Λευτέρης Οικονόμου στο “Π”: Πολεμικές απειλές για την εσωτερική ασφάλεια

Του
ΛΕΥΤΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη

Η φερόμενη ως δολιοφθορά στους αγωγούς Nord Stream 1 και 2 στη Βαλτική και οι εν γένει αναλύσεις, προσεγγίσεις και προειδοποιήσεις μεταξύ των δυτικών υπηρεσιών ασφαλείας, ευρωπαϊκών και αμερικανικών, για τα θέματα κυβερνοασφάλειας και προστασίας των υποδομών αλλά και των ψηφιακών συστημάτων διακυβέρνησης μιας χώρας δημιουργούν σχεδόν «πολεμικές» συνθήκες, όσον αφορά την εκτίμηση απειλών για την εσωτερική ασφάλεια και τη σταθερότητα μιας χώρας με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας, κράτους-μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Πέραν της γενικής συνθήκης συναγερμού που προκύπτει μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και του γεωπολιτικού, γεωοικονομικού και ενεργειακού ανταγωνισμού που κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, ειδικά για την Ελλάδα θα πρέπει να υπολογισθούν τρεις επιπλέον κρίσιμες παράμετροι:

1.Το μέτωπο με την επιθετική Τουρκία, που βρίσκεται σε ακραία έξαρση.
2.Το ότι μετατρέπεται, στη βάση των συμφωνιών με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τις αραβικές χώρες του Κόλπου και την ενεργοποίηση της Αλεξανδρούπολης ως βάσης υποδοχής του αμερικανικού LNG, σε ενεργειακό hub για την ασφάλεια στης Ευρώπης.
3.Το γεγονός ότι η στενή σχέση της με τις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τη συνεχή αναβάθμιση των ρόλων του ΝΑΤΟ σε συνθήκες θερμών συγκρούσεων, τη μετατρέπει σε κόμβο logistics, στρατιωτικών και εμπορικών, συνδέοντας τις θερμές θάλασσες της Μεσογείου και το Σουέζ με την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, στη γραμμή Πολωνία – βαλτικές χώρες, μέσω Βουλγαρίας και Ρουμανίας.

Η Ελλάδα, ουσιαστικά, μέσα από την επισπεύδουσα στρατηγική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλάζει επίπεδο και αναβαθμίζεται γεωπολιτικά σε χώρα πρώτης αναφοράς απέναντι στις δυνάμεις της Ευρασίας και ειδικά τη Ρωσία, από την πλευρά της Δύσης. Στη νέα αυτή πραγματικότητα, η Ελλάδα καλείται να επιχειρήσει και να πετύχει ένα άλμα εξέλιξης στον τομέα εσωτερικής ασφάλειας. Με δεδομένες μάλιστα τις οπισθοδρομήσεις και τις καθυστερήσεις στους εκσυγχρονισμούς τόσο στην αστυνομία όσο και στις υπηρεσίες ασφαλείας, που σημειώθηκαν την προηγούμενη δεκαετία της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των Μνημονίων, η Ελλάδα, ανταποκρινόμενη σε μια ιστορική πρόκληση, θα πρέπει να πετύχει ένα θεαματικό αποτέλεσμα, ανάλογο με εκείνο της διοργάνωσης των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων μετά την τρομοκρατική επίθεση-«βομβαρδισμό» στις ΗΠΑ στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Το μέτωπο της θωράκισης της εσωτερικής ασφάλειας εξυπηρετείται από την διεθνή συνεργασία και τη μεταφορά τεχνολογίας από τις ΗΠΑ και από ισχυρές ως προς τις δομές του κράτους και τις τεχνολογίες ευρωπαϊκές δυνάμεις, αλλά στην ουσία αποτελεί εθνική προτεραιότητα και ευθύνη. Αυτό θα πρέπει να γίνει γρήγορα κατανοητό από εγχώριες πολιτικές δυνάμεις, ώστε να ξεπερασθούν διάφορες ιδεολογικές και παρωχημένες ιστορικά αγκυλώσεις, που συντείνουν σε μια θεώρηση πραγμάτων που επιμένει στην αρχή «λιγότερη ασφάλεια σημαίνει περισσότερο ελευθερία».

Οι σημερινές, πολεμικού τύπου, απειλές έρχονται να προστεθούν σε παλαιότερες απειλές που ίσχυσαν για την Ελλάδα, η οποία, λόγω θέσης και ένταξης στην ευρωπαϊκή ζώνη Σένγκεν, βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα στο μέτωπο, για παράδειγμα, της παράτυπης μετανάστευσης. Ο δρόμος για την Ευρώπη περνούσε από την Ελλάδα. Η χώρα μας κινδύνευσε πολλαπλά την προηγούμενη 20ετία από μεταναστευτικά κύματα από την Ανατολή και τον Νότο προς την Ευρώπη. Κινδύνευσε από αποσταθεροποίηση (πολιτική – κοινωνική – οικονομική – πολιτειακή) από εισοδηματική αποσάρθρωση, εγκατάσταση εξτρεμιστικών πυρήνων της τζιχάντ, όταν αυτή έπληττε απολύτως θανατηφόρα εμβληματικές πρωτεύουσες στην Ευρώπη.

Στο πολιτικό επίπεδο και στο σύστημα ασφαλείας της χώρας, μετά την αρχική αμηχανία εξαιτίας έλλειψης εμπειρίας και προετοιμασίας για τέτοιες καταστάσεις, επικράτησε μια στρατηγική διχογνωμία για το πώς θα πρέπει να υποδεχθούμε τους πρόσφυγες, πώς θα τους φερθούμε, ποιες είναι οι δυνατότητες συμβίωσης μαζί τους, αν τελικά η Ελλάδα έχει σύνορα στη θάλασσα ή όχι. Διάφορες πολιτικές ιδεοληψίες και προκύπτουσες από παντού ΜΚΟ επηρέασαν με τις πρακτικές τους άμεσα και έμμεσα τη συλλογική ασφάλεια της χώρας και των πολιτών.

Το 2019, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ, το περιβάλλον ξεκαθάρισε ως προς το πώς θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η εμπλοκή της παράτυπης μετανάστευσης. Οι οδηγίες και οι πολιτικές κατευθύνσεις έγιναν συγκεκριμένες και σταθερές. Η προκύπτουσα απειλή, που πήρε μάλιστα έντονα τουρκικό χρώμα μετά τον Φεβρουάριο του 2020, έπρεπε να αντιμετωπισθεί με συγκροτημένο και αποτελεσματικό τρόπο για την εθνική ασφάλεια, με ταυτόχρονο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών και του ευρωπαϊκού πλαισίου αναφοράς.

Ο συντονισμός της Αστυνομίας με τις Ένοπλες Δυνάμεις, το Λιμενικό, την ΕΥΠ, τις ευρωπαϊκές κεντρικές δομές της Frontex και της Europol, στη βάση συνεχών πληροφοριών από μια σειρά συμμαχικών υπηρεσιών ασφαλείας, έφερε πολύ σημαντικά και μετρήσιμα τελικά αποτελέσματα τόσο στο επίπεδο των διαχείρισης της παράτυπης μετανάστευσης από την Ελλάδα όσο και της ανάσχεσης της τζιχάντ στο πέρασμά της προς την Ευρώπη. Ταυτόχρονα προχώρησε ο φράχτης στα βορειανατολικά σύνορα στα 27 χιλιόμετρα, αναβαθμίστηκαν τα μέσα και οι τεχνολογίες εποπτείας των συνόρων, συγκροτήθηκαν άρτια επιχειρησιακά κέντρα και πλάνα, προσελήφθησαν επιπλέον συνοριοφύλακες ,400 στον Έβρο και 800 στα νησιά του Βορείου Αιγαίου.

Μιλώντας με στοιχεία, από το 2019 μέχρι το πρώτο εννιάμηνο του 2022 συνελήφθησαν 4.842 διακινητές και 118.045 αλλοδαποί που επιχείρησαν παράνομη είσοδο. Παράλληλα, οι διαμένοντες στις δομές των νησιών μετανάστες από 17.566 που ήταν τον Αύγουστο 2019, αυξημένοι σε 27.428 το περιπετειώδες 2020, μειώθηκαν σε 5.661 το 2021 και σε 2.607 τον φετινό Αύγουστο, και μάλιστα φιλοξενούμενοι σε κλειστές ελεγχόμενες δομές, την ώρα που η Τουρκία έθεσε στο στόχαστρο της επιβουλής της τα ελληνικά νησιά.

Η χώρα μας και οι δυνάμεις ασφαλείας της έχουν αποδείξει ότι σε κρίσιμες και διεθνώς οριακές στιγμές έχουν την ικανότητα και την επάρκεια να προσαρμόζονται και να αναβαθμίζουν της παρουσία και την επιχειρησιακή τους δράση, διασφαλίζοντας την εθνική επικράτεια. Η διαπίστωση αυτή δημιουργεί εύλογα αισιοδοξία ότι όσες και αν είναι οι πολεμικού τύπου απειλές που προστίθενται στις υφιστάμενες για την εσωτερική ασφάλεια και σταθερότητα, τα επόμενα χρόνια θα αντιμετωπισθούν με επάρκεια, συγκρότηση, μεθοδικότητα και σθένος.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ