Ποια είναι η αλήθεια για τις εξορύξεις σε Πελοπόννησο, Κρήτη και Ιόνιο – Του Ν. Στραβελάκη

–Ο προεκλογικός τραγέλαφος της κυβέρνησης

Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Ενώ η χώρα μας διαθέτει τεράστια κοιτάσματα λιγνίτη, ικανά να περιορίσουν το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας κατά 40% άμεσα, η κυβέρνηση περί άλλα τυρβάζει. Συγκεκριμένα, ο μονίμως πανηγυρίζων για επιτυχίες (που δεν τις αντιλαμβάνεται κανένας άλλος πλην του ιδίου) υπουργός Ενέργειας κ. Σκρέκας έδωσε το περίγραμμα της ενεργειακής πολιτικής σε μία ακόμη εμφάνισή του σε τηλεοπτικό σταθμό την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου.

Τι μας είπε ο υπουργός; Μας είπε ότι η επιδοματική πολιτική είναι η βάση της κυβερνητικής πολιτικής και αυτή έχει φτάσει μέχρι σήμερα στα 7,5 δισ. ευρώ, ενώ –πάντα κατά τον υπουργό– το Δημόσιο έχει εισπράξει 2,5 δισ. ευρώ από φόρους από τα υπερκέρδη των εταιρειών ενέργειας. Οι δύο αυτές επισημάνσεις δείχνουν ότι οι φορολογούμενοι έχουν επιβαρυνθεί με τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση της κερδοφορίας ιδιωτικών εταιρειών ενέργειας που παράγουν με πρώτη ύλη το φυσικό αέριο. Μετά από ενάμιση χρόνο διψήφιου πληθωρισμού, με βασική πηγή τις τιμές της ενέργειας, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η κυβέρνηση επιμένει να πριμοδοτεί ιδιωτικές επιχειρήσεις σε βάρος της ΔΕΗ, και μάλιστα με χρήματα των φορολογουμένων. Είναι μια πολιτική που όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα αλλά, αντίθετα, τροφοδοτεί τον πληθωρισμό, που έρχεται, υποτίθεται, να αντιμετωπίσει. Γιατί τι άλλο είναι η στήριξη, αντί για τον έλεγχο, των υψηλών τιμών στην ενέργεια παρά ενίσχυση των πληθωριστικών πιέσεων;

Ακόμη, όμως, κι αν θεωρηθεί ορθολογική η επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Για να απομακρύνει το προφανές αδιέξοδο, η κυβέρνηση έσπευσε, διά στόματος Σκρέκα, να μας ανακοινώσει ότι πρόκειται να προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη και στο Ιόνιο. Μάλιστα, με τον συνηθισμένο επικοινωνιακό του ενθουσιασμό, ο υπουργός έσπευσε να μας ενημερώσει ότι σε τρία χρόνια από την έναρξη των εξορύξεων, το 2023, η Ελλάδα θα έχει καταστεί ενεργειακά αυτάρκης («Πρώτο Θέμα», 13/11).

Όπως ήταν αναμενόμενο, γέλασαν και τα τσιμέντα. Η έναρξη της αξιοποίησης τέτοιων κοιτασμάτων απαιτεί τουλάχιστον επτά χρόνια και άρα η θρυλούμενη ενεργειακή αυτάρκεια θα πάρει τουλάχιστον μία δεκαετία. Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι οι δοκιμαστικές έρευνες και γεωτρήσεις θα επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες για το μέγεθος και την παραγωγικότητα των κοιτασμάτων.

Θα μου πείτε, εντάξει, τον συνεπήρε ο ενθουσιασμός τον υπουργό, σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε, ας μην είμαστε τόσο επιρρεπείς στην κριτική, στο κάτω κάτω ο υπουργός πήρε αποστάσεις από αυτές τις δηλώσεις στην τηλεοπτική του εμφάνιση της 14ης Νοεμβρίου. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει δεσμεύσει τη χώρα, στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης, για εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων μέχρι το 2030. Μάλιστα, σε συνέντευξη στον ιστότοπο Bloomberg, με ημερομηνία 8 Νοεμβρίου, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι η χώρα δεν έχει εγκαταλείψει αυτόν τον στόχο. Αν ισχύει αυτό, ποια θα είναι η λειτουργικότητα των εξορύξεων φυσικού αερίου; Όταν τα κοιτάσματα αερίου καταστούν αξιοποιήσιμα, η χώρα θα έχει εγκαταλείψει τα ορυκτά καύσιμα. Ποια είναι, λοιπόν, η χρησιμότητα αυτών των γεωτρήσεων;

Βέβαια, η σοβαρότητα των κυβερνητικών εξαγγελιών φαίνεται και από το ότι, την ίδια ώρα που ο κ. Σκρέκας δήλωνε ότι η χώρα θα καταστεί ενεργειακά αυτάρκης αλλά και εξαγωγέας φυσικού αερίου, ο κ. Μητσοτάκης δήλωνε στο Bloomberg ότι η Ελλάδα θα καταστεί εξαγωγέας, αλλά στην πράσινη ενέργεια αυτήν τη φορά. Μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια, όταν με την εξαγγελία του εντοπισμού των κοιτασμάτων του Πρίνου, οι εφημερίδες της εποχής μάς έλεγαν ότι θα γίνουμε σεΐχηδες και θα κυκλοφορούμε με κελεμπίες, και τώρα, κοντά πενήντα χρόνια αργότερα, το Ελληνικό Δημόσιο δεν γνωρίζει ούτε πόσα βαρέλια πετρέλαιο παράγει ημερησίως ο Πρίνος.

Όλα αυτά θα ήταν φαιδρά αν δεν ήταν πολύ σοβαρά. Το Ελληνικό Δημόσιο έχει προχωρήσει στην υπογραφή συμβάσεων με την κοινοπραξία των ΕΛΠΕ (30%) και με την αμερικανική ExxonMobil (70%) για τις εξορύξεις. Με άλλα λόγια, εκχωρούμε δικαιώματα στον πλουτοπαραγωγικό πλούτο της χώρας χωρίς να ξέρουμε πού, πώς και αν θα μας χρησιμεύσουν. Το αστείο είναι ότι αυτές οι ενέργειες γίνονται με τις συμβάσεις που είχε κυρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή το 2019 και δεν υλοποιήθηκαν επειδή υπαναχώρησε η Exxon. Αξίζουμε καλύτερα.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ