Παλαιοντολογικές ανακαλύψεις…
Με ανακοίνωσή της στην επιθεώρηση «Palaontologische Zeitschrift», ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ στη Βρετανία παρουσιάζει μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Σε έναν ασβεστόλιθο στον γεωλογικό σχηματισμό Torleite Formation στη Βαυαρία οι ερευνητές εντόπισαν τα απολιθώματα ενός άγνωστου είδους πτερόσαυρου.
Το είδος που έλαβε την επιστημονική ονομασία Balaenognathus Maeuseri πετούσε στον ουρανό της Ευρώπης πριν από περίπου 150 εκατ. έτη. Πρόκειται για ένα από τα πιο ξεχωριστά είδη πτερόσαυρων που γνωρίζουμε, αφού διέθετε ένα τεράστιο ράμφος, που είχε διαμορφωθεί εξελικτικά ώστε να είναι ένα αποτελεσματικό και απόλυτα τρομακτικό εργαλείο απόκτησης τροφής. Στα μακριά του σαγόνια οι ερευνητές εκτιμούν ότι υπήρχαν τουλάχιστον 480 δόντια και μπορούμε να σκεφτούμε τι συνέβαινε και τι τρόμο σκορπούσε το πτηνό αυτό, όταν πλησίαζε με ταχύτητα από τον ουρανό, έχοντας ανοικτό το στόμα του, για να αρπάξει τη λεία του.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο πτερόσαυρος είχε την ικανότητα να βουτά σε λιμνοθάλασσες, ενώ το ράμφος του λειτουργούσε με τρόπο ανάλογο με αυτό της πάπιας και του φλαμίνγκο, φιλτράροντας το περιεχόμενο του νερού που είχε προσλάβει στις βουτιές που έκανε, ώστε να παραμένουν στο στόμα γαρίδες, οστρακοειδή ή άλλα θαλάσσια είδη που υπήρχαν μέσα στην ποσότητα του νερού.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, για να διευκολύνεται ακόμη περισσότερο στην απόκτηση της τροφής του, σε ορισμένα από τα δόντια του πτερόσαυρου είχαν αναπτυχθεί δομές που έμοιαζαν και λειτουργούσαν ως αγκίστρια, ένα ανατομικό χαρακτηριστικό που δεν έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα σε κανένα άλλο είδος πτερόσαυρου.
Παρθένο– απολιθώματα δεινοσαύρων
Το 2011, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα από τα πιο παρθένα –αν όχι το πιο παρθένο– απολιθώματα δεινοσαύρων. Έναν σχεδόν ολόκληρο αγκυλόσαυρο, με τις οδοντωτές ακίδες του, τα περισσότερα άκρα του, την πανοπλία και τα εντόσθιά του. Το πλέον εκπληκτικό όμως ήταν ότι το απολίθωμα είχε ασυνήθιστα καλά διατηρημένο πρόσωπο και δέρμα.
Ο Μαρκ Μίτσελ, τεχνικός στο Βασιλικό Μουσείο Τίρελ, χρειάστηκε περισσότερες από 7.000 ώρες και σχεδόν έξι χρόνια για να ξεθάψει το απολίθωμα, το οποίο πήρε και το όνομά του Borealopelta Markmitchelli.
«Κατά τη διάρκεια των εργασιών, ένωσα μαζί τα μπλοκ του αγκυλόσαυρου σαν ένα παζλ και το ζώο άρχισε να παίρνει μορφή. Πριν από τα Χριστούγεννα είχα συναρμολογήσει και τις δύο πλευρές του λαιμού και του κεφαλιού», είπε ο Μίτσελ σε μια συνέντευξη στην ιστοσελίδα Ars Technica, περιγράφοντας την επίπονη διαδικασία.
Οι αγκυλόσαυροι (Ankylosaurus) ήταν ένα γένος ορνιθισχίων δεινοσαύρων, το οποίο έζησε στην Ύστερη Κρητιδική Περίοδο, πριν από 66,5 – 65,5 εκατομμύρια χρόνια, στη Βόρεια Αμερική. Ήταν μεγάλοι φυτοφάγοι, θωρακισμένοι δεινόσαυροι. Αν και δεν έχει βρεθεί κάποιος ολοκληρωμένος σκελετός του, ο αγκυλόσαυρος θεωρείται ο αρχέτυπος θωρακισμένος δεινόσαυρος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αγκυλόσαυρος έφτανε σε μήκος τα 8 – 9 μέτρα και σε βάρος τους 4 – 7 τόνους. Μια εκ νέου περιγραφή, με βάση το μεγαλύτερο κρανίο που έχει βρεθεί, τοποθετεί το μέγιστο μήκος του στα 6,25 μέτρα.
Το πιο εμφανές χαρακτηριστικό του αγκυλόσαυρου ήταν η πανοπλία του, η οποία κάλυπτε το σώμα του και αποτελείτο από ακίδες και οστέινες πλάκες.
Ακόμη και τα βλέφαρά του είχαν οστέινες προστατευτικές πλάκες. Επίσης είχε και ένα οστέινο ρόπαλο στην άκρη της ουράς του για περισσότερη προστασία, που ζύγιζε 30 κιλά. Εξαιτίας του μεγέθους και της πανοπλίας του, ο αγκυλόσαυρος ήταν μια δύσκολη λεία.
