Καλημέρα, καλή σας Κυριακή. Αλλά ποια καλημέρα; Πού τη βλέπετε;
“Δήγμα γραφής”
Του Μάκη Κουρή
Καλημέρα, καλή σας Κυριακή.
Αλλά ποια καλημέρα; Πού τη βλέπετε; Αντί να βαδίζουμε στον… ίσιο δρόμο, πέφτουμε πάνω σε «Λιγνάδηδες». Και αποδεικνύεται –με ένα σωρό αποδείξεις, μάλιστα– ότι η κυβερνητική εξουσία είναι πάνω από τη Δικαιοσύνη, και από όλες τις άλλες εξουσίες, και κάνει τα… χατίρια των λεφτάδων…
Το φαινόμενο, βέβαια, δεν είναι γέννημα θρέμμα ελληνικό. Δείτε τι χαμός ξέσπασε στη Γαλλία με τον Μακρόν, που του έβγαλαν τα άπλυτα στη φόρα, αλλά και με τον άλλο, τον αλαζόνα Άγγλο, με τους πολίτες να φτάνουν στο σημείο να ζητάνε την παραίτησή του. Και πολύ καλά κάνουν. Παίρνουν την ψήφο τους πίσω. Παραπλανήθηκαν και του την έδωσαν. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Ιταλία. Τρίζει η καρέκλα του Ντράγκι.
Μεγάλοι ηγέτες δεν υπάρχουν πια… Όπου και να κοιτάξεις… Ευτυχώς, αντέχει ο Ζελένσκι, ο Πρόεδρος – ηγέτης της Ουκρανίας, που έχει φαγωθεί ο Πούτιν να τον ανατρέψει γιατί του χαλάει τη συνταγή. Έχει αρχίσει να φυτρώνει ο σπόρος της αλλαγής. Δεν είναι εύκολο… αλλά θα ανθίσει… Αρκεί οι πολίτες, οι λαοί κάθε χώρας, να αρχίσουν να βγαίνουν στον δρόμο… Να παλέψουν για το αύριό τους.
Για το αύριο της οικογένειάς τους. Της πατρίδας τους. Της γης που τους γέννησε…
Τίποτα δεν κερδίζεται, τίποτα δεν χαρίζεται… Χωρίς αγώνα μέρα – νύχτα…
Τα «αφεντικά» δεν παραδίδονται εύκολα. Η «καρέκλα» είναι το όπιο…
