Βασίλης Ταλαμάγκας στο “Π”: ΗΠΑ: Όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται
Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ
Ο αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν φαίνεται ότι την πάτησε, σχεδόν όπως και ο προκάτοχός του. Πριν από λίγες ημέρες αποκαλύφθηκε ότι βρέθηκαν σε ιδιωτικούς χώρους μυστικά έγγραφα από την εποχή που ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Λίγες ημέρες αργότερα ακολούθησαν νέες αποκαλύψεις για άλλα έγγραφα στο ιδιωτικό γκαράζ του σπιτιού του, στο Γουίλμιγκτον της Πολιτείας Ντελαγουέρ.
Ο Λευκός Οίκος αναγκάστηκε φυσικά να επιβεβαιώσει τα ευρήματα, γιατί στις ΗΠΑ δεν παίζουν με τους θεσμούς και όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Η αποθήκευση κρατικών εγγράφων σε τέτοιους χώρους δεν επιτρέπεται, αφού μόνο το Εθνικό Αρχείο είναι υπεύθυνο για τη φύλαξή τους, και αυτό γιατί, αν πέσουν σε λάθος χέρια, θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο η εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Μπάιντεν είχε καταλογίσει ανευθυνότητα στον προκάτοχό του Ντόναλντ Τραμπ.
Τώρα οι Ρεπουμπλικανοί ετοιμάζονται για τη δική τους ρεβάνς. Με τη νέα κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία μπορούν να δρομολογήσουν κοινοβουλευτικές έρευνες και να οδηγήσουν τον Μπάιντεν ενώπιόν τους, επειδή οι δικηγόροι του αμερικανού Προέδρου αποκάλυψαν την ύπαρξη εγγράφων λίγες ημέρες πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές στο Κογκρέσο, τον περασμένο Νοέμβριο. Αν και τέτοιες ενέργειες στο τέλος δεν καταλήγουν κάπου, δημιουργούν εντυπώσεις και αποτελούν θρυαλλίδα εξελίξεων στο εσωτερικό των δύο μεγάλων αμερικανικών παρατάξεων.
Υπάρχουν αδικήματα υπό διερεύνηση, όπως παρεμπόδιση της δικαιοσύνης, απώλεια διαβαθμισμένων πληροφοριών, αφαίρεση ή καταστροφή επίσημων εγγράφων. Όλες αυτές οι κατηγορίες επισείουν ποινές φυλάκισης πολλών ετών. Την υπόθεση έχει αναλάβει ειδικός ανακριτής, αλλά είναι ανοικτό αν θα απαγγείλει κατηγορίες. Ο ίδιος ο Τραμπ έχει υποστηρίξει ότι η υπόθεση είναι πολιτικά υποκινούμενη.
Στην περίπτωση Μπάιντεν η υπόθεση είναι κάπως διαφορετική. Κάποιοι μιλούν για το μακρύ χέρι του αμερικανικού κατεστημένου, που ωθεί τους «γέροντες» σε αποχώρηση.
Το συμπέρασμα πάντως που βγαίνει είναι ότι στη «Μέκκα της Δημοκρατίας» όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο.
Είναι εκείνο που είχε πει κάποτε σε μια αποστροφή του ο Τζον Κένεντι: «Είμαστε περήφανοι που ένας Αμερικανός υπάλληλος με μισθό 1.000 δολαρίων μπορεί να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί έναν αμερικανό Πρόεδρο». Οι όποιες συγκρίσεις με αλλά κράτη δημιουργούν, το λιγότερο, θλίψη…
