρω μας: τους νεοφιλελεύθερους. Το δόγμα αυτής της θρησκείας είναι η συνεχής / άπειρη ανάπτυξη, ένα δόγμα που αναφέρεται στο προσωπικό κέρδος και στον πλουτισμό, με κάθε τρόπο.

Το κριτήριο για την αξιολόγηση της αξίας των «πιστών» είναι ο όγκος των χρημάτων που συσσωρεύονται από τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις εταιρειών και κρατών. Την ίδια στιγμή, βρισκόμαστε μπροστά σε μια κοινωνία ανισοτήτων και σε ένα φυσικό περιβάλλον που καταρρέει, που μπορεί να οδηγήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό στην εξαφάνιση.

Ίσως πρέπει να κάνουμε ερωτήσεις στον εαυτό μας και να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε για το πώς θα βγούμε από τη νεοφιλελεύθερη «θρησκεία», στην οποία αναγκαζόμαστε να βαφτιστούμε υποχρεωτικά, λόγω της θέλησης σχεδόν κάθε υπουργού Οικονομίας στον κόσμο, που με τη σειρά του υπακούει στα κελεύσματα μιας παγκοσμιοποιημένης ελίτ, πέρα και πάνω από κράτη, λαούς, εθνότητες. Απαιτείται κοινή δράση από τους ενεργούς πολίτες, προβληματισμός / προτάσεις, προκειμένου να προκύψει ο διαχωρισμός ενός κυρίαρχου κράτους από τη νεοφιλελεύθερη «θρησκεία».

Ένα ελεύθερο κράτος που ασφυκτιά μέσα σε έναν θρησκευτικού χαρακτήρα (politically correct) νεοφιλελευθερισμό. Πράγματι, στο αυτοκίνητο στο οποίο βρισκόμαστε, το οποίο οδεύει σε αυτοκαταστροφική πορεία, πίνουμε απεριτίφ και συνεχίζουμε να καταναλώνουμε τα πάντα, ανθρώπους, ζώα και πράγματα, με φρενήρεις ρυθμούς.

Έχουμε σταματήσει να κάνουμε ερωτήσεις στον εαυτό μας για την εποχή μας. Ερωτήσεις σχετικά με την τεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη, τον ψηφιακό κόσμο στον οποίο ζούμε, την ιδιοκτησία, τα κοινά, την πιθανή εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους, την οικολογική μετάβαση, το ποιος κατέχει τον κόσμο, τι μπορούμε να μάθουμε από επιτυχημένες μάχες και τι σημαίνουν δημοκρατία και πολιτική στον 21ο αιώνα.

Αν αρχίσουμε να κάνουμε ερωτήσεις και να αναζητούμε απαντήσεις, ήδη χτίζουμε ένα εναλλακτικό σχέδιο. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πού να πάμε. Πού είναι το «αλλού» μας; Τι εναλλακτικό προτείνουμε στις φιλοδοξίες για άπειρη / ατέρμονα ανάπτυξη σε έναν πεπερασμένο πλανήτη; Σε αυτήν τη δύσκολη ερώτηση οφείλουμε να απαντήσουμε.

Απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό οφείλουμε να αναδείξουμε εναλλακτικές προτάσεις, όπως βιώσιμη ανάπτυξη, συμμετοχική δημοκρατία, κοινοτισμός και, πάντα, λαϊκή κυριαρχία…