Κώστας Κατσάπης: Απελευθερωτική εξέλιξη…
[Εξομολογήσεις…]
«Τα υλικά αγαθά είναι σίγουρα το μεγαλύτερο κίνητρο. Η Ελλάδα που αφήνουν πίσω τους οι μετανάστες είναι μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο χώρα, η ύπαιθρος αδυνατεί να θρέψει τους νέους ανθρώπους και τις οικογένειες που δημιουργούν, οι εικόνες που έρχονται από το εξωτερικό, ιδίως από τον αμερικάνικο κινηματογράφο μεγαλώνουν τη δίψα για μια καλύτερη ζωή.
Εξάλλου σε όλες τις απογραφές της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου η εσωτερική μετακίνηση στη μεγάλη πόλη αποδίδεται εμφανώς στην τέρψη της ζωής που αυτή μπορεί να προσφέρει. Αν αυτό ισχύει για την Αθήνα, καταλαβαίνετε τι όνειρα και προσδοκίες γεννάει η μετάβαση σε μια χώρα όπως η Αυστραλία ή οι ΗΠΑ. Από την άλλη, η ενδημική φτώχεια δεν είναι η μοναδική αιτία για τη μετανάστευση, αν και σίγουρα είναι η σημαντικότερη.
Η σκληρή ζωή της Ελλάδας, οι άκαμπτες συμπεριφορές των ανθρώπων και τα διάφορα ‘‘πρέπει’’ που επικρατούσαν στη χώρα, επίσης σε ένα βαθμό ώθησαν νέους ανθρώπους στη φυγή προς το εξωτερικό. Ως προς τούτο θεωρώ πολύ σημαντικό και όχι μελετημένο όπως του αξίζει το εξής φαινόμενο: ενώ στην Ελλάδα επικρατεί ακόμη ο βραχνάς της προίκας, στις κοινότητες των μεταναστών η τελευταία καταργείται στην πράξη άμεσα. Πρόκειται για μια, εκτιμώ, αναμφίβολα απελευθερωτική εξέλιξη».
Υπογραφή: Κώστας Κατσάπης, Συγγραφέας
