Ανδρέας Λοβέρδος στο “Π”: Στο εμπόλεμο Κίεβο

Του
ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ, πρώην Υπουργού

Εάν η είδηση του πολέμου προκαλεί φρίκη, η αυτοψία σε βομβαρδισμένες περιοχές προκαλεί συναισθήματα και σκέψεις που δύσκολα καταγράφονται. Η μετάβασή μου στο Κίεβο της Ουκρανίας ήταν μια πράξη έμπρακτης αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό.

Καλεσμένοι του Ουκρανικού Κοινοβουλίου και χωρίς άλλη αιγίδα, 30 βουλευτές από διαφορετικά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Δύσης γενικότερα πήραμε την απόφαση να επισκεφθούμε την Ουκρανία και να είμαστε παρόντες κατά τον εορτασμό της Ημέρας της Ανεξαρτησίας της χώρας στις 24 Αυγούστου. Οι φόβοι που εξέφρασε κυρίως η αμερικανική πρεσβεία στην Ουκρανία για ενδεχόμενο ρωσικό χτύπημα σε κυβερνητικές εγκαταστάσεις τη συγκεκριμένη ημέρα ανέστειλαν τη λειτουργία των κρατικών οργάνων και έτσι δεν καταφέραμε να υλοποιήσουμε έναν, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, κοινοβουλευτικό ακτιβισμό που είχαμε σχεδιάσει. Το μήνυμα, όμως, που στείλαμε παρέμεινε το ίδιο: Είμαστε με τους Ουκρανούς.

Η επίσκεψή μας, παρουσία στρατού, σε βομβαρδισμένες περιοχές κοντά στο Κίεβο, όπως στις ηρωικές πόλεις Μπούτσα και Ίρπιν, ήταν οδυνηρή. Αντί άλλης μακροσκελούς περιγραφής, θα αναφέρω την εικόνα ενός συθέμελα βομβαρδισμένου βρεφονηπιακού σταθμού, όπου τα πάντα είχαν γίνει σκόνη, με εξαίρεση μία παιδική κούκλα, που γλίτωσε κι αυτή και το ροζ ρουχαλάκι της, μαρτυρώντας τη ρωσική φρικαλεότητα. Δεν ορρώδησαν ούτε μπροστά στις παιδικές ζωές.

Πού, όμως, εξαντλείται το καθήκον της Δύσης και του ελεύθερου κόσμου απέναντι στους Ουκρανούς; Κατά τη συνάντηση ημών των 30 με τον πρόεδρο της Ουκρανικής Βουλής Ρούσλαν Στεφάντσουκ και την αναπληρώτρια πρωθυπουργό της Όλια Στεφανισίνα η συζήτηση περιστράφηκε στις οικονομικές συνθήκες της χώρας. Η ενημέρωση που λάβαμε, και μάλιστα απευθείας μετά από 25 ωρών ταξίδι, σε ασφαλή υπόγεια αίθουσα του Κοινοβουλίου, ήταν περίπου αυτονόητη. Η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Ολόκληροι κλάδοι της οικονομικής ζωής του τόπου αυτού είναι καταστραμμένοι, η ανεργία ξεπερνά το 35%… Χρειάζονται επειγόντως ξένες επενδύσεις στις δυτικές περιοχές που είναι ασφαλείς αυτήν τη στιγμή, π.χ. στην παραγωγή γυαλιού.

Προσωπικά, προκάλεσα συζήτηση για το ποια από τις επτά θεσμικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνουν για την πορεία τους προς την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πιο δύσκολη και η απάντηση του προέδρου ήταν αποκαλυπτική. Τη δικαστική μεταρρύθμιση αξιολόγησε ως τη δυσκολότερη. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι οι Ουκρανοί είναι αποφασισμένοι να ζήσουν το ευρωπαϊκό όνειρο και είναι επίσης δεδομένο ότι τα κράτη-μέλη της Ένωσης θέλουμε να μοιραστούμε τις ευρωπαϊκές αξίες και πρότυπα μαζί τους. Ο δρόμος, όμως, αυτός δεν είναι ούτε εύκολος ούτε σύντομος, αφού είναι τουλάχιστον στον ενεστώτα χρόνο σπαρμένος με βόμβες, ρουκέτες και δολοφονικά χτυπήματα.

Ο ουκρανικός λαός δίνει τη μάχη της ζωής του. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι οι Ουκρανοί είναι άγγελοι. Είναι, όμως, αμυνόμενοι. Και στον πόλεμο εκείνος που δέχεται την επίθεση έχει το δίκαιο με το μέρος του. Εκδηλώνουν την απόλυτη βούληση να οχυρώσουν το έθνος τους. Ποιος μπορεί να τους το αρνηθεί; Το μίσος που τους προκάλεσαν οι Ρώσοι με την παράνομη εισβολή τους βοηθά. Γι’ αυτό και όσοι παίρνουν αψήφιστα αυτή την υπόθεση καλά θα κάνουν να αναθεωρήσουν και να το πάρουν απόφαση. Είναι έθνος.

Επιλογικά, αν και κανείς δεν μπορούσε να το διανοηθεί, εν έτει 2022 οι Ευρωπαίοι καλούμαστε να αποδείξουμε πόσο διατεθειμένοι είμαστε να υπερασπιστούμε τις ιδέες της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, όχι με διακηρύξεις αλλά με έργα. Η αλληλεγγύη μας στον ουκρανικό λαό και στη μάχη που δίνει εναντίον της ρωσικής επιθετικότητας, εισβολής και κατοχής είναι ίσως και η δική μας μεγαλύτερη ευρωπαϊκή μάχη που θα έχουμε δώσει μέχρι τώρα ως Ένωση. Σε κάθε άλλη περίπτωση, τα λόγια, ακόμη κι αν είναι τα πιο ωραία, θα μείνουνε λόγια. Και τότε, αλίμονο…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ