Ελένη Ράντου: Το σινάφι μου με κρατάει σε απόσταση!

[Εξομολογήσεις…]

-Έχουμε χάσει τον πυρήνα μας…

«Η ηρωίδα μου είναι μια γυναίκα που αν και βιώνει πολλά στη ζωή της, δεν χάνει την ελπίδα της. Με συγκινεί πολύ να σκέφτομαι ότι υπάρχει ένα σπυράκι που όταν το σπας αντί να βγάλει πύον βγάζει λουλούδι, ένας τρόπος να αγγίξεις τα τραύματά σου με λιγότερο ζόφο, μια αξιολόγηση μνήμης.

Είναι μια κόρη, μια μάνα, δύο γενιές, αλλά κι η μάνα της, κι ο γιος της.

Και είναι δύσκολη η σχέση με τη μάνα, όπως η σχέση με την Ελλάδα, μια μάνα είναι κι η Ελλάδα.

Και κάνει ένα πλήρες ταξίδι ψυχής, χωρίς να αναφέρεται μόνο στα γεγονότα αλλά και στο γιατί συνέβησαν, γιατί τα επέλεξε.

Δεν εντάχθηκα ποτέ στο σινάφι μου, νιώθω ξένη.

Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να συνεννοηθώ καλά με το σινάφι μου ενώ μπορώ να συνεννοηθώ τόσο καλά με τον κόσμο.

Με κρατάει σε μια απόσταση. Δεν μπορώ την ανευθυνότητα του σιναφιού μου.Μαζί με την καραντίνα, αυτό που βλέπω είναι ένας αποσυντονισμός στα πάντα.

Βγήκαμε από το τρένο που έτρεχε με 500 και πάμε να ξαναμπούμε αλλά μας ζαλίζει η ταχύτητα.

Βλέπω αποσυντόνιση. Κανείς δεν δεσμεύεται για τίποτα πια σήμερα.

Σαν να βγήκαμε από μια ρέγουλα και δεν ξέρουμε πώς να μπούμε στην καινούργια. Έχουμε χάσει λίγο τον πυρήνα μας.

Ζούμε στην εποχή του απόλυτου ελέγχου – από την κρίση, με το πορτοφόλι, πέρασε σε έναν έλεγχο της απόλυτης ανάσας σου, της σκέψης σου. Ύπουλη εποχή».

Υπογραφή: Ελένη Ράντου, Ηθοποιός

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: Facebook/eleniRantou