Κρίση των Ιμίων: 30 Ιανουαρίου 1996
Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μέλους της Πολιτικής Πρωτοβουλίας
Με αφορμή την «επέτειο» της κρίσης των Ιμίων, λίγες σκέψεις:
– Τι συνέβη; Αφορμή της κρίσης ήταν η αμφισβητούμενη από την Τουρκία εγκυρότητα ενός προσαρτήματος της Ιταλοτουρκικής Σύμβασης του 1932, που καθόριζε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των Ιταλικών Δωδεκανήσων και των ακτών της Τουρκίας. Η τουρκική κυβέρνηση απέρριψε το προσάρτημα ως νομικά άκυρο, με την αιτιολογία ότι δεν είχε κατατεθεί στην Κοινωνία των Εθνών στη Γενεύη. Αυτό, σύμφωνα με την τουρκική θέση, σημαίνει ότι η κυριαρχία σε έναν άγνωστο αριθμό μικρών νησίδων και βραχονησίδων στα Δωδεκάνησα παραμένει απροσδιόριστη και πρέπει να καθοριστεί με κάποια καινούργια σύμβαση. Αντίθετα, η χώρα μας υποστήριξε ότι το εν λόγω προσάρτημα παραμένει έγκυρο. Η κρίση εκδηλώθηκε με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων.
– Τι προέκυψε; 1. Εισαγωγή (και σιωπηλή αποδοχή από τον «Σημιτισμό» τότε, από ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα στη συνέχεια) της τούρκικης θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», ήτοι, αμφισβήτηση ελληνικών εδαφών και θαλασσών (και ναι, η θάλασσα έχει σύνορα…).
2.Η κρίση επέτρεψε στους Τούρκους να αμφισβητήσουν την κυριαρχία στα Ίμια, έπληξε το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων και οδήγησε σε μια τραγωδία με τρεις νεκρούς: Τον Χριστόδουλο Καραθανάση, τον Παναγιώτη Βλαχάκο και τον Έκτορα Γιαλοψό, το ελικόπτερο των οποίων συνετρίβη λίγο πριν επιστρέψει στη φρεγάτα «Ναβαρίνο». Ακόμη και σήμερα, μερίδα της κοινής γνώμης πιστεύει ότι το μοιραίο ΑΒ-212 εβλήθη από (εχθρικά) πυρά.
– Τι κερδίσαμε; Αμφισβήτηση ελληνικού εδάφους: «No flags, no ships, no troops» («όχι σημαίες, όχι πλοία, όχι στρατεύματα») πάνω στις βραχονησίδες. Μετά την παρέμβαση των ΗΠΑ, τις οποίες εκλιπαρούσε και έβαλε στο παιχνίδι ο μοιραίος, ολίγιστος Σημίτης.
– Πώς πρέπει να απαντήσουμε στη συνεχόμενη και συνεχιζόμενη τουρκική απειλή; Με παλλαϊκή, εθνική – λαϊκή ενότητα» (δημοκρατική πατριωτική ενότητα με σημερινούς όρους), με πολύμορφη ενίσχυση της άμυνάς μας, με σχεδιασμό και επαγρύπνηση, με ανύψωση του φρονήματος του λαού μας.
