Ινδία – Ελλάδα: Σύγκριση της αγοράς πολεμικών αεροσκαφών από τις δύο χώρες – Του Γ. Παπαγιαννόπουλου

-Η Ινδία θέλει να κατασκευάσει η ίδια τα μαχητικά – βομβαρδιστικά για την αεροπορία της

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μέλους της Πολιτικής Πρωτοβουλίας

Το «Atmanirbhar Bharat», το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως «αυτοδύναμη Ινδία», είναι ένα σχέδιο που προωθείται από την ινδική κυβέρνηση και τον επικεφαλής της, πρωθυπουργό κ. Narendra Modi, σχετικά με το οικονομικό όραμα και την ανάπτυξη της χώρας. Η Ινδία σκοπεύει, με αυτό το έργο, να έχει ευρύτερη συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομία, ακολουθώντας πολιτικές που είναι αποτελεσματικές, ανταγωνιστικές, ανθεκτικές και, πάνω απ’ όλα, αυτάρκεις.

Στον αμυντικό τομέα έδωσε έμφαση στη σύμπραξη μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει το 1992, αλλά δεν έχει επιτευχθεί ποτέ πλήρως. Πάνω από το ήμισυ του ινδικού στρατιωτικού εξοπλισμού είναι στην πραγματικότητα σοβιετικό ή ρωσικό και η πρόσφατη απόκτηση νέων μαχητικών – βομβαρδιστικών επηρέασε επίσης έναν ξένο κατασκευαστή:

Το Νέο Δελχί παρήγγειλε μια παρτίδα 36 Rafale από τη Γαλλία για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης ανάγκης, που συνίσταται στο τεχνολογικό κενό (και αριθμητικό) που τη χωρίζει από τον περιφερειακό της αντίπαλο, την Κίνα. Τώρα, η Ινδική Πολεμική Αεροπορία, ακριβώς λαμβάνοντας υπόψη αυτήν την πολιτική αυτάρκειας, σχεδιάζει να αποκτήσει επιπλέον 114 μαχητικά αεροσκάφη, από τα οποία τα 96 θα κατασκευασθούν στην Ινδία και τα υπόλοιπα θα αποκτηθούν από τον ξένο προμηθευτή που θα επιλεχθεί για το έργο. Η Ινδική Πολεμική Αεροπορία (IAF) θέλει να αποκτήσει 114 μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων (MRFA), ως μέρος του προγράμματος «Buy Global and Make in India», βάσει του οποίου οι ινδικές εταιρείες θα εξουσιοδοτηθούν να συνεργασθούν με έναν ξένο κατασκευαστή.

Φαίνεται ότι η Ινδική Πολεμική Αεροπορία πραγματοποίησε συναντήσεις με εκπροσώπους ξένων εταιρειών, όπου συζητήθηκε η υλοποίηση του έργου, που θα περιλάμβανε την αρχική εισαγωγή 18 αεροσκαφών και την τοπική παραγωγή μιας πρώτης παρτίδας 36 από αυτά, η οποία θα πληρωνόταν σε ξένο και σε ινδικό νόμισμα.

Τα τελευταία 60 αεροπλάνα θα ήταν πλήρως υπό την ευθύνη του ινδού εταίρου και η κυβέρνηση θα πραγματοποιούσε πληρωμές μόνο σε ινδικό νόμισμα. Φαίνεται ότι έχουν έρθει σε επαφή με πολλές γνωστές αεροπορικές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων των Boeing, Lockheed Martin, Saab, MiG, Irkut Corporation και Dassault Aviation. Η ανάγκη της IAF είναι, όπως αναφέρθηκε, η διατήρηση της υπεροχής έναντι του κύριου περιφερειακού αντιπάλου της, της Κίνας, αλλά και έναντι του Πακιστάν, το οποίο συνδέεται όλο και περισσότερο με το Πεκίνο.

Η Ινδική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει επί του παρόντος έναν ετερογενή στόλο αεροσκαφών. Αυτή η γραμμή πτήσης ήταν επαρκής τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, αλλά γρήγορα κατέστη παρωχημένη με την έναρξη λειτουργίας των πιο σύγχρονων μαχητικών – βομβαρδιστικών, από τη δεκαετία του 2000.

Οι εργασίες για την κατασκευή ενός αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, με το πρόγραμμα Advanced Medium Combat Aircraft, προχωρούν, αλλά θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να το δούμε σε υπηρεσία. Η IAF αναζητά λοιπόν μια ενδιάμεση λύση που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της, καθώς θέλει ένα αεροσκάφος που να έχει χαμηλό λειτουργικό κόστος αλλά και να είναι ικανό.

Η πιθανότητα το Νέο Δελχί να κοιτάξει προς την κατεύθυνση της Μόσχας θα μπορούσε να συγκινήσει την Ουάσινγκτον, η οποία, ανακαλώντας τη δαμόκλειο σπάθη του νόμου CAATSA (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act) –ο οποίος ποτέ δεν εφαρμόστηκε πλήρως στην Ινδία–, θα μπορούσε να προσφέρει μια προνομιακή συνεργασία με τις αεροπορικές της βιομηχανίες.

 Τι κάνουμε εμείς
Πρόσφατα (2021) προχωρήσαμε στην αγορά μιας μοίρας, ήτοι 18 πολεμικών αεροσκαφών, Rafale (https://www.ethnos.gr/rafale) από τη σύμμαχο Γαλλία, εκ των οποίων τα πρώτα 6 έχουν ήδη παραλειφθεί. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί η Ελλάδα να καλύψει το χαμένο έδαφος στο επίπεδο των εξοπλισμών, γεγονός που επέτρεψε στην αναθεωρητική Τουρκία να αποκτήσει υπεροπλία σχεδόν παντού.

Τώρα, με την αγορά των Rafale, αποκαθίστανται οι ισορροπίες στον αέρα. Είμαστε πίσω όμως στη στεριά και κυρίως στη θάλασσα, καθώς μπορεί να έχουν γίνει κινήσεις για την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού με νέες μονάδες, αλλά υπολείπονται κι άλλα. Εντούτοις, πρόκειται για αγορές, τα χρήματα προέρχονται από τον δημόσιο κορβανά και καταλήγουν σε ξένες τσέπες. Πρέπει πάραυτα να εκπονηθεί ένα σχέδιο για το ποια τμήματα αεροσκαφών (δύσκολο) ή ναυτικών σκαφών (ευκολότερο) μπορούν να κατασκευαστούν εδώ. Τούτο σημαίνει μικρότερο κόστος αγοράς, νέα τεχνογνωσία, θέσεις εργασίας στη χώρα μας. Με αφορμή λοιπόν την αγορά αεροσκαφών από την Ινδία, την αντίστοιχη αγορά από μας και τη σύγκριση του τρόπου απόκτησής τους, καταλήγουμε σε ένα γενικότερο συμπέρασμα:

Για μας είναι μονόδρομος η ενίσχυση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα πρέπει να υπάρξουν μέτρα για ενίσχυση της Ελληνικής Πολεμικής Βιομηχανίας, η οποία θα πρέπει να προσανατολιστεί στην κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους των αμυντικών αναγκών της χώρας, με πλήρη αξιοποίηση όλων των αντισταθμιστικών ωφελειών, που, μέχρι τώρα –πολλά χρόνια πλέον– δεν έχουν υλοποιηθεί. Προσανατολισμός της πολεμικής βιομηχανίας σε οπλικά συστήματα που μπορούν να παραχθούν στη χώρα μας, όπως, π.χ., drones.

Αυτά πρέπει να γίνουν τώρα!

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: nemesishd.gr