Στέφανος Γκίκας στο “Π”: Το νέο τουρκικό αφήγημα…

Του
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΩΤ. ΓΚΙΚΑ
Βουλευτή Κέρκυρας ΝΔ,
Μέλους ΔΕ Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής,
Αρχιπλοιάρχου ΠΝ ε.α.

Τα τελευταία χρόνια, η τουρκική προκλητικότητα χαρακτηριζόταν κυρίως από τις συχνές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, τις δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων, οι οποίοι αμφισβητούσαν κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, και την εργαλειοποίηση μεταναστών και προσφύγων.

Εσχάτως, όμως, παρατηρείται μια σημαντική διαφοροποίηση της τουρκικής πολιτικής σε δύο άξονες:

Πρώτον, παράλληλα με την όξυνση των προκλήσεων και τη ραγδαία αύξηση των ροών παράτυπων μεταναστών προς τη χώρα μας, ο αναθεωρητισμός εξελίσσεται πλέον σε σταθερή συνιστώσα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και μάλιστα υποστηρίζεται επίσημα από τον χάρτη και την επιχειρηματολογία της «Γαλάζιας Πατρίδας» και ανεπίσημα από τον πιο ακραίο «χάρτη Μπαχτσελί», που αμφισβητεί την κυριαρχία ακόμη και κατοικημένων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Δεύτερον, παρατηρούμε μια συντονισμένη προσπάθεια προετοιμασίας της τουρκικής κοινής γνώμης γεμάτη με ανθελληνική προπαγάνδα αλλά και του διεθνούς περιβάλλοντος με κατασκευασμένα, ψεύτικα γεγονότα, περί δήθεν εχθρικών ενεργειών της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία. Η Ελλάδα κατηγορείται ψευδώς για μαξιμαλιστικές θέσεις, για παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, κ.λπ., ενώ χαρακτηρίζεται «κακομαθημένη» και «μη ισότιμος συνομιλητής» –δηλαδή υποδεέστερος– σε σχέση με την Τουρκία.

Η Άγκυρα, με άλλα λόγια, δημιουργεί ένα άλλοθι, μια ψεύτικη επιχειρηματολογία, για να δικαιολογήσει ίσως το επόμενο επιθετικό της βήμα, το οποίο αφήνει να εννοηθεί ποιο μπορεί να είναι… με τις φράσεις που επαναλαμβάνονται τακτικά, όπως «μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», που παραπέμπει στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, ή με την απειλή «θα τους ρίξουμε ξανά στη θάλασσα», που παραπέμπει στην Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Στήνεται λοιπόν ένα σκηνικό έντασης και διεκδικήσεων με νομιμοποιητική βάση και επιχειρήματα που δήθεν εδράζονται στο διεθνές δίκαιο, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο ορισμός του αυθαίρετου και του ανεδαφικού. Αυτονόητα, η κατάσταση απαιτεί πολύ προσεκτικούς χειρισμούς από την ελληνική πλευρά, τόσο στο διπλωματικό όσο και στο επιχειρησιακό πεδίο.

Και όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα αβέβαιο, ασταθές και επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον, όπου η Ρωσία συνεχίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση διογκώνεται. Ο Ερντογάν αφενός απομακρύνεται από τις συμπαγείς θέσεις της Δύσης σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, ενώ ενοχλείται σφόδρα από το γεγονός ότι η Ελλάδα απολαμβάνει την εμπιστοσύνη, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, της ΕΕ και των ΗΠΑ.

Παράλληλα, η τουρκική οικονομία δέχεται τεράστιες πιέσεις και κλυδωνίζεται, ενώ οι εκλογές πλησιάζουν…

Επιδιώκοντας λοιπόν την πολιτική του επιβίωση στις επερχόμενες εκλογές, ο Ερντογάν επιλέγει ως σωσίβιο το αφήγημα των «κακών Ελλήνων». Προσπαθεί να πείσει την τουρκική και διεθνή κοινή γνώμη ότι η Ελλάδα προκαλεί, δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς κανόνες, ενώ κατασκευάζει βολικά γι’ αυτήν γεγονότα. Και εύλογα όλοι αναρωτιούνται ποιο θα είναι το επόμενο βήμα…

Η ελληνική κυβέρνηση με ψυχραιμία και σοβαρότητα, συνεχίζει τη μεθοδική δουλειά για τη διεθνοποίηση της απαράδεκτης τουρκικής συμπεριφοράς, ενημερώνοντας αναλυτικά την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ, ισχυροποιώντας παράλληλα τις συμμαχίες της. Στο δε πεδίο, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας βρίσκονται σε εγρήγορση, ετοιμότητα και επιχειρούν με αποφασιστικότητα.

Ίσως να είναι η πρώτη φορά που ο Ερντογάν δεν μπλοφάρει, αλλά αν αποτολμήσει κάτι, το τίμημα θα είναι τόσο βαρύ που θα ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ