Αιγαίο και Ελλάδα – Του Π. Αδαμίδη
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Τα όσα τραγικά έγιναν τις τελευταίες ημέρες γνωστά για τη λεγόμενη εμπορική ονομασία «TurkAegean» συνιστούν άνευ ετέρου μια εξοργιστικά αρνητική υπόθεση για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αντιστρατεύονται κάθε έννοια λογικής και στοιχειώδους υπευθυνότητας και μόνο μελαγχολία προκαλούν για τη σοβαρότητα και την επάρκεια ανθρώπων και υπηρεσιών.
Σε μια πρώτη, απλή ανάγνωση ακυρώνουν αυτό που σταθερά πρέπει ως χώρα να επιδιώκουμε και να εφαρμόζουμε. Την ψύχραιμη, δηλαδή, αντιμετώπιση και διαχείριση κάθε τουρκικής πρόκλησης, με την παράλληλη διατήρηση ισχυρής αμυντικής και αποτρεπτικής ικανότητας και την αξιοποίηση της θέσης μας στην καρδιά των μεγάλων δυτικών συμμαχιών. Με πρώτη μεταξύ αυτών την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό ακριβώς αποδεικνύεται ότι δεν κάνουμε.
Εύλογο είναι να αναρωτηθούμε, και μαζί με εμάς και οι φίλοι μας, με πόση σοβαρότητα θα αντιμετωπίσει κανείς τις δηλώσεις και τις εξαγγελίες μας για επαγρύπνηση στα διεθνή fora και ανάδειξη της παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας. Τη στιγμή που δίκην περιπάτου καταφέρνει, με ευρωπαϊκή μάλιστα σφραγίδα, να οικειοποιηθεί ένα όνομα. Και να εξαγνιστεί για τις πειρατικές πρακτικές της. Θα πιστέψουν και οι ίδιοι πως ορισμένοι στόχοι είναι πολύ πιο εύκολα επιτεύξιμοι. Ακόμα και χωρίς τη χρήση όπλων και κάθε είδους σκαφών.
Σε πρώτη ανάγνωση η απόφαση της αρμόδιας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας είναι διάτρητη. Δεν έπρεπε να είχε ποτέ κατακυρωθεί με τον απλό οίκοθεν έλεγχο το όνομα στους Τούρκους. Στοιχειώδεις γνώσεις, ή ελάχιστη επιμόρφωση, ως προς τη διακριτική λειτουργία επωνυμιών και σημάτων, καθώς και τη δεκτικότητα εμπορικής κατακύρωσης και προστασίας τους, θα απέτρεπαν τα όσα εξωφρενικά βιώνουμε. Με το ίδιο σκεπτικό, το όνομα της Αδριατικής θα μπορεί να κατακυρωθεί σε οποιαδήποτε από τις χώρες που έχουν πρόσβαση σε αυτήν εάν δεν υπάρξει, κατά το σκεπτικό των ιθυνόντων, ένσταση. Ωσάν να μπορεί να ιδιοποιηθεί το όνομα οποιαδήποτε από τις χώρες αυτές, τη στιγμή κατά την οποία είναι γεωγραφικός προσδιορισμός μη δεκτικός εμπορικής κατακύρωσης, με εθνοτικά μάλιστα στοιχεία.
Σε δεύτερο χρόνο και με μια απλή νομική αποτίμηση, είναι αδιανόητο να μην αντιλαμβάνεται κανείς ότι η εν λόγω κατακύρωση είναι παραπλανητική και εμπεριέχει τον εγγενή κίνδυνο εξαπάτησης των επισκεπτών. Οι επισκέπτες, κατά κανόνα, έχουν συνυφασμένο το Αιγαίο με τα ελληνικά νησιά του και όχι με τα μικρασιατικά παράλια. Εύλογος είναι ο κίνδυνος, μέσα από μια καθαρή θεώρηση προστασίας του υγιούς ανταγωνισμού και του καταναλωτή, να κατευθυνθούν σε άλλους προορισμούς αντί αυτών για τους οποίους έχουν κάνει τον σχεδιασμό τους και έχουν καταβάλει τις οικονομίες τους. Είναι κάτι παραπάνω από πρόδηλο ότι δημιουργείται σύγχυση σε κάθε τρίτο ως προς το τι αφορά πλέον ο όρος «Aegean» και τι ο όρος «TurkAegean».
Σε επίπεδο δράσης, πρέπει να αναληφθεί άμεσα πρωτοβουλία για την αναθεώρηση αυτού του ίδιου του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού που έκανε αποδεκτή την αίτηση. Και να ενεργήσουμε, μέσα από την αναθεώρηση αυτή, για την άμεση κατάργηση της διάτρητης απόφασης. Τίποτα λιγότερο.
Σε επίπεδο ευθυνών, διοικητικών και άλλων, η διαπίστωση περί ανεπάρκειας προσώπων αλλά και διαδικασιών είναι σταθερά και πικρά πλέον επαναλαμβανόμενη. Οι θέσεις αντιπροσώπων σε διεθνείς οργανισμούς, τόσο σε περιοδική όσο και σε μακροχρόνια βάση, δεν είναι ευκαιρία βολέματος των κάθε λογής ημετέρων και των «προσωπικών αδυναμιών». Οι συνέπειες μπορεί να είναι, και στην προκειμένη περίπτωση είναι, τραγικές για τους πολλούς. Με τέτοιου είδους αστειάκια ξεκίνησε και το Σκοπιανό, για να καταλήξουμε δεκαετίες αργότερα να μιλούμε για δικαιολογημένες προσδοκίες και παγιωθείσες καταστάσεις, που αφορούν και την άλλη πλευρά.
Μόνο αποστροφή, από την άλλη, προκαλούν οι φτηνές δικαιολογίες για μη ύπαρξη ειδικών οδηγιών. Λες και χρειάζεται κανείς σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού για να πράξει το καθήκον του. Δεν λείπουν σε μια τέτοια περίπτωση οι οδηγίες αλλά η παιδεία και το φιλότιμο. Κατά τα άλλα, ο βασιλιάς Αιγέας, ευτυχώς, έφυγε νωρίς. Δεν πρόλαβε να δει τη σκύλευση του ονόματός του από τη μωρία των δήθεν υπερασπιστών του.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ