Τι συμβαίνει με την μεγάλη ανακάλυψη στην Αίγυπτο;
Η απίστευτα λεπτομερής αξονική τομογραφία της αποκαλούμενης μούμιας του «Χρυσού Αγοριού» της Αρχαίας Αιγύπτου αποκάλυψε έναν κρυμμένο θησαυρό με 49 φυλαχτά, 21 διαφορετικών τύπων, τοποθετημένα πάνω ή μέσα στο σώμα του. Ομάδα των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου πιστεύει ότι το «Χρυσό Αγόρι» ήταν περίπου 14 – 15 ετών όταν πέθανε, καθώς δεν είχαν ακόμη βγει οι φρονιμίτες του.
Η μούμια του «Χρυσού Αγοριού» κέρδισε αυτό το παρατσούκλι λόγω της εκθαμβωτικής επίδειξης πλούτου. Πολλά από αυτά τα φυλαχτά ήταν φτιαγμένα από χρυσό, συμπεριλαμβανομένου ενός χρυσού «σκαραβαίου της καρδιάς», που είχε τοποθετηθεί μέσα στη θωρακική κοιλότητα, και μιας «χρυσής γλώσσας», που βρέθηκε μέσα στο στόμα του αγοριού. Δίπλα στο απερίτμητο πέος του εφήβου βρέθηκε ένα «φυλαχτό δύο δαχτύλων», ενώ πολλά άλλα στοιχεία που αποκάλυψε ο αξονικός τομογράφος αποτυπώνουν τις συνήθειες και τις δοξασίες των Αιγυπτίων της Πτολεμαϊκής Περιόδου σχετικά με τον θάνατο και όσα ακολουθούν.
Το «Χρυσό Αγόρι» βρέθηκε το 1916 σε ένα νεκροταφείο που χρησιμοποιούνταν την περίοδο μεταξύ 332-30 π.Χ. στο Ναγκ ελ Χασάι της νότιας Αιγύπτου. Προτού γίνει αντικείμενο της παρούσας μελέτης και αποκαλυφθούν τα μυστικά της, η μούμια παρέμενε αποθηκευμένη στο υπόγειο του Μουσείου Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων Καΐρου, σύμφωνα με το EurekAlert. Συγκεκριμένα, κείτονταν μέσα σε δύο φέρετρα, ένα εξωτερικό με μια ελληνική επιγραφή και μια εσωτερική ξύλινη σαρκοφάγο. Όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση, ο μεγάλος αριθμός των φυλαχτών που αποκάλυψε η υπολογιστική τομογραφία δείχνει πόσο σημαντικά ήταν αυτού του είδους τα ταφικά τεχνουργήματα κατά την Πτολεμαϊκή Περίοδο.
«Εδώ δείχνουμε τον εκτεταμένο στολισμό αυτής της μούμιας, που αποτελείται από 49 φυλαχτά, όμορφα τοποθετημένα σε μια μοναδική διαρρύθμιση από τρεις στήλες, είτε ανάμεσα στις πτυχές του υφάσματος είτε μέσα στις κοιλότητες του σώματος. Αυτά περιλαμβάνουν το Μάτι του Ώρου, τον σκαραβαίο, το φυλαχτό Ακέτ του ορίζοντα, τον Κόμπο της Ίσιδας κ.λπ.
Πολλά είναι φτιαγμένα από χρυσό, και άλλα από ημιπολύτιμους λίθους, πηλό ή φαγεντιανή. Ο σκοπός τους ήταν να προστατεύουν το σώμα στη μετά θάνατον ζωή», εξηγεί ο δρ Σαχάρ Σαλίμ, συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο «Frontiers in Medicine» και καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καΐρου. «Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν στη δύναμη των φυλαχτών», είπε ο Σαλίμ στο Live Science και πρόσθεσε: «Οι ταριχευτές τοποθετούσαν φυλαχτά κατά τη διάρκεια της μουμιοποίησης για να αναζωογονηθεί το νεκρό σώμα». «Για παράδειγμα, η γλώσσα της μούμιας ήταν καλυμμένη με χρυσό για να μπορέσει ο νεκρός να μιλήσει και τα σανδάλια έπρεπε να επιτρέψουν στον νεκρό να βγει από τον τάφο στη (μετά τη) ζωή», είπε ο Σαλίμ.
Ωστόσο, ένα φυλαχτό έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στον Σαλίμ: Ο χρυσός σκαραβαίος της καρδιάς που βρέθηκε στη θωρακική κοιλότητα. «Ο χρυσός σκαραβαίος αναφέρεται στο κεφάλαιο 30 της Βίβλου των Νεκρών: ήταν πολύ σημαντικός κατά τη διαδικασία της κρίσης του νεκρού και του ζυγίσματος της καρδιάς έναντι του φτερού της θεάς Μάατ. Το φυλαχτό του σκαραβαίου της καρδιάς έκανε την καρδιά να σιωπά την Ημέρα της Κρίσης, ώστε η μαρτυρία της να μη μετρήσει εις βάρος του νεκρού. Τοποθετούνταν στη θέση της καρδιάς κατά τη διαδικασία μουμιοποίησης», εξηγεί ο καθηγητής.
