Καίγεται το… πελεκούδι – Στις 22 Οκτωβρίου ξεκίνησε η φωτιά…
Στις 22 Οκτωβρίου ξεκίνησε η φωτιά στο όρος Παπίκιο, στη Ροδόπη, που βρίσκεται στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα – φυσικό σύνορο, δηλαδή…
Σε δύσβατη περιοχή, με δύσκολες κλίσεις και σε σημεία όπου ένας άνθρωπος δυσκολεύεται… να σταθεί όρθιος.
Δεν ήταν επικίνδυνη, διότι, λέει, ήταν επιφανειακή ή έρπουσα…
Οι μέρες… περνούσαν και οι κάτοικοι που έχουν την τύχη να ζουν κοντά στο βουνό προβληματίζονταν.
Μέχρι που την 11η μέρα, η φωτιά αναζωπυρώθηκε, δεν έβλεπαν πλέον καπνό, αλλά φλόγες…
Τη 12η μέρα, η ατμόσφαιρα στα χωριά δίπλα στο βουνό ήταν επιβαρυντική, οι φλόγες ήταν ορατές ακόμα και στην Κομοτηνή, ενώ πολλοί κάτοικοι της πόλης έλεγαν ότι έπεφταν στάχτες στις αυλές τους…
Το βουνό καιγόταν… εμφανώς.
Τις… πρώτες μέρες της πυρκαγιάς, οι αρμόδιοι ήταν καθησυχαστικοί, ενώ πρόσθεταν πως, λόγω του δυσπρόσιτου, η επιχείρηση κατάσβεσης ήταν δύσκολη…
Πυροσβέστες-ήρωες, τα πεζοπόρα τμήματα της Πυροσβεστικής που εδρεύουν στην Κομοτηνή και στις γύρω περιοχές και στη Θεσσαλονίκη επιχειρούσαν καθημερινά.
Τα εναέρια μέσα ανύπαρκτα. Δύσβατα, σου λέει, μην έχουμε κανένα ατύχημα…
Όταν όμως το πράγμα φαινόταν ότι θα μπορούσε να πάρει… διαστάσεις, τότε τα είδαμε στον ουρανό…
Στο ενδιάμεσο, οι ενδιαφερόμενοι ενημερώθηκαν πως τα εναέρια μέσα που είναι διαθέσιμα, και ιδιαίτερα τα ελικόπτερα που μπορούν να είναι και πιο αποτελεσματικά στη συγκεκριμένη πυρκαγιά, έχουν μειωθεί, καθώς στις 31 Οκτωβρίου έληξε η αντιπυρική περίοδος και μαζί η σύμβαση μίσθωσής τους…
Όμως η φωτιά ξεκίνησε στις 22 Οκτωβρίου. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να τίθεται ένα τέτοιο επιχείρημα και, από την άλλη, πώς είναι δυνατόν… απλώς να το ακούμε;
Η φωτιά πέρασε και στη βουλγαρική πλευρά, στις 31 Οκτωβρίου, καίγοντας περίπου 50 στρέμματα ξερά χόρτα και θάμνους. Στις 2 Νοεμβρίου ξαναπέρασε το σύνορο…
Οι αρμόδιοι της Ροδόπης και της Θράκης έχουν σημαντικότατες ευθύνες.
Ο λεγόμενος «κρατικός μηχανισμός» υποτίμησε την κατάσταση, κανείς δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά…
Στις 3 Νοεμβρίου, 13 ημέρες μετά την έναρξη της πυρκαγιάς, συγκλήθηκε το Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας, με τη συμμετοχή όλων των φορέων της περιοχής.
Όχι σε κάποια αίθουσα, αλλά στην περιοχή πάνω από το φυλάκιο Μαχαίρα. Στο Παπίκιο δηλαδή.
Υποθέτουμε για τη… φαντασμαγορία.
Η άλλη άποψη…
Αλλά, και πάλι, ίσως τελικά… έχουσιν γνώσιν οι φύλακες.
Σύμφωνα με τον ερευνητή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Θοδωρή Γιάνναρο, η φωτιά θα συνεχίσει, όπως έκανε πάντα, να παίζει τον ρόλο της, καθώς ζούμε σε μεσογειακή χώρα:
«Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση σχετικά με την πυρκαγιά στο όρος Παπίκιο του Ν. Ροδόπης, παραθέτουμε ορισμένα πολύ βασικά στοιχεία.
Ζούμε σε μεσογειακή χώρα και η φωτιά θα συνεχίσει, όπως έκανε πάντα, να παίζει τον ρόλο της.
Στην προκειμένη περίπτωση, η φωτιά καθαρίζει τον υπόροφο του δάσους από τη λεπτή νεκρή δασική καύσιμη ύλη (κυρίως φύλλα και μικρά κλαδιά), η οποία θα μπορούσε δυνητικά (υπό άλλες πυρομετεωρολογικές συνθήκες) να υποστηρίξει μία καταστροφική, ενεργή πυρκαγιά κώμης»…
Για την Ιστορία, το Παπίκιο είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία φύσης και πολιτισμού της περιοχής και της Ευρώπης, ενώ ήταν γνωστό κέντρο μοναχισμού στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής κατά τη Βυζαντινή Περίοδο.
Η… λύση
Και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, και αυτή ήταν πολύ θλιβερή (τουλάχιστον), οι ελπίδες εναποτίθενται, σε αυτήν τη φάση, στα φυσικά φαινόμενα. Κοινώς… μια βροχή θα μας σώσει.
Εάν δεν συμβεί και αυτό, τότε… ποιος ξέρει;
Πάντως, οι κάτοικοι της Ροδόπης παρακολουθούν σαστισμένοι… Άντε και λίγο οργισμένοι…
Μοιραίοι…
Προφανώς, αρμόδιοι και… απλοί έχουμε πρόβλημα.
Ή μας ψεκάζουν ή βρισκόμαστε σε μια συνεχή νάρκη…
Οι μεν ασχολούνται με… ό,τι ασχολούνται, τέλος πάντων, οι δε επιδεικνύουν αδυναμία… αντίδρασης.
Θα πείτε, είναι πολλά και συνεχόμενα αυτά που προκύπτουν.
Όμως, όταν ο άνθρωπος δεν ενεργοποιείται ούτε όταν τίθεται ζήτημα επιβίωσης, τότε πεθαίνει (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης).
ΕΛΛΗ ΜΗΤΑΚΙΔΟΥ
