Το κάθε ζώο δίπλα στον άνθρωπο είναι ένας βράχος σιγουριάς
[Εξομολογήσεις…]
• Δεν σε προδίδει ποτέ
Το ζώο είναι αναντικατάστατο διότι παρέχει στον άνθρωπο την επαφή με το καθαρό Ον. Μπορείτε να το ονομάσετε φύση ή παράδεισο. Το ζώο ΕΙΝΑΙ. Απόλυτα, αυθόρμητα, τέλεια. Μια ύπαρξη πλήρης. Ο άνθρωπος, από τότε που γεύτηκε το δέντρο της Γνώσης, δεν είναι πλήρης. Διότι ξέρει πως θα πεθάνει.
Η γνώση του θανάτου και της φθοράς υπονομεύει το ανθρώπινο ον. Το κάνει αβέβαιο, παροδικό, αμφίβολο. Δίπλα στον άνθρωπο, το κάθε ζώο είναι ένας βράχος σιγουριάς και τελειότητας.
Αν ρωτήσετε τους περισσότερους ζωόφιλους, τι τους ελκύει στα ζώα, θα σας μιλήσουν για τη σταθερότητα, την εμπιστοσύνη. Το ζώο, θα σας πουν, δεν σε προδίδει ποτέ.
Γιατί δεν προδίδει ούτε τον εαυτό του. Είναι αυτό που είναι. Ξέρει αυτά που ξέρει, απόλυτα. Δεν ταλαντεύεται. Δεν παλινδρομεί. Δεν αμφιβάλλει ούτε αμφισβητεί. Δεν έχει άγχος θανάτου ούτε ζωής. Και η αγάπη του είναι σταθερή και διαυγής. Το πιο συγκινητικό περιστατικό που έχει ποτέ γραφτεί για συμπεριφορά ζώου, αριθμεί ηλικία τριών χιλιάδων ετών: Ο Άργος, ο σκύλος του Οδυσσέα, περίμενε είκοσι χρόνια να δει τον άνθρωπό του, για να ξεψυχήσει.
Εκεί και ο Άργος κείτονταν τσιμπούρια φορτωμένος.
Και τότε, όπως μυρίστηκε κοντά του τον Οδυσσέα κούνησε λίγο την ουρά, κατέβασε τ’ αυτιά του, όμως δεν είχε δύναμη να τρέξει πια κοντά του.
Και ο σκληρός Οδυσσέας, έτοιμος για εκδίκηση, πάρα λίγο να προδοθεί. Κλαίει για πρώτη φορά (απομόρξατο δάκρυ). Ευθύς ως φεύγει, ο Άργος πεθαίνει.
Άργον δ’ αυ κατά μοίρα λάβεν μέλανος θανάτοιο αυτίκ’ιδόντα Οδυσύα εεικοστώ ενιαυτώ».
Υπογραφή: Νίκος Δήμου, Συγγραφέας
