Μαν. Κεφαλογιάννης στο “Π”: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητεί την ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου

January 27, 2023 στις κατηγορίες ΕΥΡΩΠΗ - ΚΟΣΜΟΣ,

Του
ΜΑΝΩΛΗ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ
Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας

Η Τουρκία, ιδίως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, είναι ένα κράτος ταραξίας. Παράγοντας αποσταθεροποίησης στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Ένα κράτος που απομακρύνεται από την Ευρώπη, από τις αρχές και τις αξίες της, από τη Δημοκρατία, και διαρκώς ολισθαίνει προς ένα ιδιότυπο ισλαμικό καθεστώς.

Μια χώρα που δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις θρησκευτικές ελευθερίες. Μια χώρα που δεν σέβεται το Κράτος Δικαίου και χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη. Πρόσφατο παράδειγμα, η δικαστική περιπέτεια του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, που στερήθηκε τα πολιτικά του δικαιώματα καθώς είναι ένας εν δυνάμει αντίπαλος του σημερινού Προέδρου της Τουρκίας στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.

Η τουρκική πολιτική ηγεσία φαντασιώνεται, με άκρατο μεγαλοϊδεατισμό, νεοοθωμανικά μεγαλεία. Με μια αναθεωρητική πολιτική, η Τουρκία αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια θρυαλλίδα για την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής.

Θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι η Τουρκία από το 1995, με απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, απειλεί την Ελλάδα και θεωρεί αιτία πολέμου (casus belli), κάτι που αντιβαίνει σαφώς στο άρθρο 3 του Καταστατικού του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, το να επεκτείνει η χώρα μας τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Ένα αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας, που μπορεί να το ασκήσει μονομερώς, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Μια Σύμβαση γνωστή και ως Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι, η οποία συμφωνήθηκε, μετά από πολύχρονες διαπραγματεύσεις, το μακρινό 1982. Και έκτοτε κυρώθηκε από 150 και πάνω κράτη. Κάτι που την καθιστά πλέον εθιμικό δίκαιο. Δηλαδή, και χώρες που δεν την έχουν υπογράψει και κυρώσει, όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, συμμορφώνονται με τις διατάξεις της για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους. Πρόσφατο παράδειγμα, η οριοθέτηση μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου και πιο μακρινό η οριοθέτηση μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κούβας.

Έκτοτε οι τουρκικές προκλητικές και επιθετικές ενέργειες κατά της χώρας μας διαρκώς κλιμακώνονται επικίνδυνα. Σημειώνονται συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών μας υδάτων. Υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά. Επιθετική ρητορική κατά της Ελλάδας, που κορυφώθηκε με δηλώσεις του τύπου «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ». Υπεγράφη το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας, που παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα των ελληνικών νησιών, όπως της Κρήτης, των Δωδεκανήσων και του Καστελλόριζου. Κυριαρχικά δικαιώματα που σαφώς απορρέουν από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και συγκεκριμένα από το άρθρο 121, το οποίο ρητά αναφέρει ότι τα νησιά που έχουν οικονομική ζωή έχουν το ίδιο δικαίωμα σε ΑΟΖ όπως και οι ηπειρωτικές περιοχές.

Όλα τα παραπάνω έχουν καταδικαστεί απερίφραστα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε απαντήσεις του Ύπατου Εκπροσώπου Ζοζέπ Μπορέλ σε ερωτήσεις που του έχουμε θέσει τόσο εγώ όσο και άλλοι έλληνες ευρωβουλευτές. Η ευρωπαϊκή θέση είναι ξεκάθαρη. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και την Κύπρο είναι απόλυτη.

Στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Νοέμβριο στο Στρασβούργο στο Ψήφισμα για την Κατάσταση στη Λιβύη υιοθετήθηκαν δύο τροπολογίες που είχα καταθέσει για το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Δύο τροπολογίες που ταυτίζονται απολύτως με τις ελληνικές εθνικές θέσεις.

Με τις τροπολογίες αυτές είναι πλέον επίσημη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωπαϊκό κεκτημένο το ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης δεν συμμορφώνεται με τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και ως εκ τούτου δεν μπορεί να έχει νομικές συνέπειες για τρίτα κράτη.

Και με τη δεύτερη τροπολογία η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καλεί τις λιβυκές αρχές να προχωρήσουν στην ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου του 2019 για την οριοθέτηση θαλασσίων δικαιοδοσιών στη Μεσόγειο και να μην εφαρμόσουν την επακόλουθη συμφωνία της 3ης Οκτωβρίου για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, καθώς προβλέπει παράνομες δραστηριότητες γεώτρησης στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες χωρών όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.

Η χώρα μας τα τελευταία τρία χρόνια έχει προχωρήσει σε οριοθετήσεις Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία και μερικώς με την Αίγυπτο. Οριοθετήσεις μεταξύ κυρίαρχων κρατών, που εδράζονται απολύτως στο Διεθνές Δίκαιο και στη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ενώ η συμφωνία για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την Αλβανία και η παραπομπή της όποιας διαφωνίας με συνυποσχετικό στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η Τουρκία και οι λιβυκές αρχές προβάλλουν σήμερα ανυπόστατες αιτιάσεις για την οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Δύο χώρες που παρανόμως οριοθέτησαν θαλάσσιες ζώνες μεταξύ τους, με ένα μνημόνιο συνεργασίας που έχει διεθνώς καταδικαστεί, προβάλλουν αιτιάσεις για μια συμφωνία οριοθέτησης που εδράζεται πλήρως στο Διεθνές Δίκαιο και στο Δίκαιο της Θάλασσας. Μακάρι να μπορούσαν και αυτές να πουν το ίδιο.