Η σιωπή δεν είναι αδυναμία, είναι περηφάνια…

Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Αλήθεια, είναι πραγματικά αστείο, μαζί και απαιτητικό, το θράσος των φίλων μας των Τούρκων, που έχουν μέσα στον χάρτη με τις κόκκινες σημειώσεις και την Κρήτη, την οποία θεωρούν τουρκική.

Μήπως με την πολιτική τους αυτή επιδιώκουν να πείσουν παγκοσμίως ότι είναι οι αδικημένοι της υπόθεσης, ότι τους πήραν τα νησιά τους, μικρά και μεγάλα, και σαν τις κουκουβάγιες βογκούν καθημερινά πάνω από τον γαλάζιο ουρανό μας, πιστεύοντας πως θα μας εξοργίσουν για να πετύχουν τον σκοπό τους, την επίθεση, την πολεμική επίθεση. Αυτοί ακολουθούν μια συγκεκριμένη πολιτική και νομίζουν ότι η σιωπή είναι αδυναμία. Κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Η σιωπή δεν είναι αδυναμία, είναι σοβαρότητα, περηφάνια.

Κάποια στιγμή, αυτό το γερόντιο, ο πολιτικός εταίρος του Ερντογάν, που ξεχνώ το όνομά του, θα νιώσει τον πόνο που νιώθουμε για τις χαμένες μας πατρίδες, που υποβόσκει, και τότε θα καταλάβει ότι πίσω από τη σιωπή της χώρας μας υπάρχουν θύμησες ριζωμένες, που φτάνουν ως τη γενιά την τελευταία των κατακρεουργημένων Ελλήνων.

Και βέβαια η οργή του Ποσειδώνα δεν είναι ψεύτικη. Είναι ικανή να λιανίσει χώματα, αιθέρες, θάλασσες. Είναι τόσο κουτοί που μόλις άκουσαν γι’ αυτό κοίταξαν να ανταποδώσουν στις εφημερίδες και στα έντυπά τους, στις ειδήσεις των καναλιών τους – εκτός αν θεωρούν Τούρκους τους θεούς του Ολύμπου.
Άλλωστε πάντα ήταν ένας πληθυσμός που στην πλειοψηφία του πίστευε σε θεωρίες, ιστορίες και μύθους με πάθος και τον φόβο ενός παιδιού.

Αυτό το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Βλέπεις οι δικοί μου με είχαν κάνει να νιώσω από παιδί πόσο ευκολόπιστος λαός ήταν. Ζούσαν δίπλα τους και εκείνοι είχαν πειστεί ότι οι Έλληνες είναι έμπιστοι και τίμιοι στις συναλλαγές τους, γι’ αυτό και την εποχή του τρύγου προτιμούσαν τους δικούς μας εμπόρους παρά τους συμπατριώτες τους, καθώς πίστευαν ότι τους έκλεβαν στο ζύγισμα των σταφυλιών. Είναι λοιπόν τουλάχιστον γελοίο να βγαίνει αυτό το καραγκιοζάκι με τη μυτερή μύτη και να μας φοβερίζει, θέλοντας ίσως να κρύψει τον δικό του φόβο.

Δεν αντιλαμβάνονται, άραγε, πόσο δυσκολεύουν τη θέση τους, παραβιάζοντας καθημερινά τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο μας; Τώρα πια όμως δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από κελεμπίες και άναρθρες κραυγές μιας φυλής αγρίων.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ