Κώστας Γεωργουσόπουλος: Η γλώσσα μας έγινε λεωφόρος!
[Εξομολογήσεις…]
«Άλλη γλώσσα στο Ευαγγέλιο, άλλη γλώσσα στον μπακάλη, άλλη γλώσσα λέγοντας παραμύθια στα μωρά μας και άλλη γλώσσα στο πανηγύρι της γενέθλιας πόλης μας και στις λαϊκές εκδηλώσεις στις εθνικές εορτές.
Φαντάζεσθε το γλωσσικό δράμα του Γιώργου Σεφέρη που, όντας πρέσβης, που χρημάτισε, μάλιστα και γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου και έγραφε και τις επίσημες ανακοινώσεις στον Αλβανικό Έπος, συνάμα έγραφε το θεμελιώδες για τη γλώσσα μας έργο του που τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ.
Εκεί που ομολογεί πως ‘‘όπου και να τα ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει’’. Ο Βάρναλης, δάσκαλος και γενικός επιθεωρητής, απολύθηκε από τη θέση του, διότι χρησιμοποιούσε στο λογοτεχνικό του έργο την ‘‘ακάθαρτη’’ γλώσσα, όταν το κράτος τον άμειβε για την ‘‘καθαρή’’!
Η τραγωδία συνεχίστηκε και στην επάρατη επταετία του 1967. Ήμουν εκπαιδευτικός και εξορίστηκα υπηρεσιακά στο Κρανίδι Αργολίδος. Ευτυχισμένη περίοδος, κατά τ’ άλλα. Έφτιαξα πιστούς μαθητές και αφήσαμε έως σήμερα, εγώ και η μακαρίτισσα γυναίκα μου Ναυσικά Μάργαρη, μέρος της ψυχής μας. Τόσο, ώστε συνέχισα να διοργανώνω έως σήμερα ετήσιο φεστιβάλ θεάτρου και μουσικής.
Όσοι έχουν ακούσει ή ακούνε σε επετείους σήμερα τα γαυγίσματα του δικτάτορα σε μια ξύλινη γλώσσα, θα αντιληφθούν, γιατί η ποίηση που γράφτηκε αυτή την εποχή (Βραβείο Νομπέλ στον Οδυσσέα Ελύτη) έχει μια δημοκρατική γενναιότητα που, ευτυχώς, συνεχίζεται ως τις μέρες μας, όπου ο γλωσσικός διχασμός φαντάζει απίστευτος για έναν σημερινό νέο που μπορεί να χαίρεται λογοτεχνία απροκατάληπτη γλωσσικά.
Μέγα γλωσσικό πρότυπο το ‘‘Τρίτο στεφάνι’’ του Κώστα Ταχτσή, αείμνηστου φίλου και συνοδοιπόρου. Η γλώσσα μας από μια πλειάδα μονοπατιών και παράδρομων έγινε πια κυριολεκτικά λεωφόρος».
Υπογραφή: Κώστας Γεωργουσόπουλος
