Κώστας Σκανδαλίδης στο “Π”: Οι αριθμοί ευημερούν ενώ οι άνθρωποι πένονται

Του
ΚΩΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ
Βουλευτή Α’ Αθηνών,
Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής

Το ΠΑΣΟΚ, εδώ και πολύ καιρό, οργανώνει πραγματική εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών για την ακρίβεια και τις θέσεις-προτάσεις του Κινήματος σε δεκάδες νομούς της χώρας. Αυτές τις μέρες μάλιστα κλιμάκια επισκέπτονται όλες σχεδόν τις λαϊκές αγορές στο λεκανοπέδιο.

Η επαφή με τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των απλών ανθρώπων και των νοικοκυριών είναι εξόχως αποκαλυπτική. Αναδεικνύουν τη χαώδη απόσταση «των αριθμών που ευημερούν και των ανθρώπων που πένονται», για να χρησιμοποιήσω μια παλιά, αλλά τόσο επίκαιρη σήμερα έκφραση.

Από τη μια μεριά βρίσκεται η κυβέρνηση με τους αριθμούς της, που σίγουρα ευημερούν, καθότι φαίνονται γενναιόδωροι. Ιδιαίτερα όταν ο υπουργός Οικονομικών σε κάθε του εμφάνιση αθροίζει τα ποσά και αναλύει τις παροχές με τρόπο ώστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός να δηλώνει ότι οι πολίτες πρέπει να είναι ευχαριστημένοι και περίπου «ευημερούν». Πράγματι, αν αθροίσεις στα 43 δισ. ευρώ των δαπανών για την αντιμετώπιση της πανδημίας και τα 8,5 δισ. ευρώ των μέτρων για την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια, το μέγεθος των πόρων που διατίθεται είναι αξιοσημείωτο.

Για να έρθουμε στην άλλη πλευρά του λόφου, το ερώτημα είναι «γιατί παρά τη διάθεση των πόρων και το μέγεθος των παροχών η κοινωνική τους ανταποδοτικότητα είναι ελάχιστη;». Δεν έχουν παρά ελάχιστο αντίκρισμα, ιδιαίτερα για τα ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού. Μοιάζει με «πίθο των Δαναΐδων», που ρίχνεις συνεχώς χρήματα, αλλά δεν στέκονται πουθενά, αφού δεν έχει πάτο.

Η εξήγηση είναι απλή. Τα μέτρα μοιάζουν με πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους. Είναι απόρροια μιας πολιτικής που δεν προβλέπει, δεν αναλύει, δεν σχεδιάζει. Μιας πολιτικής που ασκείται οριζόντια, ενισχύοντας επιλεκτικά τα μεγάλα εισοδήματα και αφήνοντας ψιχία για τους ασθενέστερους. Μιας πολιτικής που δεν ελέγχει την αξιοποίηση των πόρων, που συχνά καταλήγουν απ’ αυτούς που απολαμβάνουν μεγάλες παροχές, όπως, για παράδειγμα, η επιστρεπτέα, σε καταθέσεις, αυξάνοντας δραματικά την κοινωνική ανισότητα. Μιας πολιτικής που επιμένει στις συντηρητικές της επιλογές, που δεν τολμά να αντλήσει παραδείγματα και να εφαρμόσει πολιτικές που ήδη ασκούνται από άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Ήταν τόσο δύσκολο και ανέφικτο να μειωθεί ο ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής; Να τεθεί πλαφόν στη λιανική τιμή της ενέργειας; Να καταργηθεί ο φόρος ειδικής κατανάλωσης στα καύσιμα; Να φτάσει ο κατώτερος μισθός σε ύψος στοιχειώδους αξιοπρέπειας; Να θεσπιστεί ΕΚΑΣ για τις κατώτατες συντάξεις; Να αντιμετωπιστούν οι ρήτρες αναπροσαρμογής των δολοφονικών λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος; Προτάσεις κοστολογημένες σε ποσά κατώτερα από αυτά που έχουν διατεθεί και που επανειλημμένα το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του, εδώ και πολλούς μήνες, διατυπώνουν. Αλλά εδώ βρίσκεται η διαφορά μιας προοδευτικής από μια συντηρητική πολιτική.

Η προοδευτική πολιτική, χωρίς να λαϊκίζει και να ζητά τον ουρανό με τ’ άστρα, στοχευμένη και αποτελεσματική, έχει υπέρτατο κριτήριο των επιλογών της την κοινωνική αποδοτικότητα των πόρων που διατίθενται, τη δίκαιη κατανομή των βαρών. Και κυρίως την ανθεκτικότητα της οικονομίας, που επιβάλλεται μέσα στην κρίση να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο και να αναπροσανατολίσει τους διαθέσιμους πόρους για να το πετύχει. Γιατί η προοδευτική πολιτική δεν κατασκευάζει σχέδια επί χάρτου. Προβλέπει, προγραμματίζει, αλλάζει δομές και πρακτικές.

Ο τρόπος που εξελίσσονται τα πράγματα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα αλλά οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια. Η τεράστια αύξηση του χρέους και τα ελλείμματα που δημιουργεί ο «πίθος των Δαναΐδων» προοιωνίζονται δυστυχώς νέα αδιέξοδα και κρίσεις, νέες περιπέτειες, που απειλούν να τις χρεώσουν ξανά στον λαό. Γι’ αυτό, όσο γρηγορότερα γίνουν οι εκλογές τόσο πιο εύκολο θα είναι για μια νέα κυβέρνηση να οδηγήσει με ασφάλεια τη χώρα στον σκοτεινό ορίζοντα των καιρών μας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ