Μόνο αντίδοτο στις Τουρκικές απειλές η ετοιμότητα και η αποφασιστικότητα της Ελλάδος
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
H Τουρκική Εθνοσυνέλευση, εκτός από την εξουσιοδότηση που έδωσε στον Ερντογάν για την αποστολή Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Συρία, ενέκρινε και μια άλλη εξουσιοδότηση, που δεν ονοματίζει τη χώρα εναντίον της οποίας θα χρησιμοποιηθούν Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά υπονοεί σαφώς την Ελλάδα.
Η απόφαση αναφέρεται, συγκεκριμένα, στο Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο και εμμέσως στη «Γαλάζια Πατρίδα» και στην ανάγκη που θα προκύψει, ενδεχομένως, για τη χρήση των Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον «ξένης» χώρας που θα αντιδρούσε σε δραστηριότητες που μπορεί να αναλάβει η Άγκυρα στο πλαίσιο των προνοιών του Τουρκο-Λιβυκού μνημονίου.
Η εξουσιοδότηση της Τουρκικής Εθνοσυνελεύσεως έγινε με την ευκαιρία της ανανεώσεως της Τουρκο-Λιβυκής συμφωνίας και αναφέρεται στην παρουσία Τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη για άλλους 19 μήνες. Προφανώς, η Τουρκική πλευρά συνδέει τη χρήση στρατιωτικής βίας με τη διεξαγωγή ερευνών και ανάληψη γεωτρήσεων στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, νότια ή ανατολικά της Κρήτης, εντός της διεκδικούμενης «Γαλάζιας Πατρίδας» του Τουρκο-Λιβυκού μνημονίου. Το ενδεχόμενο αυτό είναι ένα από τα σενάρια που εξετάζει η Τουρκική πλευρά, στο πλαίσιο των διεκδικήσεων που προβάλλει στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Άλλα, παράλληλα ή εναλλακτικά, σενάρια είναι ο ναυτικός και αεροπορικός αποκλεισμός νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, με πρόφαση τον καταγγελλόμενο εξοπλισμό τους ή η απευθείας επίθεση εναντίον ορισμένων νησιών, με πρόφαση είτε την ακαθόριστη δήθεν κυριαρχία τους είτε την παραβίαση της προβλεπόμενης από τις Συνθήκες αποστρατιωτικοποιήσεώς τους.
Οι σημερινές, ωμές Τουρκικές απειλές δεν εκπλήττουν όσους παρακολουθούν από χρόνια την Τουρκική στρατηγική και καταγγέλλουν την ατελέσφορη και επικίνδυνη πολιτική του κατευνασμού, που ακολουθούσε η Ελληνική πλευρά, με αρχιερέα της πολιτικής αυτής τον Κώστα Σημίτη, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Θα ήταν ένα σημαντικό κέρδος εάν η σημερινή Τουρκική εξαλλοσύνη και ωμότητα έχει αφυπνίσει και τους μόνιμους υποβολείς των ιδεών αυτών για «διάλογο» με την Τουρκία και για «κατευνασμό» της Άγκυρας, με πρόταξη ως υπέρτερου συμφέροντος της συνοχής και της ενότητας του ΝΑΤΟ.
Είναι πολύ σημαντικό σε μια αντιπαράθεση, που έχει για τη χώρα υπαρξιακή σημασία, η ηγεσία και ο λαός της να έχουν μια σαφή εικόνα της πραγματικότητας και των στρατηγικών επιδιώξεων του αντιπάλου. Μια χώρα η οποία δοξολογεί το πνεύμα της μάχης του Μαντζικέρτ, τη συνεχή δηλαδή επέκταση και κατάκτηση, και έχει αντικαταστήσει την ιδεολογία του Κεμαλισμού και του εξευρωπαϊσμού με μια νέα ιδεολογία επιθετικού εθνικισμού και Ισλαμισμού και προβάλλει ως όραμα την αναδημιουργία της Τουρκικής ισχύος, με κοινό παρονομαστή το Ισλάμ, είναι μια χώρα η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με ανεδαφικές πολιτικές κατευνασμού και αυταπάτες αλλά με ισχύ, ετοιμότητα και αποφασιστικότητα.
Το πνεύμα αυτό, δυστυχώς, δεν υπερίσχυσε κατά την προηγούμενη περίοδο. Αντιθέτως, ενώ ο κίνδυνος ήταν επικρεμάμενος, οι κυβερνήσεις της χώρας εγκλωβίσθηκαν, με ιδεολογικές και μικροπολιτικές παρωπίδες, σε μια πολιτική εξοπλιστικής απραξίας, που παρ’ ολίγον να οδηγήσει σε απρόσμενη επιτυχία το στρατηγικό σχέδιο του Ερντογάν. Ποιο ήταν αυτό το σχέδιο; Να κατακτήσει η Τουρκία αεροναυτική υπεροχή και από θέση ισχύος να εκβιάσει την Ελλάδα και να πάρει, αμαχητί, ό,τι ήθελε.
Ο καλός θεός της Ελλάδος και η αυτοκαταστροφική υπεροψία του Ερντογάν απέτρεψαν το σενάριο αυτό. Η αγορά από την Άγκυρα του συστήματος S-400 ματαίωσε την παραλαβή των συμφωνημένων 100 Αμερικανικών αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35 και έδωσε χρόνο στην Ελληνική πλευρά να διορθώσει τα ολέθρια λάθη της και να κάνει κινήσεις που δίνουν στην Ελληνική πλευρά σημαντικά πλεονεκτήματα.
Είναι ικανοποιητική η σημερινή κατάσταση στην Ελληνική πλευρά; Υπάρχουν ακόμα πολλά κενά και αυτά που παραγγέλθηκαν θα παραληφθούν μετά από αρκετό χρόνο. Η παραλαβή έστω και ορισμένων Ραφάλ, η προωθούμενη αναβάθμιση των Ελληνικών F-16, η προμήθεια ανταλλακτικών για τα Ελληνικά Μιράζ και η επαναπιστοποίηση πυραύλων, η διάρκεια ζωής των οποίων είχε λήξει, βελτιώνουν ουσιαστικά την κατάσταση της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και της εξασφαλίζουν ποιοτικό πλεονέκτημα.
Το Ναυτικό, παρά τις καθυστερήσεις που σημειώνονται στη λήψη αποφάσεων για τις κορβέτες και τον εκσυγχρονισμό των παλαιών φρεγατών, μπορεί να αντιπαρατεθεί με επιτυχία στο Τουρκικό Ναυτικό, όπως το 2020. Αναλογίζεται όμως κανείς το πλεονέκτημα που θα είχε εάν είχε προμηθευθεί εγκαίρως τις σύγχρονες τορπίλες. Η παραγγελία έγινε, επιτέλους. Η παραλαβή τους όμως θα γίνει σε 18 έως 24 μήνες. Το ίδιο ισχύει, π.χ., και για άλλα παρόμοια. Εάν η Ελληνική άμυνα, κινούμενη από πιο καινοτόμο πνεύμα, εγκαθιστούσε πυραυλικές συστοιχίες σε όλο το Αιγαίο, επεκτείνοντας το περιορισμένο πρόγραμμα των επακτίων συστοιχιών Exocet-40, η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική στο Αιγαίο.
Ο τομέας της καινοτομίας και εκείνος της πολεμικής βιομηχανίας είναι δύο τομείς στους οποίους υστερεί επικίνδυνα η Ελληνική πλευρά! Αντιθέτως, η Τουρκική πλευρά κατόρθωσε να πρωτοπορήσει στην κατασκευή Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών (ΜΕΑ) και συγχρόνων πυρομαχικών, που αντιπροσωπεύουν μια πολύ σημαντική απειλή στο σύγχρονο πεδίο της μάχης. Από τα Τουρκικά ΜΕΑ, τα πιο επικίνδυνα δεν είναι τα γνωστά Μπαϊρακτάρ, αλλά τρεις νέοι τύποι, που έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες: το Ακιντζί, το Ακσουγκρού και το Κιζίλελμα. Τα τρία αυτά ΜΕΑ μπορούν να ίπτανται σε πολύ μεγαλύτερο ύψος, να λαμβάνουν δορυφορικές πληροφορίες και να εκτοξεύουν κάθε είδους πυραύλους, περιλαμβανομένων των Τουρκικών πυραύλων Κρουζ τύπου Σομ, όπως επίσης σύγχρονα πυρομαχικά. Το πιο πρόσφατο ΜΕΑ, το Κιζίλελμα, διαφημίζεται από την Τουρκική πλευρά ότι έχει υπερηχητική ταχύτητα.
Οι εξελίξεις αυτές στον τομέα των ΜΕΑ επιβάλλουν στην Ελληνική πλευρά να επιταχύνει την αναζήτηση συστημάτων αντι-ΜΕΑ και την προμήθεια και την ανάπτυξη ΜΕΑ. Ένα από τα συστήματα αντι-ΜΕΑ είναι υπερσύγχρονο ηλεκτρονικό σύστημα, που θα μπορεί να διακόπτει και να νεκρώνει την επικοινωνία του εχθρικού ΜΕΑ με τη βάση καθοδηγήσεώς του. Χρειάζεται όμως η Ελλάδα, κατεπειγόντως, να αποκτήσει και δικά της συστήματα μαχητικών ΜΕΑ, προμηθευόμενη άμεσα από το εξωτερικό, αξιοποιώντας και αναβαθμίζοντας τα υπάρχοντα ήδη Ελληνικά ΜΕΑ και υποστηρίζοντας την έρευνα και ανάπτυξη νέων, όπως το πρόγραμμα «Αρχύτας».
Η Τουρκική πλευρά έχει κάνει επίσης μεγάλες προόδους στα σύγχρονα πυρομαχικά, όπως, μεταξύ άλλων, τα αιωρούμενα και περιφερόμενα πυρομαχικά, τα θερμοβαρικά όπλα και οι βαλλιστικοί πύραυλοι κάθε είδους. Η ανάπτυξή τους παραπέμπει στην αλματώδη ανάπτυξη της Τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, ως σταθερή στρατηγική επιλογή της Τουρκικής πολιτικής.
Η Ελλάδα πρέπει να δώσει άμεσα ιδιαίτερη προσοχή και προτεραιότητα στην ανάπτυξη της πολεμικής της βιομηχανίας. Η αντιπαράθεση με την Τουρκία δεν εγγράφεται σ’ έναν βραχυχρόνιο ορίζοντα. Έχει διαστάσεις γεωπολιτικής συγκρούσεως και αναπόφευκτου ανταγωνισμού, εφόσον το Τουρκικό πολιτικό σύστημα, σε όλο σχεδόν το φάσμα του, συντάσσεται με το επεκτατικό και ηγεμονικό όραμα του Ερντογάν.
Αυτό επιβάλλει στην Ελλάδα όχι μόνο την απαραίτητη αμυντική προετοιμασία αλλά και την καλλιέργεια του αγωνιστικού φρονήματος του λαού και τη διαφύλαξη, ως κόρης οφθαλμού, της εθνικής του συνοχής και ταυτότητας. Εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα και ιδέες για αντικατάσταση των Ελλήνων με φιλότουρκους Μουσουλμάνους μετανάστες για να «λυθεί» το δημογραφικό πρόβλημα είναι ολέθριες ιδέες, που υπονομεύουν το εθνικό μέλλον του Ελληνικού λαού.
Η απαραίτητη σημερινή ετοιμότητα και αποφασιστικότητα πρέπει να συμβαδίζει με τη διαφύλαξη του Ελληνικού εθνικού μέλλοντος.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ