ΠΛΑΤΩΝ – ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ
Συγγραφέας
Πλάτων
Μετάφραση – Σχόλια
Κωνσταντίνος Στέφου
Πρόλογος
Δημήτρης Ν. Λαμπρέλλης
Το έργο του Πλάτωνα Πολιτικός, δραματικά υποτιμημένο μέχρι σχεδόν σήμερα, αρχίζει —επιτέλους— να κατακτά την θέση που του αξίζει, στο πλαίσιο του ορίζοντα της ανέλιξης του πολιτικού στοχασμού του Αθηναίου φιλοσόφου.
Ας προσέξουμε: Είναι αυτό το πλατωνικό φιλοσοφούν υποκείμενο του Πολιτικού και των Νόμων, ο Ξένος ως Ελεάτης και ως Αθηναίος, αντίστοιχα, το οποίο θέτει —συγχρόνως— ως πρόβλημα της πολιτικής φιλοσοφίας και της φιλοσοφικής ανθρωπολογίας, την σχέση του ορθού λόγου, της ενότητας, της ταυτότητας και του είναι, με την τέχνη, την πολλαπλότητα, με την ηδονή και με την διαφορά. Πράγματι, είναι αυτό το πλατωνικό φιλοσοφούν υποκείμενο ως Ξένος, Ελεάτης αρχικά (: Πολιτικός) και στην συνέχεια Αθηναίος (: Νόμοι), το οποίο προκρίνει την ανταπόκριση της φιλοσοφίας στην επιθυμία, την πολλαπλότητα, την διαφορά, το γίγνεσθαι, την φαντασία και την τέχνη, έναντι της επιτακτικότητας του ορθού λόγου, της ενότητας, της ταυτότητας και του είναι.
Ο Πλάτων (427 π.Χ. – 347 π.Χ.) γεννήθηκε στην Αθήνα. Δέχθηκε την ισχυρή φιλοσοφική επίδραση του Σωκράτη, αργότερα δε, μετά την θανάτωση του δασκάλου του, ταξίδεψε στην Αίγυπτο, στην Κυρήνη, στην Σικελία, και στην Κάτω Ιταλία. Τα ταξίδια του αυτά επηρέασαν γόνιμα τον φιλοσοφικό του στοχασμό. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ίδρυσε την φιλοσοφική του Σχολή, την Ακαδημία (387 π.Χ.) στην οποία δίδαξε μέχρι τον θάνατό του· μετά από σχεδόν δέκα αιώνες προσφοράς φιλοσοφικού έργου και διδασκαλίας, η Ακαδημία έκλεισε το 529 μ.Χ., με διάταγμα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού, το οποίο όριζε «κανένας να μην διδάσκεται φιλοσοφία στην Αθήνα».
Η ιδιοτυπία του εμβληματικού φιλοσοφικού του στοχασμού είναι η αποτύπωσή του σε φιλοσοφικά έργα υπό την μορφή διαλόγου. Οι πρώιμοι διάλογοι αντανακλούν την έντονη επίδραση του Σωκράτη· ακολούθως, απομακρύνεται από την επιρροή του δασκάλου του και συγκροτεί το αυθεντικά πρωτότυπο φιλοσοφικό του έργο, όπως αυτό αποτυπώνεται στους μεταγενέστερους διαλόγους. Όλοι οι διάλογοι έχουν ως πρωταγωνιστή τους τον (πλατωνικό) Σωκράτη, εκτός από τους τρείς τελευταίους, τον Σοφιστή, τον Πολιτικό και τους Νόμους, οι οποίοι έχουν ως πρωταγωνιστή τους τον Ελεάτη Ξένο (οι δύο πρώτοι) και τον Αθηναίο Ξένο (ο τελευταίος)· η αντικατάσταση του πρωταγωνιστή σημαίνει τόσο την κριτική στάση της ύστερης πλατωνικής φιλοσοφίας προς τις προηγούμενες φάσεις της όσο και το ρηξικέλευθο άνοιγμά της προς νέους στοχαστικούς ορίζοντες.
Λίγα λόγια για τον μεταφραστή
Ο Κωνσταντίνος Στέφου σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, απ’ όπου ανακηρύχτηκε διδάκτορας το 2014. Έχει διατελέσει καθήκοντα επιστημονικού συνεργάτη και επί συμβάσει διδάσκοντος σε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα της ημεδαπής και της αλλοδαπής. Έχει δημοσιεύσει μια μονογραφία για τον Λάχητα του Πλάτωνα και μια σειρά από μελέτες για τον πλατωνικό Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Πίνδαρο, την Ιπποκρατική Συλλογή και τον Αινεία τον Τακτικό. Υπήρξε επίσης επιμελητής και συνεκδότης ενός δίτομου ανθολογίου ρωμαϊκής ποίησης, ενώ αποτελεί μέλος της ιδρυτικής και εκδοτικής ομάδας του διεθνούς περιοδικού Rhetoric & Science. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν κυρίως τη μελέτη της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής φιλολογίας, φιλοσοφίας, ιστοριογραφίας, ρητορικής και επιστήμης.
Κατηγορίες: Επιστήμες Του Ανθρώπου, Φιλοσοφία
Σειρά: δια-ΛΟΓΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΕΣ
ISBN: 978-960-02-3927-0