Στέλιος Κούλογλου στο “Π”: Η βαλκανοποίηση της Ελλάδας
Του
ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ
Δημοσιογράφου, Ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των μαζικών υποκλοπών στην Ελλάδα, ξένοι δημοσιογράφοι και ευρωβουλευτές με ρωτάνε πότε θα πέσει η κυβέρνηση. Και πώς είναι δυνατόν να παραμένει ακόμη στην εξουσία, όταν αποκαλύφθηκε, χωρίς να διαψευστεί, ότι μεταξύ των εκατοντάδων θυμάτων των παρακολουθήσεων ήταν όχι μόνο δημοσιογράφοι αλλά και υπουργοί ή αξιωματικοί επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι δύσκολο να εξηγήσω κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ. Πρέπει να αναλύσω ότι το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα υπολειτουργεί. Λόγω των χρόνιων προβλημάτων της Δικαιοσύνης, συχνά δεν αποδίδεται Δικαιοσύνη. Σκάνδαλα που κόστισαν στο Δημόσιο δισεκατομμύρια, όπως της Novartis, συγκαλύπτονται, ενώ άλλα, όπως της Siemens, παραγράφονται. Ποιος να πιστέψει ότι ο ανώτερος εισαγγελέας του κράτους δεν διέταξε έρευνα για τους υπευθύνους των παρακολουθήσεων αλλά για το πώς η υπόθεση διέρρευσε στα Μέσα Ενημέρωσης; Ότι οι Εξεταστικές Επιτροπές στην Ελλάδα δεν ερευνούν τις πραγματικές υποθέσεις για τις οποίες συστήνονται, αλλά κάθε κόμμα βγάζει το δικό του πόρισμα και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπακούει σε φτηνές πολιτικές σκοπιμότητες; Σε αυτή για τις υποκλοπές, η πλειοψηφία αποφάσισε να μην κληθούν ουσιώδεις μάρτυρες. Στις Εξεταστικές Επιτροπές της Ευρωβουλής καλούνται μέχρι και πρωθυπουργοί. Σε μια προηγούμενη στην οποία συμμετείχα, για τη δολοφονία της δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαλίθια, είχαμε συναντήσει και είχαμε «ανακρίνει» για ώρες τον πρωθυπουργό της Μάλτας.
Δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί και αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με τη μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ, που συγκαλύπτει τα σκάνδαλα, ενώ όταν αναφέρεται σε αυτά είναι για να κερδίσουν θέσεις και να πάρουν ανταλλάγματα οι ολιγάρχες που ελέγχουν την ενημέρωση. Το ότι η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο Netflix, που παρουσιάζει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα σαν εύπεπτες σαπουνόπερες για το κοινό. Η υπόθεση Πισπιρίγκου, η 12χρονη στον Κολωνό, η «Κιβωτός» και οι ΜΚΟ είναι μερικά από τα επιτυχημένα «σίριαλ» της φετινής σεζόν.
Παρά τα προβλήματά της, ακόμη και μετά τη χρεοκοπία του 2010, η Ελλάδα θεωρούνταν από τις χώρες της ΕΕ, από αυτές που συνιστούσαν τον αρχικό της πυρήνα, πριν από τη μαζική ένταξη νέων κρατών-μελών τη δεκαετία του 2000, και ήταν σε καλύτερη θέση από τις νεοεισερχόμενες.
Αυτό δεν ισχύει πια. Το 2022, η χώρα βρέθηκε στην τελευταία θέση της ΕΕ στη διεθνή κατάταξη για την ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης, αλλά ήταν πρώτη στους θανάτους από Covid, ενώ διεκδικεί την πρωτιά στην ακρίβεια και στην τιμή της βενζίνης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat πριν από λίγες ημέρες, ο μισθός των εργαζομένων στη χώρα μας είναι πάνω από 50% χαμηλότερος από τον μέσο όρο της ΕΕ, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την 5η θέση από το τέλος μεταξύ των 27 κρατών-μελών. Στους μισθούς, κάτω από την Ελλάδα βρίσκονται τέσσερις χώρες: η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία και η Βουλγαρία. Και η πρώτη θα μας ξεπεράσει σύντομα, όπως έχει συμβεί ήδη με τις άλλες χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ ή με την Πορτογαλία, η οποία ξεκίνησε από «χαμηλότερα», αλλά είχε την τύχη να βρεθεί τα τελευταία χρόνια με μια κυβέρνηση της Αριστεράς αλλά και ένα πιο υγιές πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Σε λίγο θα συγκρινόμαστε με τις βαλκανικές χώρες που υπολείπονται σε ανάπτυξη και βρίσκονται εκτός ΕΕ: τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία ή τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη.
Μετά τη χρεοκοπία και το τέλος των Μνημονίων το 2018, η χώρα χρειαζόταν μια γενναία, αποτελεσματική πολιτική για να αποφύγει αυτό που είχε καταφέρει με τη συμμετοχή της στη νικήτρια πλευρά του Ψυχρού Πολέμου: να ξαναγυρίσει στον βαλκανικό, οπισθοδρομικό της περίγυρο. Με βασική ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η βαλκανοποίηση της Ελλάδας είναι σε πλήρη εξέλιξη.
