Στέφανος Γκίκας στο “Π”: Οι επικίνδυνες ακροβασίες του κ. Ερντογάν

Του
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΩΤ. ΓΚΙΚΑ
Βουλευτή Κέρκυρας ΝΔ,
Μέλους ΔΕ Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής,
Αρχιπλοιάρχου ΠΝ ε.α.

Οι επικείμενες τουρκικές εκλογές θα είναι οι δυσκολότερες στην πολιτική πορεία του Ταγίπ Ερντογάν, αφού σειρά προβλημάτων αλλά και συνέπειες πολιτικών επιλογών δεν προδικάζουν θετικές εξελίξεις για τον τούρκο Πρόεδρο.

Η συνεχής φτωχοποίηση της τουρκικής κοινωνίας εξαιτίας του δυσθεώρητα υψηλού πληθωρισμού αλλά και ο μεγάλος αριθμός προσφύγων και μεταναστών που φιλοξενούνται στην Τουρκία αποτελούν μεγάλες προκλήσεις.

Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει και τα δύο ζητήματα μέσω της πάγιας τουρκικής πρακτικής του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Χρησιμοποιώντας το Μεταναστευτικό εδώ και χρόνια ως μέσο εκβιασμού της ΕΕ, εργαλειοποιεί πρόσφυγες και μετανάστες για να αποσταθεροποιήσει και να κατηγορήσει την Ελλάδα.

Οι υποτιθέμενες παράνομες και επικίνδυνες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και η χρήση βίας στον Έβρο αποτελούν σταθερό σκέλος αυτής της προσπάθειας. Πρόσφατα επιχειρήθηκε, μάλιστα, να αντιστραφούν τα γεγονότα και να παρουσιαστεί εμπλοκή των Ελληνικών Αρχών στην υπόθεση των 92 μεταναστών που βρέθηκαν γυμνοί στα σύνορα του Έβρου –όπου μεταφέρθηκαν με οχήματα των τουρκικών Αρχών– και διασώθηκαν από την Ελληνική Αστυνομία και τη Frontex!

Παράλληλα, ο Ερντογάν επενδύει έντονα στον εθνικισμό. Η αναθεωρητική ρητορική έχει εισέλθει στην ημερήσια διάταξη, τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα αμφισβητούνται, οι απειλές του τύπου «θα έρθουμε μια νύχτα» διατυπώνονται με κάθε ευκαιρία, ενώ πολύ έντονη κλιμάκωση καταγράφεται και στο πεδίο, με μεγάλο αριθμό παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεων.

Διεθνοποιώντας κάθε πτυχή της τουρκικής προκλητικότητας, η ελληνική κυβέρνηση καταγράφει σημαντικές επιτυχίες. Εκτός της ΕΕ, η οποία αναγνωρίζει πλέον ότι δεν πρόκειται για ελληνοτουρκική διαφορά αλλά για ένα ζήτημα που αφορά την Ένωση εν συνόλω, χώρες που διατηρούσαν παραδοσιακά στενές και στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία, όπως η Γερμανία, τάσσονται υπέρ της Ελλάδας.

Παράλληλα, η χώρα μας έχει αναβαθμίσει σημαντικά τη στρατηγική εταιρική της σχέση με τις ΗΠΑ, γεγονός που έχει προκαλέσει δυσφορία και εκνευρισμό στον Ερντογάν. Ο τούρκος Πρόεδρος αρνείται να αποδεχθεί ότι η προκλητική του στάση απέναντι στην Ελλάδα έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση αρνητικού κλίματος και αναφορικά με την αναβάθμιση των τουρκικών F-16, το οποίο για να βελτιωθεί θα πρέπει η Τουρκία αφενός να επαναπροσεγγίσει τις ΗΠΑ, απομακρυνόμενη από το ρωσικό άρμα, και αφετέρου να αποκλιμακώσει την ένταση με την Ελλάδα.

Πέρα από κάθε λογική, όμως, ο Ερντογάν επιλέγει την «επίθεση», διακινδυνεύοντας τον εκσυγχρονισμό του αμυντικού του εξοπλισμού, ενώ παρουσιάζει τις ΗΠΑ ως δύναμη που κρύβεται πίσω από την «ελληνική προκλητικότητα». Πρόσφατα, παρομοίασε την ανάπτυξη των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα με «κατοχικές συγκεντρώσεις», ενώ ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος Νουμάν Κουρτουλμούς σημείωσε ότι «κάποιοι βλέπουν την Ελλάδα ως αντιπρόσωπο για τις δικές τους πολιτικές», φωτογραφίζοντας τις ΗΠΑ.

Δημιουργώντας το αφήγημα της «κακής Ελλάδας» και του «κακομαθημένου παιδιού της Ευρώπης», που δεν τηρεί τις διεθνείς συμφωνίες και «απειλεί» την Τουρκία (!), ο Ερντογάν προσπαθεί να συσπειρώσει την τουρκική κοινωνία και να πετύχει την πολιτική του επιβίωση. Πρόκειται για μια επικίνδυνη τακτική, που ενέχει κινδύνους.

Για αυτόν τον λόγο η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα τη διεθνοποίηση των τουρκικών ενεργειών. Παράλληλα, η συνεχής ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων μας Δυνάμεων και η ισχυροποίηση της διπλωματικής μας θέσης μέσω της εμβάθυνσης των στρατηγικών εταιρικών μας σχέσεων με ισχυρές δυνάμεις, όπως η Γαλλία και οι ΗΠΑ, αποτελούν το «δυνατό μας χαρτί».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ