Τελικά, πήγαμε εμείς…
[ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΑ…]
Η βιβλική καταστροφή με τους χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους, τραυματίες και αστέγους –μια πραγματική τραγωδία που έπληξε περιοχές στην Τουρκία και στη Συρία– κινητοποίησε όλο τον κόσμο και φυσικά και τους Έλληνες.
Ιδιαίτερα στη Θράκη, από την πρώτη στιγμή υπήρξε ενεργοποίηση για τη συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας.
Τον συντονισμό και την ευθύνη της μεταφοράς τροφίμων, ρουχισμού και ειδών πρώτης ανάγκης ανέλαβε η ΚΕΔΕ. Ήδη, όμως, οι τοπικές κοινωνίες, με προτροπή των Δημοτικών Αρχών, είχαν ξεκινήσει τη συγκέντρωση των αγαθών.
Όπως έγινε στον Δήμο Ξάνθης.
Άμεση ήταν και η έκκληση για βοήθεια των τεσσάρων Μητροπολιτών της Θράκης, Ξάνθης Παντελεήμονος, Κομοτηνής Παντελεήμονος, Αλεξανδρούπολης Άνθιμου, Διδυμοτείχου Δαμασκηνού, αλλά και των τοποτηρητών Μουφτείας Κομοτηνής Τζιχάτ Χαλίλ και Μουφτείας Ξάνθης Νεζντέν Χεμσερή.
Φορείς, ενώσεις και σύλλογοι στην περιοχή μπήκαν ενεργά σε αυτήν τη διαδικασία.
Στη συλλογική προσπάθεια, όπως είναι φυσικό, συμμετέχει και η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης.
Οι έλληνες διασώστες, με απόφαση του πρωθυπουργού, βρίσκονται εκεί από την αρχή, ενώ στην ελληνική αποστολή συμμετέχουν ομάδες από τον Έβρο και εθελοντές από την Κομοτηνή, μέλη της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης Ροδόπης.
Δεν προκαλεί εντύπωση η πανελλήνια κινητοποίηση. Μπορεί να πράγματα να είναι δύσκολα μεταξύ των δύο χωρών, μπορεί στη Θράκη η τουρκική επεκτατική πολιτική να αποτελεί εμπόδιο όχι στην αρμονική συνύπαρξη των σύνοικων στοιχείων, αλλά στην ουσιαστική της ανάπτυξη, όμως, όπως έχει αποδείξει και η όχι και τόσο μακρινή ιστορία, όλα αυτά μπαίνουν στο περιθώριο όταν η τραγωδία χτυπά την πόρτα των ανθρώπων…
Χαλάει η σούπα…
Βέβαια, η τραγωδία δεν… βολεύει καθόλου το τουρκικό καθεστώς. Φαίνεται, δυστυχώς, ξεκάθαρα από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του.
Είναι που ο τουρκικός λαός, κατά βάθος, είναι πολύ κοντά με τον ελληνικό και, φυσικά, όταν κάποιος σε βοηθά δεν είναι δυνατόν την ίδια στιγμή να του δαγκώσεις το χέρι… (Περίμενε να το ξεχάσεις πρώτα.)
Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτα να απομακρυνθείς από την τραγωδία και, όπως φαίνεται, η χώρα θα ζει με τις συνέπειες του σεισμού για πολύ καιρό ακόμα.
Έτσι, αν η Τουρκία… δεν απαγορεύσει την ελληνική βοήθεια, όπως έκανε με την κυπριακή, οι πολίτες θα συνεχίσουν να τρέφουν αυτά τα υψηλά αισθήματα προς τους Έλληνες και την Ελλάδα και άρα το… αφήγημα του κακού γείτονα, που παίζεται σε επαναλήψεις στην Τουρκία, θα αρχίσει να οπισθοχωρεί.
Γι’ αυτό και ο Τζιχάτ Γιαϊτζί είπε τις χοντράδες του, αφενός γιατί μπορεί και αφετέρου γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι – θα πρέπει πλέον να το πάρουμε απόφαση.
Είπε ο εμπνευστής της «Γαλάζιας Πατρίδας»: «Τόσο η κοινωνική ψυχολογική δομή όσο και οι διαστάσεις ασφάλειας αυτής της κατάστασης πρέπει να αξιολογηθούν προσεκτικά. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια αμερικανική βάση στην περιοχή. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι τέτοια περιβάλλοντα μπορεί να προσφέρουν ευκαιρίες στους εχθρούς της Τουρκίας να εφαρμόσουν αυτά τα σενάρια. Οι λύκοι αγαπούν τον ομιχλώδη καιρό. Υπάρχουν διακοπές στις δραστηριότητες έρευνας και διάσωσης και παροχής βοήθειας στην Τουρκία κ.λπ.
Μπορεί να υπάρχουν αυτοί που θέλουν να πουν και να προκαλέσουν εσωτερική αναταραχή. Είναι εξαιρετικά σημαντικό ο λαός μας και η πολιτεία μας να είναι σε εγρήγορση και να μην επιτρέπουν καμιά αναταραχή, σύγχυση και χάος στην ενότητα και στην αλληλεγγύη. Σε τέτοιες καταστροφές μεγάλης κλίμακας, είναι απαραίτητο να ενισχύσουμε τους δεσμούς γύρω από το κράτος μας, χωρίς τη διάκριση εξουσίας – αντιπολίτευσης.
Δεν είναι η ώρα να εκμεταλλευτούμε πολιτικά αυτήν την καταστροφή! Η Πολιτεία και το Έθνος ανήκουν σε όλους μας. Αποδείχθηκε ότι, όπως το 1999, κάποιοι “γείτονες”, με τη δικαιολογία της βοήθειας, έστειλαν ομάδες που κατασκόπευαν».
Είναι γεγονός ότι έχουμε να δούμε πολλά…
Προσαρμογή
Από την άλλη, ο σεισμός δεν φαίνεται να προκαλεί κάποιο πρόβλημα στους εντός των τειχών «φίλους», οι οποίοι εργάζονται με συνέπεια και υπομονή, όλα αυτά τα χρόνια, για να καταστήσουν τη «Δυτική Θράκη»… ανεξάρτητη.
Οι άνθρωποι προσαρμόζονται μια χαρά. Άλλωστε, ο τρόπος του τούρκου πρόξενου στην Κομοτηνή Αϊκούτ Ουνάλ δείχνει έναν άνθρωπο που… ήδη ζει σε μια τέτοια περιοχή – για να μην πούμε σε… μια τουρκική αποικία.
«Ευχαριστούμε τους ‘‘Τούρκους της Δυτικής Θράκης’’» είπε σε ραδιοφωνικό σταθμό που εκπέμπει από την Κομοτηνή (αναρωτιέται κανείς τι κάνει επιτέλους το ελληνικό κράτος) και αναφέρθηκε στη… δουλειά που κάνει η «Συμβουλευτική», την οποία όχι μόνο ευχαρίστησε, αλλά την… προβίβασε στον νούμερο ένα φορέα που οργανώνει και συντονίζει την ανθρωπιστική βοήθεια στη Θράκη.
Τι μας λέει ο πρόξενος:
Κατ’ αρχάς ότι οι «Τούρκοι» βοήθησαν τους Τούρκους, ότι το μόρφωμα της «Συμβουλευτικής» είναι αυτό που αναγνωρίζει το καθεστώς και βεβαίως ότι… τούτη τη γη, που την πατούνε, δεν τη θεωρούν και τόσο ελληνική…
Παρεμπιπτόντως, ο Ουνάλ ευχαρίστησε και την Ελλάδα, καθώς «η αλληλεγγύη της Ελλάδας στη χώρα μας είναι πολύτιμη»…
Έτσι, για ξεκάρφωμα…
Έτσι είναι
Πάντως, κάποια στιγμή θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Είτε είμαστε πρωθυπουργοί και ζητούμε σεβασμό στο διεθνές δίκαιο είτε απλοί πολίτες που θέλουν ηρεμία και ειρήνη, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει… διαφορετική φιλοσοφία. Προφανώς, άλλο αξιακό σύστημα, σαφέστατα άλλη κουλτούρα και σίγουρα διαφορετική κλίμακα προτεραιοτήτων…
Πώς λοιπόν να συνεννοηθούμε;
Έλλη Μητακίδου
