Στάικος Βεργέτης στο “Π”: Η ματαιότητα της ανθρώπινης ζωής
Του
ΣΤΑΪΚΟΥ ΒΕΡΓΕΤΗ
Προπονητή της Ράουντγκλας Παντζάμπ
Το ξημέρωμα της 1ης Μαρτίου με βρήκε στην Ινδία, όπου εργάζομαι αυτήν την αγωνιστική περίοδο, να προετοιμάζω τον αγώνα της ίδιας ημέρας που θα γινόταν το απόγευμα.
Λόγω της κρισιμότητας του αγώνα (είμαστε στην πρώτη θέση τρεις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος), δεν μπήκα στο διαδίκτυο να δω νέα από την πατρίδα μας, ώσπου κάποια στιγμή έρχεται ο συνεργάτης μου στο διαμέρισμα και από τον τόνο της φωνής του και τη σοβαρότητα στο πρόσωπό του καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχει να μου πει, όταν και μου ανακοινώνει τη θλιβερή είδηση για τη σύγκρουση των τρένων. Λίγο αργότερα μίλησα σε βιντεοκλήση με τη σύζυγό μου, όπου ήταν εύκολο να διακρίνει κάποιος τη θλίψη στα μάτια της για το τρομερό αυτό συμβάν.
Μιλώντας ύστερα με τον μεγαλύτερο γιο μου, ο οποίος μου ανέφερε ότι πήγαν στο γήπεδο να αγωνιστούν με τη μεικτή Αρκαδίας εναντίον της μεικτής Μεσσηνίας, αλλά ο αγώνας ακυρώθηκε λόγω του πένθους, μου είπε το εξής: «Στενοχωρήθηκα που αναβλήθηκε το ματς που τόσο περίμενα, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στη στενοχώρια για το γεγονός με τα τρένα». Μέσα σε αυτήν τη φράση περιλαμβάνεται και εκφράζεται όλη η έννοια της ματαιότητας του αθλητισμού και τόσων πολλών θεμάτων που μας απασχολούν καθημερινά, ξεχνώντας αξίες όπως η ανθρώπινη ζωή.
Θλιβερή συγκυρία να προκύπτουν τέτοια δυσάρεστα γεγονότα που μας θυμίζουν πόση αξία έχει η ανθρώπινη ζωή και πόσο ήσσονος σημασίας είναι γεγονότα της καθημερινότητας που ταλαιπωρούν το μυαλό και τα συναισθήματά μας. Ο αθλητισμός είναι μια δοκιμασία, ένας αγώνας ή ένα παιχνίδι που κάνει ο άνθρωπος, βάζοντάς τα είτε με τον εαυτό του στα ατομικά αθλήματα (αγωνιστική επίδοση) είτε με αντιπάλους στα ομαδικά αθλήματα (αγωνιστική απόδοση). Και στις δύο αυτές κατηγορίες αθλημάτων ο άνθρωπος βιώνει έντονα συναισθήματα, χαράς λύπης, αναγνώρισης, καταξίωσης, απογοήτευσης, η ένταση των οποίων σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει τον πόνο και τη θλίψη ύστερα από ένα τόσο τραγικό γεγονός.
Συμπερασματικά θα πούμε ότι ο αθλητισμός είναι κομμάτι της ζωής μας είτε κάποιος ασχολείται επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά, είτε απλώς και μόνο για την προσωπική του ευεξία. Ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής, που προκαλεί έντονα συναισθήματα, πολλές συγκινησιακές καταστάσεις, αλλά δεν είναι η ίδια η ζωή. Μπροστά στην ανθρώπινη ζωή, ειδικά όταν χάνεται τόσο ξαφνικά και άδικα, πρέπει όλες οι σημαίες της ζωής να κυματίζουν μεσίστιες, να αναστέλλονται οι λειτουργίες, τόσο για να σκεφτούμε τη σημαντικότητα όσο και για να αποτίνουμε φόρο τιμής στα θύματα.
Ευχή και ελπίδα είναι να μη θρηνήσουμε στο μέλλον ανθρώπινες ζωές και οι οικογένειες των θυμάτων να βρουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν τις απώλειες των αγαπημένων τους.
