Κατερίνα Γεράκη στο “Π”: Η φρίκη της «προόδου» ή η πρόοδος της «φρίκης»…

Της
ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΕΡΑΚΗ
Υπεύθυνης της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ
για τα δικαιώματα των Μεταναστών και των Προσφύγων

Οι ανατριχιαστικές εικόνες, σε ζωντανή μάλιστα μετάδοση, από την πρόσφατη δολοφονική επιχείρηση καταστολής σε βάρος χιλιάδων ξεριζωμένων μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα Ισπανίας – Μαρόκου προκάλεσαν, δίκαια και αυτονόητα, οργή και αποτροπιασμό σε όλο τον κόσμο.

Την ίδια οργή προκαλούν και οι δηλώσεις του ισπανού πρωθυπουργού Π. Σάντσεθ, ο οποίος έσπευσε να επικροτήσει την άγρια βία των ισπανικών και μαροκινών δυνάμεων καταστολής και μίλησε για «επίθεση στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας». Είναι δηλώσεις που ευθυγραμμίζονται με την απαράδεκτη πρόταση της Ισπανίας να συμπεριληφθεί η λεγόμενη «παράτυπη» μετανάστευση στις «υβριδικές απειλές» του Στρατηγικού Οδικού Χάρτη του ΝΑΤΟ.

Όσοι στην Ελλάδα δήθεν αιφνιδιάστηκαν ή έπεσαν από τα σύννεφα με τον κυνισμό του πρωθυπουργού της «προοδευτικής» κυβέρνησης στην Ισπανία δεν είναι ούτε αφελείς ούτε ανυποψίαστοι. Διότι η «προοδευτική» σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας εφαρμόζει απαρέγκλιτα τις κατευθύνσεις του νέου Συμφώνου της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, όπως και όλα τα κράτη-μέλη.

Οι δύο κεντρικοί άξονες που περιγράφονται στο νέο Σύμφωνο για την πολιτική της ΕΕ στο Μεταναστευτικό – Προσφυγικό είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της αδυσώπητης καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

• Από τη μια πλευρά, η αντιμετώπιση της λεγόμενης «παράτυπης» μετανάστευσης σημαίνει ένταση της καταστολής στα σύνορα, με υπερσύγχρονα μέσα παρακολούθησης και ελέγχου, ενίσχυση των αντίστοιχων μηχανισμών καταστολής, όπως της Frontex και της Europol, επαναπροωθήσεις και απελάσεις, εγκλωβισμό των ξεριζωμένων σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ταχείες διαδικασίες απόρριψης των αιτημάτων ασύλου, σύμφωνα με το αντιδραστικό κατασκεύασμα της έννοιας της «ασφαλούς» χώρας καταγωγής ή της «ασφαλούς τρίτης» χώρας προέλευσης, που κουρελιάζει τη Συνθήκη της Γενεύης. Η αντιμετώπιση των μεταναστών και των προσφύγων ως «εισβολέων», που παραβιάζουν τάχα τα ευρωπαϊκά σύνορα και την εδαφική ακεραιότητα των χωρών, είναι προκλητική και επικίνδυνη. Ο «αναθεωρητισμός» των συνόρων δεν είναι έργο των θυμάτων της εξαθλίωσης και του πολέμου αλλά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επεμβάσεων για τα μερίδια των αγορών και τις σφαίρες επιρροής (βλ. παζάρια για συνδιαχείριση του Αιγαίου).

• Από την άλλη πλευρά, η προώθηση της λεγόμενης «εύτακτης και συντεταγμένης» μετανάστευσης σημαίνει «διαλογή» και αξιοποίηση των κατατρεγμένων ως των πιο φθηνών εργατικών χεριών για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτόν τον στόχο υπηρετούν, για παράδειγμα, τα διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα σε ΜΚΟ και άλλους δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς για τη χαρτογράφηση των δεξιοτήτων των αιτούντων άσυλο, οι ημέρες καριέρας, τα δουλεμπορικά «γραφεία εύρεσης εργασίας» κ.ά. Δυστυχώς, το παράδειγμα με το δράμα των ουκρανών προσφύγων είναι αποκαλυπτικό. Δύο φορές θύματα της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, στην πατρίδα τους διωγμένοι από τις βόμβες της σύγκρουσης ανάμεσα στα δύο μεγάλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, στον ξένο τόπο στοιχειωδώς προστατευμένοι και αντιμέτωποι με την εκμετάλλευση ή ακόμα και με κυκλώματα πορνείας και trafficking.

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν, επίσης, πιστά τις παραπάνω κατευθύνσεις. Από τις φρεγάτες του ΝΑΤΟ που περιπολούν στο Αιγαίο με πρόσχημα το Μεταναστευτικό και την ανάθεση της φύλαξης των συνόρων στη Frontex μέχρι την πάγια πρακτική των επαναπροωθήσεων, που απογειώθηκε επί των ημερών της κυβέρνησης της ΝΔ. Από την ντροπή της Μόριας μέχρι τη νέα υπερδομή, τύπου ΝΑΤΟ, στη Σάμο, που μένει χωρίς νερό, και την ποινικοποίηση των δίκαιων κινητοποιήσεων των νησιωτών. Από τη μεσολάβηση «προοδευτικών» δημάρχων για την αξιοποίηση των αιτούντων άσυλο από τις δομές ως εργατών γης μέχρι τη συμφωνία σκλαβοπάζαρου της κυβέρνησης της ΝΔ με το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν για τη λεγόμενη «μετάκληση εποχικών εργατών».

Επομένως, η δήθεν διαχωριστική γραμμή «προοδευτικών» σοσιαλδημοκρατικών και «συντηρητικών» νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων αποδεικνύεται για άλλη μια φορά κάλπικη. Άλλωστε, ακόμα και οι αντιθέσεις των κρατών-μελών για την τελική διαμόρφωση του Συμφώνου της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο δεν αφορούν την προστασία των ξεριζωμένων αλλά τον διαμοιρασμό της καταστολής και της εκμετάλλευσης, καθώς και της χρηματοδότησης.

Πρόοδος είναι η αλληλεγγύη των λαών, η πάλη για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, η πάλη για την ανατροπή του συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και γεννά τον πόλεμο, την εξαθλίωση και τον ξεριζωμό.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: rizospastis.gr