Ευαγγελία Λιακούλη στο “Π”: Η «εθνική ασφάλεια» ως γαλάζιο «φύλλο συκής»

Της
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΛΙΑΚΟΥΛΗ
Γραμματέως της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ,
Βουλευτού Λάρισας

Λίγες συνταγματικές πρόνοιες έχουν κακοποιηθεί στη νεότερη ελληνική ιστορία όσο αυτή της «εθνικής ασφάλειας» επί ημερών Νέας Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν δίστασε να εργαλειοποιήσει την «εθνική ασφάλεια» σαν ένα γαλάζιο «παραβάν», πίσω από το οποίο αλαζονικά κρύφθηκαν αήθεις επιθέσεις στο «σώμα» της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Σήμερα, χάρη στη θεσμική προσήλωση και στην άοκνη επιμονή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, αυτό ακριβώς το «παραβάν» του πρωθυπουργικού γραφείου έχει πια καταπέσει. Οι γαλάζιοι ωτακουστές «πιάστηκαν στα πράσα». Όσοι δεν δίστασαν να καταπατήσουν θεμελιώδεις πολιτειακούς κανόνες βλέπουν το φως της Δικαιοσύνης και της Διαφάνειας να ξεσκεπάζει τις άθλιες μεθοδεύσεις τους.

Λησμόνησαν ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας δεν είναι ένα άψυχο χαρτί, που θα μπορούσαν αλαζονικά να το χρησιμοποιήσουν ως «φύλλο συκής». Ο καταστατικός χάρτης της πατρίδας μας γεννήθηκε στις μπαρουτοκαπνισμένες Εθνοσυνελεύσεις, μέσα στους αιματοβαμμένους αγώνες της Λευτεριάς, ωρίμασε χάρη στη σοφία «ιερών τεράτων» της πολιτικής και της νομικής επιστήμης, και αποτελεί τον «φάρο» που οριοθετεί τις αδιάβατες «κόκκινες γραμμές» για κάθε υπηρέτη της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας.

«Κόκκινη γραμμή» στη Δημοκρατία αποτελεί και το απόρρητο των επικοινωνιών, για το οποίο το Σύνταγμα θέτει ένα ισχυρό δίχτυ προστασίας, με προδιαγεγραμμένες και οριοθετημένες δυνατότητες άρσης του. Πολλώ δε μάλλον όσον αφορά τις επικοινωνίες αιρετών, ο θεσμικός ρόλος των οποίων θωρακίζεται συνταγματικά και εύλογα με πρόσθετα εχέγγυα.

Κι όμως, με πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη, ο νομικός κόσμος της χώρας –από πρωτοετείς φοιτητές της Νομικής μέχρι καταξιωμένους συνταγματολόγους– έκθαμβος παρακολουθεί την καταπάτηση θεμελιωδών εννοιών, πρωτίστως του όρου «εθνική ασφάλεια», και μάλιστα ως λόγου άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών.

Από τα πρώτα πράγματα που διδαχθήκαμε στα φοιτητικά αμφιθέατρα είναι πως το άρθρο 19 του Συντάγματος ορίζει ότι το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι «απόλυτα απαραβίαστο», ενώ νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο «για λόγους εθνικής ασφάλειας» ή για διακρίβωση «ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων».

Όταν, μάλιστα, αναθεωρήθηκε η εν λόγω διάταξη, όπως έχει ρητώς καταγραφεί στα Πρακτικά της Δ’ Αναθεωρητικής Βουλής το 1986, η ιστορική προσωπικότητα, καθηγητής του Ποινικού Δικαίου και τότε υπουργός Δικαιοσύνης Γ.Α. Μαγκάκης, αποσαφήνισε «τι είναι αυτή η εθνική ασφάλεια», διευκρινίζοντας, μεταξύ άλλων, πως «η εθνική ασφάλεια είναι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα εθνικής κυριαρχίας». Η βιβλιογραφία – αρθρογραφία για το θέμα είναι πλούσια, με τη συνταγματική θεωρία να καθιστά σαφές πως ο όρος «εθνική ασφάλεια» συνδέεται με την υπόσταση του Ελληνικού Κράτους, ενώ η ερμηνεία της έννοιας απαιτείται να είναι αυστηρά συσταλτική, ώστε να μη γίνεται καταστρατήγηση της διάταξης.

Η απόσταση που χωρίζει τις πρακτικές του επιτελικού κράτους του κ. Μητσοτάκη από τη συνταγματική νομιμότητα είναι χαώδης. Το «θέατρο σκιών» που εξελίσσεται με γκεμπελικές μεθοδεύσεις δεν μπορεί να αποκρύψει τα αμείλικτα ερωτήματα. Οι «τόνοι λάσπης» που εκτοξεύονται εναντίον μας από τους επικοινωνιακούς «ανεμιστήρες» του Μαξίμου δεν θα σκεπάσουν την αλήθεια.

Η κυβέρνηση υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών με το αφήγημα ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, έπειτα από οκτώ έτη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έγινε αίφνης κίνδυνος για την «εθνική ασφάλεια», δηλαδή για την υπόσταση της Ελλάδας και την εδαφική μας ακεραιότητα, όταν έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και έπαψε να είναι μείζων εθνικός κίνδυνος όταν εξελέγη. Η χρονική… σύμπτωση της απόπειρας παρακολούθησής του με το «αρπακτικό» Predator απαιτείται να διαλευκανθεί. Ο όγκος των χιλιάδων παρακολουθήσεων από την –υπαγόμενη στον πρωθυπουργό– ΕΥΠ και των δεκάδων παρακολουθήσεων με το Predator σοκάρει για το εύρος και το βάθος των παρακρατικών μεθοδεύσεων, καθιστώντας εμφανές πως έχουμε δει μόνο «την κορυφή του παγόβουνου».

Ευτυχώς, είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο πως η Δημοκρατία βρίσκει πάντοτε τον δρόμο να αποβάλει όλα όσα μιαίνουν τους θεσμούς της.

Στο ΠΑΣΟΚ, 48 χρόνια μετά την ίδρυσή μας, δεν σταματάμε λεπτό τη μάχη για τα θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Γιατί η παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη χθες μπορεί να είναι η παραβίαση του δικού μου laptop σήμερα, το άνοιγμα της κάμερας του δικού σου συντρόφου και του δικού σου παιδιού αύριο. Ως εδώ. Ας μην ανεχθούμε η «εθνική ασφάλεια» να καταντά απειλητικό άλλοθι για πολιτικούς… «της κλειδαρότρυπας».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ