Γιώργος Κρητικός στο “Π”: Στον αγώνα είναι η δύναμη

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και της Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Στις 18 και 19 Ιουνίου, η καρδιά της εργατικής τάξης χτύπησε στην εργατούπολη της Δραπετσώνας, όπου πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ. Συμμετείχαν, ύστερα από απόφασή τους, 510 συνδικαλιστικά όργανα και συνολικά 2.000 συνδικαλιστές από κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Δεκάδες ήταν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμμετείχαν, αν και δεν συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ενώ εκατοντάδες ήταν οι συνδικαλιστές που, ξεκινώντας από διαφορετικές συνδικαλιστικές αφετηρίες, βρέθηκαν στη Δραπετσώνα. Πολλοί από αυτούς πήραν τον λόγο, συνέβαλαν στον προβληματισμό για το πώς το εργατικό κίνημα θα βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις.

Δεν υπήρχε κλάδος ή χώρος δουλειάς όπου οι εργαζόμενοι σήκωσαν το κεφάλι και βρέθηκαν στο επίκεντρο με τους αγώνες που αναπτύχθηκαν και δεν έδωσε το «παρών» σε αυτήν τη ζωντανή και ουσιαστική διαδικασία του εργατικού κινήματος. Εκεί ήταν οι συνδικαλιστές από το σωματείο της Cosco, της E-food, της ΛΑΡΚΟ, των Πετρελαίων και των Λιπασμάτων Καβάλας, των συνδικάτων των οικοδόμων, των σωματείων των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών και πολλών άλλων. Όλοι αυτοί που ο αγώνας τους αποτέλεσε φάρο για κάθε σωματείο.

Σε αυτήν τη σημαντική σύσκεψη συμμετείχαν 31 συνδικαλιστές από 19 χώρες του εξωτερικού, ενώ πολλαπλάσια ήταν τα χαιρετιστήρια μηνύματα άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν.

Η συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ήταν απάντηση στη συκοφαντία ότι το ΠΑΜΕ είναι παράταξη, ότι είναι κομματικός βραχίονας στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο είναι συσπείρωση ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, σωματείων, επιτροπών αγώνα και συνδικαλιστών με ταξική γραμμή πάλης, κόντρα στην ταξική συνεργασία και στην εκμετάλλευση. Ως τέτοια, αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Επίσης αποστόμωσε όσους προσπαθούν να πείσουν τους εργαζομένους για την ανάγκη της εξ αποστάσεως ή ηλεκτρονικής συμμετοχής τους σε συνελεύσεις και αρχαιρεσίες, τάχα για να αποκτήσουν αυτές μαζικότητα.

Στον χώρο που φιλοξένησε τη σύσκεψη συναντήθηκαν και συζήτησαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων. Μέσα από ζωντανή συζήτηση, όπου έγιναν περισσότερες από 100 ομιλίες, μεταφέρθηκε η πείρα από τους χώρους εργασίας, τα συμπεράσματα των μεγάλων αγώνων που προηγήθηκαν. Δυνάμωσε ο προβληματισμός για το πώς το εργατικό κίνημα και με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να περάσει στην αντεπίθεση, να αναμετρηθεί με την αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική κυβερνήσεων και εργοδοσίας, να προσελκύσει την τεράστια μάζα των ανοργάνωτων εργαζομένων, ιδιαίτερα των νέων για να μεγαλώσει η μαζική οργάνωση στα συνδικάτα, να δυναμώσει η ταξική ενότητα και πάλη απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Από τη συζήτηση επιβεβαιώθηκε αυτό που συμπυκνωμένα αναφερόταν στο σύνθημα της σύσκεψης: «Στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα, όπλο μας η αλληλεγγύη».

Οι εργαζόμενοι μπορεί να είναι πιο αισιόδοξοι μετά το τέλος της σύσκεψης. Οι αποφάσεις της πρέπει να γίνουν το όπλο τους για να περάσει ο διεκδικητικός αγώνας σε πιο αναβαθμισμένο επίπεδο, για να μη μείνουμε απροετοίμαστοι στη νέα καπιταλιστική κρίση αλλά και για να μη γίνουμε «κρέας στα κανόνια» των ιμπεριαλιστών.

Ήδη, αυτήν την εβδομάδα, πολλά συνδικάτα πήραν αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στην ακρίβεια, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Με το δίκαιο αίτημα για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με αυξήσεις στους μισθούς, απέργησαν οι τραπεζοϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στο φάρμακο, στα ξενοδοχεία της Αττικής, οι διανομείς στην E-Food, ενώ αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγιναν από τους συνταξιούχους, από τους εργαζομένους στα δημόσια νοσοκομεία. Το επόμενο διάστημα, τη σκυτάλη θα πάρουν οι εργαζόμενοι στα τρόφιμα – ποτά και σε άλλους κλάδους.

Η πανελλαδική σύσκεψη επιβεβαίωσε ότι οι εργαζόμενοι είναι πιο έμπειροι, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι η δύναμή τους βρίσκεται στην ταξική πάλη, στην οργάνωση και στον διεκδικητικό αγώνα. Ότι κάθε αναμονή απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση είναι επιζήμια, όπως επίσης και η προσδοκία για λύση των προβλημάτων τους μέσω μιας κυβερνητικής εναλλαγής. Είναι ένα στοιχείο που γεμίζει με ελπίδα κάθε άνθρωπο που δεν θέλει να συμβιβαστεί με τη μίζερη πραγματικότητα, που το συμφέρον του είναι η ανατροπή της.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: 902.gr