Πέμη Ζούνη: Αρχίζω να συμφιλιώνομαι με την ιδέα του θανάτου…
[Εξομολογήσεις…]
-Ζεσταίνω την αγάπη τους για τη γλώσσα μας
«Συμπεριφερόμαστε σαν να ανακαλύψαμε την Αμερική, αλλά είναι θέμα προσωπικών αξιών.
Όταν οτιδήποτε αποκτά τόσο εύρος και η ‘‘στράτευση’’ γίνεται απλώς για τη ‘‘στράτευση’’, τότε κινδυνεύουμε να μη μας ενδιαφέρει η ουσία του αλλά τα διακοσμητικά του στοιχεία, που όσο πιο εντυπωσιακό παραμένει το ίδιο και εξωτερικά, τόσο πιο συναρπαστικά γίνονται τα στοιχεία αυτά.
Θα ‘λεγες πως είναι η κλειδαρότρυπα που ενδιαφέρει κι όχι η διαχείριση με σεβασμό μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης.
Έχω μια ενδεχομένως υπερβολική εμμονή. Να ζεσταίνω την αγάπη τους για τη γλώσσα. Το πώς μιλάμε είναι κάτι που έχει δοκιμαστεί πολύ τις τελευταίες δεκαετίες.
Επειδή πρόκειται για ένα βασικό, το βασικότερο, εργαλείο, προσπαθώ μ’ έναν κάθε άλλο παρά διδακτικό τρόπο να τους κάνω να αγαπήσουν τη γλώσσα μας.
Να καταλάβουν πως συνειδητοποιώντας τις επιλογές τους όλοι οι δρόμοι ανοίγονται μπροστά τους. Να απενοχοποιηθούν σε σχέση μ’ αυτά που κατά βάθος θέλουν.
Αν κάτι μετράει τελικά, δεν είναι αν ‘‘τα λέμε’’ στη σκηνή, αυτό έτσι ή αλλιώς θα συμβεί κάποια στιγμή, είναι η φροντίδα που χρειάζεται η προσωπικότητά μας προκειμένου να εξελιχθεί.
Με λίγα λόγια, τους προτρέπω να κάνουν λίγη εσωτερική γλυπτική.
Αν ήταν στο χέρι μας να επιλέξουμε, σίγουρα κάτι άλλο θ’ αποφασίζαμε. Όταν έγινα μητέρα, μαλάκωσε κάπως το πράγμα, άρχισα να φοβάμαι λιγότερο τον θάνατο.
Η μόνη μου έγνοια τώρα είναι να μη ζήσω δυσβάσταχτες απώλειες, καλύτερα να φύγω η ίδια.
Επειδή η διαδρομή μου σε σχέση με τον θάνατο θεωρώ πως είναι η σωστή, έχω αρχίσει να συμφιλιώνομαι με την ιδέα του».
Υπογραφή: Πέμη Ζούνη, Ηθοποιός
