Νέες εκδόσεις αγαπημένων μυθιστορημάτων της Αλκυόνης Παπαδάκη
Κυκλοφορούν οι νέες εκδόσεις αγαπημένων μυθιστορημάτων της Αλκυόνης Παπαδάκη με νέα εξώφυλλα και επιμέλεια.
Συγγραφέας
Αλκυόνη Παπαδάκη
Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια
Όσοι βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού, συνήθως ψάχνουν από κάπου να πιαστούν. Ψάχνουν ένα χέρι, μια φωνή, μια προσδοκία, μια ελπίδα εξ ουρανού, μια ψευδαίσθηση έστω, ένα νεύμα, που να τους καλεί σε μια ανοιχτή αγκαλιά.
Οι περισσότεροι.
Γιατί υπάρχουν και πολλοί που απλώς αφήνονται να κυλήσουν.
Τα χελιδόνια ξανάρχονται πάντα.
Η αγάπη δεν χάνεται έτσι ξαφνικά. Όλα μένουν εδώ, όλα υπάρχουν εδώ. Αρκεί να τα δεις.
Αν ήταν όλα… αλλιώς
Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση…
Πόσος χαμένος χρόνος, αλήθεια!
Αν δεν χαμογελούσαμε, με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο, σ’ αυτόν που ερχόταν καταπάνω μας μ’ έναν σουγιά… λέγαμε, αποκλείεται! Άλλη θα είναι η πρόθεσή του.
Αν δεν δίναμε ραντεβού με την ψυχή μας πέρα από τα όριά της…
Αν δεν κάναμε τον κλόουν, με στόχο να διασκεδάσει η ομήγυρις και να ξεχάσει τον καημό της…
Αν… Αν…
Αν ήταν όλα… αλλιώς!
Στο ακρογιάλι της ουτοπίας
Έχω γνωρίσει στη ζωή μου αρκετούς ανθρώπους που έψαχναν απεγνωσμένα την ελευθερία της ψυχής τους.
Πέρασαν βουνά, θάλασσες και ποτάμια, μοναχικοί καβαλάρηδες πάντα, εραστές μιας χίμαιρας που την είχαν βαφτίσει ελευθερία.
Αυτού του είδους οι άνθρωποι μοιάζει να ψάχνουν τελικά για την παγίδα τους.
Μοιάζει να ψάχνουν κάπου να αιχμαλωτιστούν.
Κάπου να χαρίσουν, κάπου να πετάξουν την ελευθερία που ήδη κουβαλάνε μέσα τους, χωρίς οι ίδιοι να το ξέρουν.
Βαρκάρισσα της χίμαιρας
Κάποιο σταχτί απόγευμα του Σεπτέμβρη ήρθε κοντά μου, εκεί που χάζευα στα παρτέρια της αυλής, μου χάιδεψε το κεφάλι και μου είπε:
«Τα λουλούδια μεγαλώνουν με τα τραγούδια των πουλιών». Ήμουν δεν ήμουν οχτώ χρονών.
Ύστερα μπήκε μέσα, άνοιξε το ραδιόφωνο κι έκλεισε την πόρτα της.
Έτσι έκανε. Πετούσε μια κουβέντα και μετά χανόταν…
Έμπαινε στο σύννεφό της και ταξίδευε…
«Δεν μας μεγάλωσε κανονικά», έλεγε αργότερα ο αδελφός μου, ο Τζόνυ.
«Δεν μας έδωσε οδηγίες σωστής πλοήγησης».
«Μας εξασφάλισε εισιτήριο διαρκείας για το πλεούμενο της χίμαιρας», του απαντούσα εγώ.
Οι κάργιες
Η Ιβανή, η Σανωτία, η Ατόπη, η Φιλίνα κι η μικρή Γιασώ ήταν ένα σμάρι κάργιες! Ένα σμάρι μαυροπούλια, που τη νύχτα φώλιαζαν στα κυπαρίσσια κι έλεγαν ανθρώπινες ιστορίες για να τις παίρνει εύκολα ο ύπνος.
Ένα σμάρι μαυροπούλια. Πέντε κάργιες, που έκαναν αμέτρητους κύκλους μέσα στο χαμόγελο του Θεού.
Συχνά, όταν κάθονταν στα δέντρα, τους άρεσε να παίζουν ένα δικό τους παιχνίδι, με τις λέξεις.
Έλεγε μια κάποια λέξη και οι υπόλοιπες έψαχναν ν’ ανακαλύψουν τη μυρουδιά της.
Αυτή που απαντούσε πρώτη συνέχιζε με δική της λέξη.
Και πετούσαν…
Σ’ ένα γύρισμα της ζωής
«Έχεις σκεφτεί, έχεις αναλύσει τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Γιατί νιώθουμε τόσο έντονα την ανάγκη ο ένας του άλλου;»
«Έχεις προσέξει ποτέ ένα ζευγάρι γλάρων, όταν πετούν ανέμελα στον ουρανό;
Πετούν αργά-αργά, πλησιάζει ο ένας στη φτερούγα του άλλου, αγγίζονται, κάνουν λίγο να απομακρυνθούν και πάλι ο ένας ξανάρχεται πλάι στον άλλον και ακουμπάνε τις φτερούγες τους».
Δύο ψυχές, η μία με βαριές αποσκευές από το παρελθόν και η άλλη με δανεικές στολές και ψεύτικα παράσημα, συναντώνται για να βαδίσουν μαζί σ’ ένα άγνωρο μονοπάτι, σ’ ένα γύρισμα της ζωής.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, κοντά στα Χανιά. Αφού αποφοίτησε από τη Γαλλική Σχολή, ήρθε στην Αθήνα με το όνειρο να αλλάξει τον κόσμο. Με την εμφάνισή της στη λογοτεχνία κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό, το οποίο την ακολουθεί πιστά σε όλη τη συγγραφική πορεία της. Τα έργα της, τα οποία ανήκουν στη σύγχρονη μυθιστορία, διακρίνονται για την προσωπική, λυρική γραφή της. Μέσα στις σελίδες των βιβλίων της αναλύει, συνθέτει, αγωνίζεται, δημιουργεί, διακινδυνεύει και διδάσκει ήθος, σε μια δύσκολη εποχή που αναζητεί οδηγούς και πρότυπα ζωής. Από το 2018 τα βιβλία της το Χαμόγελο του Δράκου, Στην άκρη του Βράχου και Κόντρα στο κύμα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ