Παγκόσμια ανησυχία για τη διένεξη Αζέρων – Αρμενίων!

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ

Η διένεξη Αρμενίων και Αζέρων στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ έχει έντονο ιστορικό υπόβαθρο και για τους Αρμένιους αποτελεί συνέχεια της Γενοκτονίας του 1915 από τους Τούρκους και ξεκάθαρα μια σύγκρουση πολιτισμών. 

Στην ιδεολογία των Νεοτούρκων, πέρα από το ζήτημα της διαμόρφωσης μιας οθωμανικής ταυτότητας με τον συγκεκαλυμμένο εκτουρκισμό των χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπήρχαν παντουρκικά σχέδια που υπερτόνιζαν την ανάγκη της ίδρυσης ενός καθαρώς μουσουλμανικού τουρκικού κράτους, με τη συμπερίληψη και των Τούρκων του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας στους Οθωμανούς.

Στη σοβιετική εποχή δεν φαινόταν να υπάρχουν συγκρούσεις Αζέρων και Αρμενίων. Αλλά όταν η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν έγιναν ανεξάρτητα κράτη, αναβίωσαν οι παλαιοί φόβοι των Αρμενίων για τους καταπιεστές Αζέρους και οι Αρμένιοι ζητούσαν την ένταξη του Ναγκόρνο – Καραμπάχ de jure στην Αρμενία.

Στις ένοπλες συγκρούσεις το Αζερμπαϊτζάν δεν επέβαλε την κυριαρχία του και από το 1994 γίνεται λόγος για «έναν διαρκή πόλεμο». Το Ναγκόρνο – Καραμπάχ δεν αναγνωρίστηκε διεθνώς ως αποσχισθείσα, ανεξάρτητη περιοχή, ούτε από την Αρμενία.

Πριν από δύο χρόνια, η καθεστωτική Τουρκία του Ερντογάν, παρέχοντας οπλισμό, στρατιωτικούς συμβούλους και δυνάμεις ακραίων τζιχαντιστών από τη Βόρεια Συρία, παρακίνησε το Αζερμπαϊτζάν σε μια στρατιωτική επιχείρηση κατάληψης του Ναγκόρνο – Καραμπάχ (αλληλεγγύη έλεγε ο Τσαβούσογλου), αλλά δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, χάρη στη σθεναρή αντίσταση των ντόπιων Αρμενίων, της βοήθειας της Αρμενίας και της κινητοποίησης του πανίσχυρου αρμενικού λόμπι στις ΗΠΑ.

Η Μόσχα δεν θέλει η σύγκρουση να εξελιχθεί σε γενικευμένη σύρραξη Αρμενἰας – Αζερμπαϊτζάν, κάτι που θα υποχρέωνε νομικά τη Μόσχα να πάρει θέση υπέρ της Αρμενίας, αφού έχει συνθήκη συμμαχίας και άμεσης στρατιωτικής συνδρομής.

Παρόλο που ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν ήρθε στη εξουσία ύστερα από μια «χαλαρή» επανάσταση, με την πρόθεση να ενισχύσει τις επαφές με τη Δύση, δεν έθιξε τις επαφές τις Αρμενίας με τη Ρωσία.

Στον Καύκασο διακυβεύονται ζωτικά ρωσικά συμφέροντα για να δεχθεί η Ρωσία μια ταπείνωση της Αρμενίας προς όφελος της ερντογανικής Τουρκίας. Ο Πούτιν, σκεπτόμενος πονηρά, διαχώρισε νομικά τις συμμαχικές υποχρεώσεις της Ρωσίας προς την Αρμενία από το Ναγκόρνο – Καραμπάχ, για το οποίο προσπαθεί να προωθήσει ειρηνική λύση, μάλλον διχοτόμηση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, μετά την ανάπτυξη δυνάμεως κυανόκρανων.

Οι εξελίξεις με την τελευταία διένεξη στην περιοχή ανησυχούν όλο τον πλανήτη και κυρίως την Ευρώπη.

Σε μια περιοχή από την οποία περνούν κομβικοί αγωγοί φυσικού αερίου κανένας δεν θέλει νέες πολεμικές επιχειρήσεις.

Εκτός και αν κάποιοι έχουν διαλέξει τη γενική ανάφλεξη παντού, το μεγάλο ξεκαθάρισμα και τη νέα εκκίνηση. Όπως λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ