Ελισαίος Βαγενάς στο “Π”: Ο Μπλίνκεν και οι ελληνικές εκλογές
Του
ΕΛΙΣΑΙΟΥ ΒΑΓΕΝΑ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ,
Υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων
Η πρώτη επέτειος της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, που αποτέλεσε μόνο την τυπική έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου ανάμεσα στο ευρωΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) και στο ευρασιατικό (Ρωσία, Κίνα), συνέπεσε με την επίσκεψη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν στη χώρα μας.
Πριν από έναν χρόνο, στην έναρξη της «θερμής φάσης» της σύγκρουσης, η Γερμανία έστελνε στην Ουκρανία στρατιωτικά κράνη. Σήμερα στέλνει πλέον άρματα μάχης Leopard. Οι ΗΠΑ «έσπρωχναν» στην Ουκρανία παλαιό εξοπλισμό, στη συνέχεια έδωσαν τους εξελιγμένους πυραύλους HIMARS και τώρα ετοιμάζονται να δώσουν τα πιο σύγχρονα άρματα Abrams. Η Ελλάδα έστελνε κατασχεμένα Καλάσνικοφ, στην πορεία πυρομαχικά και τεθωρακισμένα, ενώ κουβεντιάζει και για την αποστολή του πυραυλικού συστήματος S-300.
Είναι δεδομένο ότι η επίσκεψη Μπλίνκεν στην Ελλάδα σηματοδοτεί την ακόμη πιο ενεργή και με όλους τους τρόπους συμμετοχή της χώρας μας στους επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή και πρωταρχικά αυτή την περίοδο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.
Από τις συναντήσεις του αμερικανού παράγοντα τόσο με την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και με την αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητείται το βασικό «αξίωμα» των κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου, το οποίο είναι πως η Ελλάδα είναι διατεθειμένη, είτε με αυτοδύναμη κυβέρνηση είτε με «προοδευτική κυβέρνηση», π.χ., συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και λοιπών σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, να παρέχει στρατιωτική στήριξη με όπλα, και όχι μόνο, στην αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι.
Αν ρίξουμε μια ματιά στα κέρδη του ισχυρότερου τμήματος της αστικής τάξης της χώρας μας, των εφοπλιστών, που θησαύρισαν στον έναν χρόνο του πολέμου, θα δούμε ότι οι ΗΠΑ δεν χρειάστηκε να αφιερώσουν ιδιαίτερες δυνάμεις για να «πείσουν» τα κυβερνητικά κόμματα (δεξιά, κεντρώα και «αριστερά»).
Είναι τα ίδια κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) που, με ευθύνη τους και μέσω του Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας – ΗΠΑ και των αντίστοιχων Συμφωνιών, έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο. Οι στρατιωτικές βάσεις που έχουν «σπείρει» στη χώρα μας οι ΗΠΑ παίζουν ενεργό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Βεβαίως, αυτή η πολιτική πρόσδεσης της χώρας στα ευρωατλαντικά σχέδια και πολέμους δεν ομολογείται ευθέως από τα παραπάνω κόμματα. Κρύβουν ότι αυτά τα σχέδια υπηρετούν μόνο τα κέρδη των εφοπλιστών, των ενεργειακών ομίλων της «πράσινης μετάβασης», των κατασκευαστικών εταιρειών, που θα αναλάβουν την ανοικοδόμηση μετά τον πόλεμο ή αυτών που προσδοκούν να βάλουν στο χέρι τον πλούτο της Ουκρανίας, που θα πέσει στα δικά τους «νύχια» και όχι στα «νύχια» των ρωσικών μονοπωλίων. Αυτή η πρόσδεση γίνεται δήθεν για την «ασφάλεια» του λαού, μια και «αποσπώνται εγγυήσεις ασφαλείας» από τις ΗΠΑ.
Δεν ξέρουμε ποιος «βοσκός» θα ήταν ευτυχισμένος από ανάλογες «εγγυήσεις ασφαλείας» που θα του έδιναν οι «λύκοι» για να φυλάξουν το «κοπάδι» του, αλλά ακριβώς αυτό θέλουν να περάσουν στον ελληνικό λαό τα κόμματα του συστήματος.
Αλήθεια, οι ΗΠΑ τέτοιες εγγυήσεις ασφαλείας δεν είχαν δώσει και στον Ζελένσκι πριν από τη ρωσική εισβολή ή στη Γεωργία του «συμμάχου» τους Σαακασβίλι, που «έφαγε τη γραβάτα του» όταν είδε τη χώρα του να τριχοτομείται; Αυτές τις «εγγυήσεις» δεν έδωσαν στον Άσαντ της Συρίας για να διώξει από τη χώρα τον Οτσαλάν; Αυτές τις «εγγυήσεις» δεν έδιναν και στον Καντάφι όταν αυτός αποκατέστησε τις σχέσεις του με τους Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς;
Δεν γνωρίζουμε, ωστόσο ξέρουμε πως με τις «εγγυήσεις» που έδωσαν στην κυβέρνηση Σημίτη και την πολιτική «No ships, no troops, no flags» («ούτε πλοία ούτε στρατεύματα ούτε σημαίες») στην κρίση των Ιμίων η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας κλιμακώθηκε. Από τις «γκρίζες ζώνες» περάσαμε στη λεγόμενη «γαλάζια πατρίδα» και στην αμφισβήτηση από μέρους της Τουρκίας των συνόρων στο Αιγαίο και της κυριαρχίας ελληνικών νησιών.
Η «διπλωματία των σεισμών», που τώρα παρουσιάζεται ως «φάρμακο» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν έχει καμία σχέση με την ειλικρινή, αδελφική αλληλεγγύη που δείχνει ο ελληνικός λαός στον τουρκικό λαό, που δεινοπαθεί από τις συνέπειες των καταστροφικών σεισμών. Έχει να κάνει με τα «ξαναζεσταμένα» σενάρια της «συνδιαχείρισης» του Αιγαίου από τα μονοπώλια, σε βάρος των δύο λαών και υπό την «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, για τη «σφυρηλάτηση» της ενότητας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Το «αλισβερίσι» αυτό, που θέτει σε κίνδυνο τόσο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας όσο και τα πραγματικά συμφέροντα των δύο λαών, σερβίρεται με το «περιτύλιγμα» της «ειρηνικής διευθέτησης», αλλά ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Δεν δικαιούται κανείς να πει πως δεν γνώριζε. Το ΚΚΕ έχει επισημάνει τους πολλαπλούς κινδύνους για τον λαό από τις εξελίξεις αυτές, που πρέπει να αποτελέσουν και κριτήριο ψήφου στις προσεχείς εκλογές.
