Πέτρος Ραβούσης στο “Π”: Σαν τη Νέα Φιλαδέλφεια, πουθενά

Του
ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΒΟΥΣΗ
Πρώην ποδοσφαιριστή και προπονητή της ΑΕΚ

Η ΑΕΚ ήταν το μεγαλύτερο και το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μου. Πέρασα έντονες στιγμές και έχω αναμνήσεις που δεν θα σβήσουν ποτέ. Ματς όπως αυτά με τη Ρέιντζερς και την Πόρτο θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη τη δική μου αλλά και εκείνων που τα βίωσαν.

Δεν ήταν απλό για την ομάδα να μείνει ένα ωραίο πρωί χωρίς την έδρα της. Ήταν δύσκολο και επώδυνο μαζί. Όμως άντεξε και, παρότι της στοίχισε σοβαρά, προσπάθησε να μείνει όρθια στα πόδια της. Αγωνίστηκε σε μικρά και μεγάλα στάδια, μα σαν τη Νέα Φιλαδέλφεια, πουθενά.

Με την επιστροφή στον φυσικό της χώρο εννοείται ότι δυναμώνει και ισχυροποιείται σημαντικά. Αλλά το γήπεδο από μόνο του δεν θα φέρει τίτλους. Απαιτείται σκληρή προσπάθεια, τα σωστά εργαλεία και αγώνας μέχρι το τέλος, διότι ο ανταγωνισμός θα είναι εξουθενωτικός. Και τίποτα δεν χαρίζεται.

Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Θεωρώ ότι αποκτώντας και πάλι το δικό της σπιτικό η ΑΕΚ θα έχει το όπλο που της έλειπε. Είναι καθοριστικό πολλές φορές να νιώθει ο αντίπαλος ότι αγωνίζεται σε έδαφος που δεν του επιτρέπει να κάνει ό,τι θέλει. Και από τα χρόνια τα δικά μου θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ότι όσες ομάδες επισκέπτονταν το γήπεδό μας συνήθως δεινοπαθούσαν!

Είναι αυτό που λέμε έδρα-κλουβί, με τον κόσμο κοντά στον αγωνιστικό χώρο και τον ποδοσφαιριστή να νιώθει την ανάσα του, όπως συμβαίνει στα βρετανικά ιδίως γήπεδα. Και τώρα, όπως το έχουν κατασκευάσει, έτσι ακριβώς θα φαντάζει, φόβητρο για κάθε φιλοξενούμενο. Σπουδαίο έργο αναντίρρητα, ενώ χρειάστηκε χρόνος και υπομονή για να υπερπηδηθούν πιθανά και απίθανα εμπόδια, μέχρι που η αρχική μακέτα έγινε πραγματικότητα.

Εύχομαι από καρδιάς στην ΑΕΚ να φτάσει σε νίκες και θριάμβους. Το επιτάσσουν η ιστορία και ο κόσμος της. Και μέσα από αυτό το υπέροχο, το μοναδικό γήπεδο, κάθε μύχιο όνειρο να λάβει σάρκα και οστά.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: sport24.gr