Μάκης Κουρής: Το τιμόνι στη νέα γενιά…

Είναι ώρες που το όνειρο είναι απλώς μια γεύση από τον ύπνο σου… Ξυπνάς ξαφνικά και αναζητάς ποιος είσαι, τι γυρεύεις, πώς βρέθηκες εδώ, χωρίς κανένας να σε καλέσει, να σου ανοίξει την πόρτα.

Το ζουν πολλοί. Και ψάχνουν να βρουν τι θα ξημερώσει.

Απάντηση δεν υπάρχει.
Ίσως να είναι αυτό που ζεις… Στις μακρινές ώρες της νύχτας…
Στις ώρες που ζεις στον δικό σου κόσμο… Σε αυτόν που θα ήθελες να είναι πραγματικότητα… Ήταν, όμως, όνειρο… Έβλεπες αυτό στο οποίο θα ήθελες να είσαι ο πρωταγωνιστής…
Έναν άλλο κόσμο, μια άλλη κοινωνία, που ανοίγει πόρτες πρωτόγνωρες.

Σκληρή η πραγματικότητα!
Έχουν αλλάξει πολλά…
Μόνο που τα όνειρα δεν φέρνουν τη νέα εποχή!
Αυτήν που ζητάς… Αυτήν που ψάχνεις με το φανάρι, με την ελπίδα ότι μια άλλη μέρα θα ξημερώσει… Όπου ο δρόμος θα είναι ανοιχτός. Για σένα… Και για όλους της γενιάς σου…

Το καινούργιο, όμως, δεν πρόκειται να έρθει μόνο του. Αν δεν παλέψεις. Αν δεν τρέξει ποτάμι ο ιδρώτας για να φέρεις το διαφορετικό. Γεύθηκες το «χθες», αλλά δεν βρήκες το κλειδί. Για να ανοίξει η πόρτα στη νέα εποχή.

Δυστυχώς, είμαστε έγκλειστοι.
Θέλει σκληρό αγώνα κάθε στιγμή. «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή». Να έρθουν τα πάνω κάτω.
Παγιδεύτηκε η γενιά που πήρε τη σκυτάλη.
Πάλεψε, αγωνίστηκε, αλλά συμβιβάστηκε με την «καρέκλα», έγινε δέσμιά της. Νόμιζε ότι είχε κερδίσει το ματς.
Θέλει μεγάλο αγώνα, μάχη ασταμάτητη μέχρι να φύγει ηττημένος ο αντίπαλος.
Μέχρι να απλώσεις το «αύριο».

Το «χθες» είναι πλέον κάδρο στον τοίχο.
Είναι η ώρα, η στιγμή, να πάρει η νέα γενιά στα χέρια της το «αύριο».
Να πάρει το τιμόνι.
Να οδηγήσει τη «νέα εποχή» στην αγκαλιά του διαδόχου της.
Στο «γήπεδο» θα δείξει ότι μπορεί…
Έχει πολλή δουλειά η νέα γενιά…
Μπορεί να οδηγήσει τη χώρα, την Ελλάδα μας, σε ένα «αύριο» που θα το ζηλεύουν όλοι…

Η χθεσινή γενιά έκανε ό,τι μπόρεσε…
Θέλει, όμως, πολλή δουλειά για να έρθει το «αύριο» στο «σήμερα».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ