Παιδεία: Από αστυνόμος… εισαγγελέας η κ. Κεραμέως – Του Ν. Στραβελάκη

Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού
και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Μέχρι τώρα, η πολιτεία της κ. Κεραμέως στο υπουργείο Παιδείας έχει σημαδευθεί από πράξεις αστυνόμευσης των πανεπιστημίων. Κορυφαία στιγμή της η προσπάθεια ανασύστασης του χουντικού φοιτητικού της ασφάλειας με την περιβόητη «φοιτητική αστυνομία». Μια διάταξη η οποία μπορεί να έχει ψηφισθεί αλλά παραμένει ανενεργή για δύο και πλέον χρόνια, αφού συναντά τη σθεναρή αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των φοιτητών, του διδακτικού προσωπικού (ΔΕΠ) αλλά και των πρυτάνεων.

Η αντίδραση των πρυτάνεων, αρκετοί από τους οποίους πρόσκεινται στη Νέα Δημοκρατία, φαίνεται ότι έχει εξοργίσει την κυβέρνηση. Για τον λόγο αυτό κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή νέο νομοσχέδιο για την ανώτατη παιδεία, που ούτε λίγο ούτε πολύ προβλέπει τον διορισμό των πρυτάνεων. Να θυμίσω ότι σύμφωνα με τον νόμο-πλαίσιο του 1982 τον πρύτανη εξέλεγαν και το ΔΕΠ και οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές. Επί υπουργίας Διαμαντοπούλου (2011) καταργήθηκε η συμμετοχή φοιτητών και εργαζομένων και τώρα η κ. Κεραμέως επιχειρεί να καταργήσει τη συμμετοχή και των καθηγητών στην εκλογή του πρύτανη. Η φιλοδοξία της είναι ο πρύτανης να αποτελεί επιλογή και ενεργούμενο του εκάστοτε υπουργού. Κάτι σαν τους διορισμένους νομάρχες επί χούντας.

Στόχος είναι η κατάργηση κάθε έννοιας αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων και η υποταγή τους στις ορέξεις του εκάστοτε υπουργού, εν προκειμένω της κ. Κεραμέως. Η υπουργός θεωρεί ότι θα καταφέρει έτσι να μετατρέψει τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας σε κλαδικές της Νέας Δημοκρατίας και με αυτόν τον τρόπο θα ελέγξει την πανεπιστημιακή κοινότητα και εντέλει τους απείθαρχους και ενοχλητικούς φοιτητές, για τους οποίους διαμαρτύρονται αρκετές πρεσβείες μεγάλων δυνάμεων στην Αθήνα. Βλέπετε, δεν έφτανε η αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας, ήρθαν και οι φοιτητικές εκλογές του 2022 και η κατάρρευση της κυβερνητικής φοιτητικής παράταξης (ΔΑΠ) να πιστοποιήσουν τη μαζική αποδοκιμασία της πολιτικής της.

Οι πρόσφατες φοιτητικές εκλογές σίγουρα έπαιξαν ρόλο στον τρόπο που η κυβέρνηση επιχειρεί να διαχειρισθεί επικοινωνιακά το νέο νομοσχέδιο. Η κ. Κεραμέως, σε μια πρωτοφανή κίνηση, αποφάσισε να κάνει μήνυση σε οκτώ φοιτητές του Πολυτεχνείου Κρήτης, για υποτιθέμενη «απόπειρα απαγωγής» του κοσμήτορα του ιδρύματος τον Οκτώβριο του 2021! Περιέργως πώς, ο ίδιος ο κοσμήτορας δεν έχει ζητήσει τη δίωξη των φοιτητών, τον ρόλο του διώκτη ανέλαβε εργολαβικά η υπουργός-«εισαγγελέας». Προφανώς, στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο οι σκοταδιστικές διατάξεις του νομοσχεδίου θα κρυφτούν πίσω από τις γνωστές κραυγές περί της «ανομίας» που κυριαρχεί στα ΑΕΙ και προπαγανδίζουν ανελλιπώς και αδιαλείπτως τα κανάλια και οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες.

Η ενέργεια της υπουργού είναι πρωτοφανής τόσο στα ελληνικά όσο και στα διεθνή ακαδημαϊκά χρονικά. Υπουργός Παιδείας να μηνύει φοιτητές που μάλιστα δεν μήνυσε ο υποτίθεται απαχθείς κοσμήτορας. Ούτε σε «μπανανία» δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο.

Το σύνολο της μήνυσης είναι γεμάτο έωλους ισχυρισμούς, οι οποίοι, κατά την υπουργό, περιλαμβάνονται σε υποτιθέμενη καταγγελία/αναφορά της κοσμητείας εννιά μήνες πριν. Οι δικηγόροι των φοιτητών αναφέρουν, βέβαια, ότι καμιά αναφορά της κοσμητείας δεν έχει συμπεριληφθεί στη δικογραφία. Οπότε η υπουργός έκανε μια μήνυση για περιστατικά για τα οποία δεν έχει ιδία αντίληψη και περιλαμβάνονται σε ένα έγγραφο το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει δημοσιοποιήσει.

Όμως οι δικηγόροι των φοιτητών δεν περιορίσθηκαν σε αυτά και έδωσαν συντριπτικές απαντήσεις για τα περιστατικά σε κοινή συνέντευξη στον ιστότοπο Press Project την Τρίτη 12 Ιουλίου. Κατ’ αρχάς, επισημαίνουν ότι στις αστικές δημοκρατίες οι υπουργοί δεν προχωρούν σε ex officio μηνήσεις σε πολίτες. Μάλιστα, ο εν ισχύ κώδικας πολιτικής δικονομίας στην Ελλάδα περιορίζει αυτό το δικαίωμα μόνο στον υπουργό δικαιοσύνης. Επιπλέον, το υποτιθέμενο κλείδωμα του κοσμήτορα στο γραφείο του για τέσσερις ώρες (αυτή είναι η βάση της κατηγορίας της απόπειρας απαγωγής), που επικαλείται η κ. Κεραμέως, ουδέποτε συνέβη και δεν έχει καταγγελθεί από κανέναν. Ανάλογη είναι η αξία και η τεκμηρίωση του συνόλου της μήνυσης.

Πέρα από τα ζητήματα δημοκρατίας, τα παραπάνω αφήνουν ερωτηματικά και για την ποιότητα του ανθρώπου – υπουργού. Πώς μπορεί να είναι υπουργός Παιδείας ένας άνθρωπος που, για επικοινωνιακούς λόγους και ίσως μερικές ακροδεξιές ψήφους, είναι διατεθειμένος να καταστρέψει το μέλλον νέων παιδιών; Δυστυχώς, η υπουργός Παιδείας εκτός από οπαδός ακαδημαϊκών πολιτικών Μεσαίωνα είναι και αδίστακτη. Η παραμονή της σε αυτήν τη θέση θέτει σε κίνδυνο την ίδια την παιδεία και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ