Δέσποινα Μπεμπεδέλη: Το θέατρο ομόρφυνε τη ζωή μου…

[Εξομολογήσεις…]

-Δεν με άφησε ποτέ να πλήξω

«Φέτος στις 15 Οκτωβρίου συμπλήρωσα εξήντα χρόνια υπηρεσίας στο θέατρο. Ήταν στις 15 Οκτωβρίου του 1962 όταν έδωσα την πρώτη μου παράσταση στη λαϊκή όπερα του Μίκη Θεοδωράκη ‘‘Το τραγούδι του νεκρού αδερφού’’ στο Λαϊκό Θέατρο του Κατράκη.

Μια ζωή γεμάτη θέατρο. Είναι σπουδαία τέχνη. Μαγική αλλά σύνθετη και σκληρή. Χρειάζεται τεράστια σωματική, ψυχική, διανοητική ενέργεια, άσκηση, αντοχή, για να καταφέρνεις κάθε φορά να γίνεσαι ‘‘ο άλλος’’, ο θεατρικός ήρωας, και να επανέρχεσαι στο δικό σου είναι. Είναι δύσκολο αλλά όχι ψυχοφθόρο.

Αντίθετα, είναι ένα ‘‘επάγγελμα’’ που διαμορφώνει τον χαρακτήρα σου, τον ψυχικό σου κόσμο, οξύνει το πνεύμα σου, σε κρατά σε διαρκή εγρήγορση.

Κάνοντας τον απολογισμό μου λέω πως το θέατρο ομόρφυνε τη ζωή μου.

Δεν με άφησε ποτέ να πλήξω και φυσικά ποτέ δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου.

Επί εξήντα χρόνια είμαι εν δράσει και νιώθω πολύ τυχερή για όσους μού εμπιστεύτηκαν ρόλους ή μου χάρισαν τη φιλία τους. Νιώθω απέραντη συγκίνηση όταν αφουγκράζομαι την αποδοχή του κόσμου γι’ αυτό που τους προσφέρω.

Όμως αν το θέατρο μου πρόσφερε πολλές χαρές, την πληρότητα της ζωής μου μού τη χάρισε η οικογένειά μου.

Ό,τι μου στέρησε το θέατρο είναι μικρό και ασήμαντο μπροστά στην ευλογία της μητρότητας.

Ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα, έκανα παιδιά και εγγόνια.

Ο κύκλος της ζωής μου ολοκληρώνεται όπως τον ονειρεύτηκα. Δεν ήταν πάντα φωτεινή – φυσικό δεν είναι; Ζω πενήντα χρόνια στην Κύπρο.

Ο πόλεμος σημάδεψε τη ζωή μας. Αλλά προχωρούμε…

Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Η ζωή μου είχε νόημα και ουσία, και έτσι εύχομαι να τελειώσει».

Υπογραφή: Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Ηθοποιός

ΤΟ ΠΑΡΟΝ