Νικήτας Κακλαμάνης στο “Π”: Η πολιτική ηθική μιας μεγάλης παράταξης

-Άπλετο φως στο θέμα των υποκλοπών

Του
ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
Α’ Αντιπροέδρου της Βουλής – Βουλευτή Α’ Αθηνών

Σε περίπου έναν μήνα η Νέα Δημοκρατία θα γιορτάσει τα 48α γενέθλιά της.

Ήταν 4 Οκτωβρίου του 1974, όταν ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραφε την ιδρυτική διακήρυξη μιας παράταξης που έμελλε να εξελιχθεί στη μακροβιότερη του τόπου και η οποία ανέλαβε ορισμένες από τις κορυφαίες πρωτοβουλίες στο διεθνές γίγνεσθαι, ώστε στις μέρες μας να αποτελεί μια σύγχρονη δημοκρατία.

Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό το ότι η ΝΔ αποτέλεσε και αποτελεί το μοναδικό κόμμα που άντεξε τη φθορά την οποία προκάλεσαν τα καταστροφικά Μνημόνια στη πατρίδα μας και είναι μέχρι σήμερα ο πιο καθοριστικός πολιτικός πόλος για όποιες διαδικασίες απαιτηθούν στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, ώστε να μη συμβούν αναπάντεχα στο εσωτερικό της χώρας.

Άπαντες οι πολιτικοί άνδρες που κατείχαν τον τίτλο του αρχηγού της ΝΔ από το 1974 μέχρι το 2019 έβαλαν τις υπογραφές τους σε ιστορικές αποφάσεις για το έθνος.

Πρώτος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που οδήγησε την Ελλάδα στον στενό κύκλο της Ευρώπης, γεγονός το οποίο διαδραμάτισε κομβικό ρόλο ώστε ο τόπος να μεταβεί αναίμακτα στην πολιτική σταθερότητα και να επιτύχει την οικονομική ανάπτυξη.

Τον διαδέχθηκε ο Γεώργιος Ράλλης, με την πολιτική του σεμνότητα, ενώ οι Ευάγγελος Αβέρωφ και Μιλτιάδης Έβερτ (οι οποίοι, παρότι κράτησαν το τιμόνι της παράταξης, δεν κυβέρνησαν) βοήθησαν με τον τρόπο τους, ώστε η δημοκρατία να εδραιωθεί στην πατρίδα μας, σε εποχές έντονου πολιτικού φανατισμού.

O Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επιχείρησε τομές –δεν με εκφράζει ο όρος «μεταρρυθμίσεις», καθώς έχει αλλοιωθεί πλήρως η σημασία του–, οι οποίες αν είχαν επιτευχθεί νωρίτερα, η χώρα θα μπορούσε να μην είχε μείνει πίσω σε οικονομικό επίπεδο.

Ο Κώστας Καραμανλής ήταν αυτός με τον οποίο η ΝΔ επανήλθε στην κυβέρνηση και έγραψε Ιστορία με τις επιλογές του να στηρίξει την Κύπρο στο «όχι» ενάντια στο Σχέδιο Ανάν αλλά και να πει ο ίδιος «όχι» στις ΗΠΑ για την ονομασία των Σκοπίων σε «ψευδο-Μακεδονία».

Είχε δε το πολιτικό θάρρος να προειδοποιήσει προεκλογικά τους Έλληνες για την οικονομική καταιγίδα η οποία ερχόταν, αλλά δεν εισακούστηκε και το πηδάλιο ανέλαβε –για κακή μας τύχη– ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος οδήγησε τη χώρα «στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη» του ΔΝΤ.

Τέλος, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εκείνος που ανέλαβε να διορθώσει την πορεία της Ελλάδας μετά τις δραματικές περιπέτειες των Μνημονίων.

Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, αν αναλύσει ο καθένας φράση προς φράση κάθε λέξη της ιδρυτικής διακήρυξης της ΝΔ, είναι εύκολο να διαπιστώσει το πόσο επίκαιρη είναι αλλά και τις βάσεις που έθεσε για να θεμελιωθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα – παρά τις όποιες πληγές προκλήθηκαν το 1974.

Καταλαβαίνει κάποιος γιατί τόσα εκατομμύρια στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν τη μεγαλύτερη παράταξη στην Ελλάδα και τη μοναδική, ατόφια, φιλελεύθερη πολιτική δύναμη σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Πρόκειται για έναν κόσμο που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας. Πρόκειται για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους εργαζομένους κάθε κλίμακας, τους οικογενειάρχες, τους πιστούς, τους απλούς ανθρώπους εν ολίγοις, οι οποίοι θεωρούν ως σήμερα ότι: «Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που ταυτίζει το Έθνος με τον Λαόν, την Πατρίδα με τους Ανθρώπους της, την Πολιτεία με τους Πολίτες της, την Εθνική Ανεξαρτησία με την Λαϊκή Κυριαρχία, την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό, την Πολιτική Ελευθερία με την Έννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη».

Είναι ένας κόσμος που δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τη δυσοσμία των σκανδάλων, που έπνιξαν τη χώρα κυρίως από το 1996 έως το 2004, παρά τα όσα διακήρυτταν οι «ιεροκήρυκες» του δήθεν εκσυγχρονισμού και τις αντεθνικές συμφωνίες τύπου Πρεσπών, που υπογράφηκαν ερήμην του ελληνικού λαού.

Είναι ο κόσμος που αισθάνεται δυσάρεστα βλέποντας πολιτικούς να εμφανίζονται από το πουθενά ως «σωτήρες» στα εύκολα και να εξαφανίζονται από προσώπου γης στα δύσκολα.

Είναι αυτός ο κόσμος που σχεδόν έναν μήνα τώρα νιώθει άσχημα βλέποντας το θέμα των υποκλοπών στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και απαιτεί να πέσει άπλετο φως για τη διαλεύκανσή του, με τη δικαιοσύνη να αποκτά μοναδικό ρόλο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2019, και η νυν κυβέρνηση αντιμετώπισαν πρωτόγνωρες δοκιμασίες κατά την τελευταία τριετία. Μεταναστευτικό, Τουρκία, πανδημία, πόλεμος επί ευρωπαϊκού εδάφους μετά από 70 χρόνια, ακρίβεια, πυρκαγιές ήταν ορισμένα από τα δεινά που βρέθηκαν μπροστά τους.

Με τα όποια λάθη, κατάφεραν να τα ξεπεράσουν. Σήμερα, όμως, έχουν μπροστά τους ένα ζήτημα που έχει σχέση με την ορθή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την ακαριαία αποπομπή του στενού του συνεργάτη και του διοικητή της ΕΥΠ αλλά και με το πρόωρο άνοιγμα της Βουλής, έστειλε το ξεκάθαρο μήνυμα ότι τίποτε δεν θα μείνει κρυφό.

Πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί, γιατί και ο ίδιος το αισθάνεται ότι τούτο οφείλει να γίνει.

Έτσι θα προστεθεί και στη λίστα των αρχηγών της παράταξης που δεν δίστασαν να αναλάβουν τις ευθύνες για ιστορικές και δημοκρατικές αποφάσεις.

Όπως, δηλαδή, απαιτεί το DNA αυτής της παράταξης, που σε έναν μήνα κλείνει μισό αιώνα ζωής και έχει ως σημαία της την υπερηφάνεια πάνω απ’ όλα…

Και κλείνω με ένα κομμάτι της ιδρυτικής διακήρυξης, που αναφέρει τα εξής: «Δημοκρατία θα ήθελαν να έχουν όλοι οι λαοί. Αλλά δεν την έχουν, παρά μόνο εκείνοι που, εκτός από τη συνειδητοποίηση των προτερημάτων της, σέβονται και τους όρους της λειτουργίας της».

Είμαι σίγουρος ότι στη ΝΔ το ασπάζονται όλοι…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ