Δημήτρης Παπαϊωάννου στο “Π”: Πίσω από τις εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ

Του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Στελέχους του ΚΚΕ, Μηχανικού Μεταλλείων – Μεταλλουργού

Εκ πρώτης όψεως, είναι δύσκολο να κατανοηθεί πώς γίνεται οι τιμές του νικελίου να βρίσκονται στα ιστορικά υψηλότερα επίπεδα και ταυτόχρονα τα μεταλλεία και το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ να υπολειτουργούν, οι εγκαταστάσεις να γκρεμίζονται και τα δεδομένα να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι άμεσα θα κλείσει.

Έπειτα από δυόμισι περίπου χρόνια «συμμαζέματος» από την ειδική διαχείριση που διόρισε και ελέγχει η κυβέρνηση, η παραγωγή έχει περιορισθεί στο 10% των δυνατοτήτων περίπου (από 1.800 τόνους νικελίου σε 180 τον μήνα), με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε απώλεια εσόδων (η τιμή κυμαίνεται στα 30.000 δολάρια ανά τόνο).

Αυτό όμως που εκ πρώτης όψεως φαίνεται αντιφατικό και παράλογο έχει ερμηνεία και αιτίες. Τα ελληνικά κοιτάσματα έχουν πλέον ως στρατηγική αποστολή την υποστήριξη της πράσινης μετάβασης, υποβαθμίζοντας τον μέχρι τώρα ρόλο του προμηθευτή σιδηρονικελίου (ως πρώτη ύλη) στους ευρωπαϊκούς ομίλους ανοξείδωτου χάλυβα.

Συγκεκριμένα:

• Το νικέλιο και το κοβάλτιο είναι δύο εκ των βασικών μετάλλων που απαιτούνται τόσο για την παραγωγή μπαταριών για την ηλετροκίνηση όσο και για τη δημιουργία στατικών μπαταριών, για την αποθήκευση της πράσινης ενέργειας.
• Από το 2011, η ΕΕ κατατάσσει το κοβάλτιο στη λίστα με τις κρίσιμες ορυκτές πρώτες ύλες (ΚΟΠΥ) και στην ανανέωση του καταλόγου, που πρόκειται να γίνει το 2023, όλες οι εκτιμήσεις θεωρούν πως θα είναι και το νικέλιο. Ήδη οι ΗΠΑ τα κατατάσσουν στον κατάλογο με τα 50 κρίσιμα ορυκτά για την ασφάλεια των ΗΠΑ.
• Το 2012, η Κομισιόν κίνησε αυτεπαγγέλτως διαδικασία ελέγχου για την παραβίαση των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η επιβολή προστίμου 136 εκατ. ευρώ, αλλά κυρίως ο αποκλεισμός από κάθε μορφή χρηματοδότησης, οδηγώντας τη ΛΑΡΚΟ σε οικονομικό στραγγαλισμό. Το πρόστιμο αυτό ήταν ένας απ’ τους βασικούς μοχλούς που χρησιμοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις από την επιβολή του, για να φτάσει μέχρι εδώ.
• Επιστημονικές εκτιμήσεις θέτουν εν αμφιβόλω την επάρκεια των κοιτασμάτων για την πραγματοποίηση της πράσινης συμφωνίας.
• Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία, που κατέχει σχεδόν το 1/3 των αποθεμάτων νικελίου, δημιουργούν ιδιαίτερο και επιπρόσθετο προβληματισμό για την πρόσβαση και τη διαθεσιμότητα των απαιτούμενων ποσοτήτων νικελίου και κοβαλτίου.
• Τα ελληνικά αποθέματα νικελίου και κοβαλτίου εξακολουθούν να είναι τα μοναδικά στην ΕΕ.
• Ο υφιστάμενος πυρομεταλλουργικός τρόπος επεξεργασίας των ελληνικών μεταλλευμάτων από τη ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να παραγάγει νικέλιο και κοβάλτιο στη μορφή που απαιτείται για την παραγωγή μπαταριών. Απαιτείται άλλος τρόπος επεξεργασίας, η υδρομεταλλουργία.

Κάτω από τον διεθνή πλέον στόχο του κεφαλαίου της πράσινης ανάπτυξης πραγματοποιείται ένα ράλι, τόσο σε τεχνολογικό επίπεδο όσο και για την εξασφάλιση των απαιτούμενων πρώτων υλών, ώστε να υλοποιηθεί ο στόχος. Η ΕΕ, ενώ υπερέχει και πρωτοπορεί τεχνολογικά στην υπόθεση αυτή, ταυτόχρονα είναι τρομερά εκτεθειμένη και ευάλωτη λόγω του μεγάλου βαθμού εξάρτησης από τις ανταγωνιζόμενες οικονομίες, στις αναγκαίες πρώτες ύλες για την επίτευξη της πράσινης μετάβασης.

Όλη η 60χρονη ιστορία της ΛΑΡΚΟ, με αποκορύφωμα τις εξελίξεις των τελευταίων ετών, δείχνει ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, το καπιταλιστικό κέρδος ως κριτήριο για την ανάπτυξη, η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως η ΕΕ, συνθλίβουν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.

Ο μόνος δρόμος που μπορεί να αναπτύξει ολοκληρωμένα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, με στόχο την κάλυψη των αναγκών του λαού, είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ. Ένας δρόμος βασισμένος στις τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες της εποχής, που θα σχεδιάζει και θα αξιοποιεί τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας προς όφελος των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ, εδώ και 30 μήνες, στήριξε και στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, για τα δικαιώματά τους στη δουλειά και στη ζωή, τόσο μέσα στη Βουλή όσο και στους δρόμους.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ