Κώστας Γεωργουσόπουλος: Θυμάμαι όταν έβγαλα τη «χρυσή»…
[Εξομολογήσεις…]
«Ήταν μεγάλη τύχη μια κωμόπολη μετά τον πόλεμο και την Κατοχή να έχει γιατρό. Μαμές έκαναν τις γέννες και πρακτικοί γιατροί παρήγαγαν ή διέθεταν αλοιφές, παυσίπονα, διουρητικά, αλλά και ‘‘κλάπες’’, μικρές σανίδες που φυλάκιζαν σπασμένα πόδια και χέρια και ένας επίδεσμος κρατούσε τη σανίδα στο πόδι ή το χέρι τεντωμένα, ώστε να ‘‘δέσουν’’!
Θυμάμαι πως, όταν έβγαλα τη ‘‘χρυσή’’, η μαμή του χωριού μέσα στην Κατοχή έκοψε ένα λεμόνι και με τη φλούδα κομμένη, έτσι ώστε να είναι κοφτερή, μου έκοψε πίσω από το επάνω χείλος ένα χαλινό και η κιτρινίλα πέρασε.
Τώρα όλες αυτές οι ανάγκες περνούν από την τηλεόραση και η πληροφορία είναι αρκούντως επιστημονική. Αλλά έχω παρατηρήσει πως, μέσα στην πληθώρα πληροφοριών, τα νέα παιδιά φοβούνται και πανικοβάλλονται: ίσως γιατί, όπως η γενιά μου, δεν έχουν εμπειρία!».
Υπογραφή: Κώστας Γεωργουσόπουλος, Συγγραφέας