Γιάννης Καβαλάρης στο “Π”: Για τις ελλείψεις των φαρμάκων
Του
ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΒΑΛΑΡΗ
Συνεργάτη του Τμήματος Υγείας – Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ,
Μέλους του ΔΣ του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου
Το τελευταίο χρονικό διάστημα επανήλθε με οξύτητα –διότι σχεδόν πάντα υπήρχε– το πρόβλημα των ελλείψεων φαρμάκων, καθώς από τα περίπου 200 σκευάσματα που ήταν σε έλλειψη έχουν φτάσει τα 400. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα στα αντιπυρετικά και στα παιδιατρικά φάρμακα σε περίοδο αναμενόμενης έξαρσης των λοιμώξεων. Επομένως και έγκαιρου σχεδιασμού για την επάρκεια και την απρόσκοπτη διακίνηση των αναγκαίων φαρμάκων.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ενώ η καπιταλιστική φαρμακοβιομηχανία μέσα σε δέκα μήνες παρήγαγε το εμβόλιο για τον κορονοϊό, εμφανίζεται αδύναμη να ανταποκριθεί σε μια πλήρως αναμενόμενη εποχική ανάγκη φαρμάκων, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να περιπλανώνται –πολλές φορές μάταια– για να βρουν το αναγκαίο φάρμακο.
Τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, με μια ψεύτικη αντιπαράθεση, λειτουργούν σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ του σκοπού της παραγωγής των φαρμάκων, δηλαδή του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας και της διεκδίκησης μεγαλύτερου φιλέτου της παγκόσμιας αγοράς. Αυτά δηλαδή που αποτελούν το θερμοκήπιο παραγωγής των φαρμάκων –πανάκριβων εμπορευμάτων για τον λαό– αλλά και των ελλείψεων, που αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Και τι δεν ακούσαμε. Πρόκειται για ένα «παγκόσμιο πρόβλημα» που συνδέεται με τις ελλείψεις «πρώτων υλών» για τα φάρμακα και τις συσκευασίες τους. Είναι πρόβλημα και των «παράλληλων εξαγωγών», που όμως η κυβέρνηση πήρε αυστηρά μέτρα για την αντιμετώπισή του. Είναι πρόβλημα «απεξάρτησης» από την Ινδία και την Κίνα, όσον αφορά την προμήθεια πρώτων υλών και της ανάπτυξής τους εντός της ΕΕ. Είναι ευκαιρία να στηριχθεί η εγχώρια καπιταλιστική φαρμακοβιομηχανία και με την αύξηση της τιμής πολλών φθηνών και ασύμφορων για την κερδοφορία της φαρμάκων.
Όλα αυτά όμως είναι τα παράγωγα αποτελέσματα της πολιτικής της καπιταλιστικής παραγωγής των φαρμάκων, την οποία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν κορόνα στο κεφάλι τους. Τσακώνονται για το αποτέλεσμα του προβλήματος και όχι βέβαια για την αιτία του. Επομένως, βολεύονται και οι δύο να στρέφεται ο λαός στην αδιέξοδη αναζήτηση της «καλύτερης διαχείρισης», που κάθε φορά –και ανεξαρτήτως διαχειριστή– γίνεται όλο και πιο επώδυνη για τη λαϊκή υγεία.
Το φάρμακο, με βάση τη θεώρηση της ΕΕ και των κυβερνήσεών της, είναι εμπόρευμα, άρα η διακίνησή του ακολουθεί τους κανόνες της αγοράς, όπου στόχος των εμπλεκόμενων είναι η επίτευξη του μεγαλύτερου κέρδους. Οι φαρμακέμποροι στη χώρα μας δεν κάνουν λαθρεμπόριο όταν εξάγουν φάρμακα σε άλλες χώρες. Αντίθετα, αυτές οι εξαγωγές καταγράφονται επίσημα και έχουν τα οφέλη των εξαγωγέων, επιστροφή ΦΠΑ και για το ίδιο φάρμακο, όταν το χορηγούν στη χώρα μας έχουν κέρδος 4,67%, ενώ εάν το εξάγουν το κέρδος τους φτάνει από 80% έως 270%. Οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες ταυτόχρονα χορηγούν μειωμένες ποσότητες φαρμάκων στις χώρες με χαμηλότερο προσδοκώμενο κέρδος με αποτέλεσμα να εμφανίζονται ακόμα μεγαλύτερες ελλείψεις φαρμάκων.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει παρουσιαστεί και το πρόβλημα των ελλείψεων που οφείλεται στη μη εισαγωγή φαρμάκων από τις πολυεθνικές στη χώρα μας, καθώς διαχειρίζονται μεγάλα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα για την παραγωγή των φαρμάκων, η αιτία των οποίας εντοπίζεται στις γενικότερες γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ ΕΕ, Κίνας και Ινδίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγή και προφανώς την επιλογή των πολυεθνικών να εφοδιάζουν τα κράτη εκείνα από τα οποία θα αποκομίσουν το μέγιστο αναμενόμενο κέρδος.
Όλο αυτό το κουβάρι με τις εξαγωγές και τις ελλείψεις φαρμάκων δείχνει χαρακτηριστικά ότι το κυνήγι του κέρδους και η επιχειρηματικότητα οδηγούν σε επικίνδυνες καταστάσεις στον χώρο της υγείας και του φαρμάκου. Ο ασθενής που κάνει μια χρόνια αγωγή με ένα σκεύασμα ή ο ασθενής που διαγνώστηκε με μια πάθηση και πρέπει άμεσα να ξεκινήσει τη θεραπεία του εγκλωβίζεται ανάμεσα στο κυνήγι του κέρδους πολυεθνικών και φαρμακέμπορων, με αποτέλεσμα να τίθεται η υγεία του σε κίνδυνο.
Οι κυβερνήσεις στη χώρα μας (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ), πιστές στο δόγμα ότι το φάρμακο είναι εμπόρευμα, δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Απλώς το αναπαράγουν.
Η λύση του γόρδιου δεσμού των παράλληλων εξαγωγών, των ελλείψεων φαρμάκων, των αυξημένων πληρωμών των ασθενών βρίσκεται στην κατεύθυνση της ρήξης με την πολιτική που στηρίζει την ιδιοκτησία της έρευνας, της παραγωγής και της διακίνησης των φαρμάκων. Με ισχυρό ΚΚΕ στον αγώνα για την ανάπτυξη κρατικής φαρμακοβιομηχανίας, στο πλαίσιο μιας ανάπτυξης που θα έχει κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος των φαρμακοβιομηχάνων. Με την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων δυνατοτήτων για τη μεγαλύτερη δυνατή αυτάρκεια της χώρας σε φάρμακα και εμβόλια.
