Πάνος Σκουρολιάκος στο “Π”: Έτσι εξηγείται…
Του
ΠΑΝΟΥ ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΥ
Βουλευτή Ανατολικής Αττικής,
Αναπληρωτή Τομεάρχη Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Με την ανάληψη καθηκόντων από την κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη, μπήκε μπρος και ένας προετοιμασμένος (έτσι φαινόταν, και όχι άδικα) μηχανισμός όσον αφορά τον πολιτισμό.
Από την πρώτη, επικίνδυνη, ανακοίνωση του πρωθυπουργού περί δανεισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα, πράγμα που θα σημάνει την αναγνώρισή τους ως ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου, έως την πρόσφατη υποβάθμιση των πτυχίων των καλλιτεχνικών σπουδών. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο σημεία υπάρχουν πάμπολλα άλλα, καταστροφικά. Να θυμηθούμε την τσιμεντόστρωση της Ακρόπολης, τη διάλυση της «Βυζαντινής Πομπηίας» στο Μετρό Θεσσαλονίκης, τη μετατροπή των μεγάλων μουσείων της χώρας σε ΝΠΔΔ, που σαν αποτέλεσμα έχει την αποκοπή τους από το υπουργείο Πολιτισμού και το επιστημονικό προσωπικό του και τη διοίκησή τους από ένα ΔΣ της αρεσκείας του/της εκάστοτε υπουργού.
Όλες οι κινήσεις, τα νομοθετήματα και οι αποφάσεις της κυβέρνησης είχαν αναφορά στο οικονομικό στοιχείο. Οτιδήποτε γύρω από τον Πολιτισμό ενδιαφέρει από την οικονομική του πλευρά. Η φροντίδα των κυβερνώντων και του Δημοσίου είναι απαγορευτική. Δεν διανοούνται καν ότι ο πολιτισμός δεν μπορεί να είναι αυτοχρηματοδοτούμενος. Ως δημόσιο και κοινωνικό αγαθό, πρέπει να προσφέρεται στον πολίτη με τον ίδιο τρόπο που προσφέρεται το δημόσιο αγαθό της υγείας, της παιδείας και άλλα τέτοια βασικά και πολύτιμα αγαθά.
Ήταν ευδιάκριτο πως το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ είχε έρθει επαρκώς προετοιμασμένο. Είχα την αίσθηση πως πολλά από τα νομοθετήματα δεν είχαν προετοιμασθεί απλώς, αλλά είχαν γραφτεί πριν ακόμα αναλάβουν τη διακυβέρνηση. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Διαβάζοντας ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Πόλυς Κρημνιώτη, μαθαίνουμε το εξής καταπληκτικό: Μας πληροφορεί η υπουργός Πολιτισμού, σε εκδήλωση για το Αρχαιολογικό Μουσείο, πως από το 2016 (έναν χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ) η ίδια ήταν μέλος μιας πολυεπιστημονικής ομάδας που συνεδρίαζε σε τακτά διαστήματα είτε στο σπίτι του Κυρ. Μητσοτάκη είτε στο Ίδρυμα Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Έτσι, λοιπόν, εξηγείται η ετοιμότητα και η σπουδή. Και ως εδώ να το δεχθούμε. Το κόμμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης προετοιμαζόταν να αναλάβει την εξουσία με τους ανθρώπους της. Ήταν εκεί όμως μόνο Νεοδημοκράτες; Όχι. Ήταν και η σημερινή υπουργός Πολιτισμού, που τότε ανήκε στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Η κ. Μενδώνη την Κυριακή των εκλογών ήταν στη Χαριλάου Τρικούπη, στο ιστορικό στρατηγείο του ΠΑΣΟΚ, και τη Δευτέρα στο Μέγαρο Μαξίμου με τη ΝΔ. Εύγε!
Τέτοιο είδους πολιτικές κωλοτούμπες υπάρχουν πολλές στην πολιτική ιστορία της χώρας. Αυτό όμως που δεν μπορεί ηθικά να δεχθεί κανείς είναι οι πρόθυμοι υπάλληλοι εντός του υπουργείου που ενημέρωναν την επί 12 χρόνια γενική γραμματέα του ΥΠΠΟ κ. Μενδώνη, και τη Νέα Δημοκρατία βεβαίως, για οτιδήποτε επεξεργάζονταν, προετοίμαζε ή επρόκειτο να ελέγξει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Η πολιτιστική πολιτική της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα είχε ήδη υπονομευθεί από παράγοντες εντός του υπουργείου, κάποιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ και πρόθυμων ζητιάνων ενός κομματιού εξουσίας.
Αν αυτό το σχέδιο υπονόμευσης εκ των έσω είχε εφαρμογή μόνο στον πολιτισμό, θα ήταν μικρό το κακό, σε σχέση με αυτό που έγινε σε όλα τα υπουργεία, σε όλη την κρατική μηχανή. Όμως, υπάλληλοι διαφόρων υπουργείων, τους οποίους κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν διανοήθηκε να κουνήσει (ως πολιτικούς αντιπάλους) από τη θέση τους, έδρασαν, οριζοντίως και καθέτως, εναντίον της τότε κυβέρνησης, εντός των υπηρεσιών τους. Ναι. Η Αριστερά δεν κυνηγά κανέναν, γιατί η ίδια έχει υποστεί διώξεις, εξορίες και εκδικητικές συμπεριφορές.
Οι αποκαλύψεις αυτές όμως είναι διδακτικές. Απλώς, επιβεβαιώνουν την άποψη πως η Δεξιά παραμένει δέσμια του παρελθόντος της και ότι πάντα θα υπάρχουν Εφιάλτες.
