Η Ελλάδα στη μέγγενη της Τουρκίας και του Ουκρανικού – Του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ
Του
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ
Ναυάρχου ε.α. ΠΝ, Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ,
πρώην Υπουργού Εθνικής Άμυνας
Η συζήτηση για την εθνική ατζέντα και τις προτεραιότητες της Ελλάδας, ενώ προχωρούμε σε έναν άνευ προηγουμένου τραχύ γεωπολιτικό χειμώνα, δεν θα πρέπει να παρεκτρέπεται. Η εσωτερική πολιτική επικαιρότητα είναι ζήτημα. Ωστόσο πρέπει να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Η Τουρκία εισέρχεται σταδιακά στην τελευταία στροφή πριν από τις εκλογές και, όπως όλα δείχνουν, ο Ερντογάν θα χρησιμοποιήσει κάθε εργαλείο που διαθέτει για να τις κερδίσει. Ήδη εργαλειοποιεί την τρομοκρατική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη, καθώς μετά τις αεροπορικές επιδρομές στη Συρία ετοιμάζεται και για μια ακόμα χερσαία εισβολή κατά των Κούρδων.
Η ατζέντα του Ερντογάν σε αυτήν τη φάση είναι ξεκάθαρα εκλογική, δεν θα πρέπει, ωστόσο, να υπάρχει ουδεμία παρεξήγηση: Με ή χωρίς εκλογές στον ορίζοντα, η Άγκυρα δεν πρόκειται να υποχωρήσει πίσω από τις γραμμές που έχει φτιάξει στην Ανατολική Μεσόγειο και οι οποίες θίγουν, κάποιες φορές έμμεσα κάποιες άλλες ευθέως, τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή. Πριν από τις εκλογές στη Τουρκία θα πρέπει η Αθήνα να παρακολουθεί πολύ στενά τον τρόπο με τον οποίο θα δραστηριοποιηθεί η Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο. Κάθε αντίδραση μετράει και θα πρέπει να είναι αναλογική και σε απόλυτη σύμπνοια μεταξύ των βασικών παραγόντων χάραξης και εκτέλεσης πολιτικής και αποφάσεων που έχουν ληφθεί.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επαναληφθεί αυτή η χασμωδία, που έγινε αντιληπτή μέσα και έξω από την Ελλάδα, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στη Λιβύη. Οι όποιες διαφωνίες, διαφορετικές προσεγγίσεις και ενδεχομένως αντεγκλήσεις θα πρέπει να μένουν πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες. Η εθνική ασφάλεια δεν είναι θέμα που μπορεί να συζητείται ανοιχτά και δημόσια. Το κράτος διαθέτει διαδικασίες και τρόπους να διασφαλίσει τη μυστικότητα κάποιων διαδικασιών. Για τον λόγο αυτό οι συζητήσεις αυτές πρέπει να γίνονται και σε συνεννόηση με τους ειδικούς. Δεν μπορεί να υπάρχει σοβαρό κράτος το οποίο αγνοεί τις απόψεις που εκφέρονται από τους ειδικούς.
Τη δύσκολη συγκυρία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δυσχεραίνει όμως και η κομβικής σημασίας γεωπολιτική κρίση των ημερών μας: Ο πόλεμος στην Ουκρανία, πέρα από την ανθρωπιστική καταστροφή που φέρνει στο έδαφος της χώρας, τις ρήξεις που προκαλεί στη συνέχεια της ευρωπαϊκής πολιτικής και τις τεράστιες προκλήσεις με τις οποίες φέρνει αντιμέτωπο το ΝΑΤΟ ως συλλογική οντότητα, δημιουργεί σημεία τριβής και στο εσωτερικό κάθε κράτους-μέλους το οποίο αντιτίθεται ορθώς στη ρωσική εισβολή.
Η Ελλάδα ορθώς ετάχθη, ως ώφειλε, στο πλευρό των Συμμάχων της στο ΝΑΤΟ. Από εκεί και πέρα πρέπει όμως να ειπωθεί τι έγινε στο σκέλος της ενίσχυσης των Ουκρανών με οπλικά συστήματα. Η συζήτηση για ό,τι έχει παραχωρηθεί ως τώρα είναι γνωστή, ωστόσο πλέον επαναφέρεται με ζέση το θέμα της μεταβίβασης συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα ήταν απερίσκεπτη και επικίνδυνη οποιαδήποτε σκέψη για παραχώρηση των αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 της Πολεμικής Αεροπορίας, που αυτήν τη στιγμή ενισχύουν την ελληνική αποτροπή και –μέχρι νεωτέρας– είναι αναντικατάστατοι.
Πέρα από τον συμβολισμό επιθετικότερης συμμετοχής της Ελλάδας στην ενίσχυση των Ουκρανών με όπλα, θα δημιουργούσε και μια τεράστια τρύπα στην αεράμυνα της χώρας, σε μια περίοδο που ακόμα και το τελευταίο σύστημα είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της αποτροπής σε υψηλά επίπεδα. Δεν είναι ώρα για μπακαλίστικες λογικές και πειράματα με βάση αόριστες υποσχέσεις.
