Γιώργος Κουμουτσάκος στο “Π”: Υπνοβάτες ενός νέου διχασμού;
Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΥ
Βουλευτή Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών της ΝΔ
Το 2022 ήταν το έτος μνήμης των 100 Χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Σε όλες τις δημόσιες ομιλίες – εκδηλώσεις – συζητήσεις αναδείχθηκε ένα κυρίαρχο συμπέρασμα. Ότι η αιτία της εθνικής εκείνης οδύνης ήταν κυρίως μία. Ο εθνικός διχασμός.
Στην εκστρατεία εκείνη είχαμε ηττηθεί πολύ νωρίς από μόνοι μας. Είχαμε χάσει εμείς από εμάς. Μετά μας νίκησαν οι άλλοι. Οι απέναντι. Και ας κομπορρημονούν σήμερα για τη νίκη τους και ας μας προκαλούν…
Σήμερα, λοιπόν, στην πιο ακατάλληλη στιγμή και ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να πολιτευθεί με στρατηγική διχαστικής τοξικότητας. Εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί ένα σοβαρό και υπαρκτό ζήτημα που αφορά τη δημοκρατική λειτουργία: Το ζήτημα των παρακολουθήσεων. Και το χρησιμοποιεί όχι ως εργαλείο προστασίας της δημοκρατίας, αλλά ως εργαλείο διχασμού και φθοράς της εθνικής ασφάλειας.
Διχασμού, γιατί, με αφορμή το πράγματι μεγάλο αυτό ζήτημα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί μεγαλύτερη πολιτική παράταξη της χώρας χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς όπως «πραξικοπηματίες» και «εχθροί της δημοκρατίας». Και σπιλώνει τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας χαρακτηρίζοντάς τον ως «αρχηγό παρακρατικού εγκληματικού δικτύου».
Αντιλαμβάνομαι σίγουρα ότι στα πλαίσια της άτυπης προεκλογικής περιόδου, στην οποία βρισκόμαστε, είναι λογικό να ανεβαίνουν οι τόνοι της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Θεωρώ όμως αδιανόητο η αντιπαράθεση αυτή και ο διχαστικός λόγος να συγκλίνουν ακόμα και με την τουρκική προπαγάνδα, όπως συνέβη με το μυθιστόρημα της «νεκρής Μαρίας» στον Έβρο, που αποδείχθηκε ότι ήταν μια στημένη, σκοτεινή και καθαρά σκηνοθετημένη υπόθεση για να εκτεθεί η Ελλάδα στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης ως φονιάς ακόμη και μικρών παιδιών…
Όμως αυτός ο υφέρπων διχασμός πρέπει επιτέλους να σταματήσει εδώ. Πριν πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Ο κίνδυνος ενός νέου διχασμού, την ώρα μάλιστα που οι προκλήσεις συνεχώς μεγαλώνουν, επιβάλλει στην Αριστερά να βάλει φρένο στον τοξικό και διχαστικό της λόγο. Είναι όμως ευθύνη όλων των κομμάτων και των πολιτών να μην παρασυρθούν από τις κραυγές του λαϊκισμού και τις σειρήνες της δημαγωγίας, που χαϊδεύουν μεν τα αυτιά, αλλά απειλούν με σοβαρή πληγή τον εθνικό κορμό.
Είναι επομένως ευθύνη όλων μας και εθνική μας υπόθεση να μη μεταβληθούμε σε υπνοβάτες ενός νέου διχασμού. Χωρίς άλλη καθυστέρηση. Εδώ και τώρα. Πριν να είναι αργά.
