Τουρκικός κίνδυνος και απαράδεκτες αντιφάσεις στην Εθνική Αμυντική Στρατηγική
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Η κορύφωση της Τουρκικής επιθετικής ρητορικής κατά της Ελλάδος προκαλεί εύλογη ανησυχία για το πού το πάει ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν και για το αν η σημερινή ένταση θα οδηγήσει σε θερμή σύγκρουση. Είναι σαφές και προφανές ότι η Τουρκική πλευρά αναπτύσσει την ένταση γύρω από δύο κύριους άξονες, τις διεκδικήσεις της για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, διατηρώντας παράλληλα σ’ ετοιμότητα το όπλο του υβριδικού πολέμου με τους παράνομους μετανάστες.
Με βάση τους δύο παραπάνω άξονες, η Άγκυρα μπορεί να προκαλέσει, με την αποστολή ερευνητικών σκαφών και γεωτρυπάνων στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, επικαλούμενη τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τις αυθαίρετες διεκδικήσεις της, και να επιχειρήσει παρέμβαση στα νησιά, είτε με τη μορφή ναυτικού αποκλεισμού είτε με άλλη μορφή επεμβάσεως. Για το πρώτο ενδεχόμενο, καλώς έπραξε η Ελληνική πλευρά και εξέδωσε ΝΟΤΑΜ για τις περιοχές μεταξύ Καρπάθου και Καστελλορίζου, μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου, με την οποία παρεμποδίζει κάθε είδους επαπειλούμενη Τουρκική δραστηριότητα. Δεν αποκλείεται η Τουρκική πλευρά είτε να αγνοήσει τη ΝΟΤΑΜ για τις περιοχές αυτές είτε να μεταφέρει την ένταση σε μια άλλη κρίσιμη περιοχή, όπως, π.χ., νότια της Κρήτης.
Είναι φανερό ότι η Τουρκική πλευρά έχει τακτικό πλεονέκτημα στην περιοχή νότια του Καστελλορίζου και θα ήταν γι’ αυτήν προτιμητέα η περιοχή αυτή. Πιστεύει, επιπλέον, ότι μια κρίση σε απομονωμένο γεωγραφικό σημείο παρέχει ελπίδες περιορισμού της κρίσεως σ’ αυτό, οπότε είναι πολύ μικρότερος ο κίνδυνος γενικότερης αναφλέξεως, την οποία η Τουρκική πλευρά έχει βάσιμους λόγους να φοβάται. Η στρατηγική της Ελληνικής πλευράς δεν πρέπει γι’ αυτό να είναι συμπληρωματική της Τουρκικής στρατηγικής, αλλ’ αντιθέτως να στέλνει με αξιοπιστία το μήνυμα ότι δεν θα παίξει το παιχνίδι του περιορισμού της κρίσεως σ’ ένα απομονωμένο σημείο, στο οποίο έχει τακτικό πλεονέκτημα η Τουρκική πλευρά, αλλ’ ότι επιφυλάσσεται να απαντήσει σε όλη τη γραμμή σε περίπτωση κρίσεως.
Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο Τουρκικών κινήσεων εναντίον Ελληνικών νησιών, με αφορμή την καταγγελλόμενη «παράνομη» στρατιωτικοποίησή τους, η Ελληνική πλευρά πρέπει να παρακολουθεί, με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτει και με τη συνδρομή των συμμάχων της, κάθε ύποπτη κίνηση, ώστε να μην αιφνιδιασθεί. Η Τουρκική πλευρά δεν διαθέτει σήμερα αεροναυτική υπεροχή, που θα της εξασφάλιζε ελευθερία κινήσεων και τακτικό πλεονέκτημα. Διαθέτει σημαντικά ατού στον τομέα των μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, των βαλλιστικών πυραύλων εγχώριας κατασκευής, των συγχρόνων πυρομαχικών, περιλαμβανομένων αιωρουμένων και περιφερομένων πυρομαχικών και θερμοβαρικών όπλων.
Τα πλεονεκτήματα αυτά είναι σημαντικά, αλλά δεν μπορούν να κρίνουν από μόνα τους το αποτέλεσμα. Υπενθυμίζουν όμως στην Ελληνική πλευρά πόσο ολέθρια μπορεί να είναι η καθυστέρηση στην προμήθεια ορισμένων αναγκαίων εξοπλισμών. Υπάρχει, ευτυχώς, μια κινητικότητα, εκ μέρους της Ελληνικής πλευράς, στον τομέα των μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και των συστημάτων εξουδετερώσεως μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Υπάρχουν, συγκεκριμένα, πληροφορίες για εγκατάσταση στο Αιγαίο, από τον Ιούλιο, σύγχρονου ηλεκτρονικού συστήματος κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που θα είναι σε θέση να νεκρώνει την επικοινωνία και την καθοδήγηση ενός ΜΕΑ. Υπάρχουν επίσης πληροφορίες για μικρή προμήθεια Ισραηλινών και Αμερικανικών μαχητικών ΜΕΑ. Η προμήθεια δεν είναι επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες. Είναι όμως μια πρώτη αρχή, που θα εισαγάγει την Ελλάδα στη νέα αυτή μορφή πολέμου και θα θέσει τα θεμέλια για την εξισορρόπηση της Άγκυρας και στον νέο αυτό και πολύ κρίσιμο τομέα. Η κινητικότητα αυτή περιλαμβάνει και διάφορες εθνικές προσπάθειες, πέραν του προγράμματος «Αρχύτας» που έχει την επίσημη κυβερνητική υποστήριξη. Πρέπει και οι προσπάθειες αυτές να ενθαρρυνθούν και να υποστηριχθούν, γιατί μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας σημαντικής εθνικής βιομηχανίας.
Η σημερινή νέα κρίση στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις επιβεβαιώνει ότι η κρίση δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε βραχυπρόθεσμη. Υπάρχει από την Τουρκική πλευρά ένας θεμελιακός αναθεωρητισμός, που τρέφεται από το όραμα της αναδημιουργίας, της Τουρκικής ισχύος και ηγεμονίας, κατά το πρότυπο της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι ενδεικτική από την άποψη αυτή η συνεχής προβολή και δοξολογία του πνεύματος της μάχης του Μαντζικέρτ το 1071. Το όνομα του Αλπ Αρσλάν, νικητή του Ματζικέρτ, δόθηκε σ’ ένα από τα νέα γεωτρύπανα της Άγκυρας, που προορίζονται για τη «Γαλάζια Πατρίδα».
Η επίγνωση του μακροπρόθεσμου χαρακτήρος της Τουρκικής απειλής δεν επιτρέπει ούτε επανάπαυση και εξοπλιστική αδράνεια, όπως συνέβη, δυστυχώς, στο παρελθόν, ούτε αφελείς προσεγγίσεις για κατευναστικές πολιτικές και για εξεύρεση δήθεν «λύσεως» στα Ελληνοτουρκικά προβλήματα με καλόπιστο διάλογο και αναφορά το διεθνές δίκαιο. Η Τουρκική πλευρά απορρίπτει το διεθνές δίκαιο ως πλαίσιο κοινής αναφοράς και ζητά διμερή πολιτικό διάλογο πάνω στις αυθαίρετες διεκδικήσεις που προβάλλει. Η Ελλάδα πρέπει να έχει ως σταθερή εγγύηση ειρήνης και ασφάλειας την απαραίτητη ισχύ και ισορροπία δυνάμεων, ώστε να εκπέμπει το μήνυμα ότι μπορεί κάθε στιγμή να αποτρέψει ή να ακυρώσει οποιονδήποτε τουρκικό τυχοδιωκτισμό.
Η σταθερή αυτή στάση προϋποθέτει αποφασιστικότητα και στρατιωτική ετοιμότητα. Προϋποθέτει επίσης άκαμπτη θέληση προασπίσεως των Ελληνικών δικαιωμάτων, όπως, π.χ. η εξόρυξη των Ελληνικών υδρογονανθράκων, η επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων και η ανακήρυξη ΑΟΖ σε όλη την έκτασή της. Θα ήταν, π.χ., εμπαιγμός του Ελληνικού λαού και ανεπίτρεπτη εθνική υποχώρηση η διακήρυξη αποφασιστικότητας στα λόγια και η μυστική διαβεβαίωση της άλλης πλευράς ότι η Ελλάδα δεν θα προχωρήσει στην εξόρυξη των Ελληνικών υδρογονανθράκων.
Η κατάσταση αυτή επιβάλλει επίσης για την Ελληνική πλευρά τρία άλλα προαπαιτούμενα, που είναι πολύ σημαντικοί συντελεστές ισχύος και ισορροπίας. Ο πρώτος είναι το εθνικό φρόνημα και η ενότητα του Ελληνικού λαού. Είναι γνωστή η υποθήκη και παραγγελία του πρώην Τούρκου πρωθυπουργού και συντρόφου του Κεμάλ Ισμέτ Ινονού: «Μην επεμβαίνετε κατά της Ελλάδος, όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι. Να περιμένετε να διχασθούν, ως συνήθως, να δημιουργηθεί χάος και τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να επεμβείτε».
Αναλογίζεται κανείς ποια εφαρμογή θα μπορούσαν να έχουν τα λόγια του Ισμέτ Ινονού, με την προοπτική των προσεχών εκλογών, με σύστημα απλής αναλογικής; Ευτυχώς, η δική μας εκλογική προοπτική συμπίπτει και με τις αναμενόμενες Τουρκικές Προεδρικές εκλογές, το 2023, που θα οξύνουν στο έπακρο την εσωτερική πολιτική διαμάχη και στην Τουρκία.
Το δεύτερο προαπαιτούμενο είναι το πνεύμα σωφροσύνης και ισορροπίας στην Ελληνική εξωτερική πολιτική. Οι εξωτερικές πιέσεις είναι μεγάλες και οι επιλογές δύσκολες. Αυτό όμως δεν μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε πλήρη διάρρηξη των σχέσεών της με μια μεγάλη φιλική χώρα, τη Ρωσία, με το απλό επιχείρημα ότι υπολαμβάνεται από το ΝΑΤΟ ως κοινός εχθρός. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Πολωνία ούτε Λιθουανία. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως ακραίο αντι-Ρωσικό κράτος, αποστέλλοντας όπλα στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας, που είναι πολύτιμα άλλωστε για την εθνική άμυνα και ένα μέρος, τουλάχιστον, απ’ αυτά αποσύρεται από τα απειλούμενα νησιά μας. Η Ελλάδα προσφέρει, ούτως ή άλλως, μεγάλη υποστήριξη και βοήθεια στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ, με τις Αμερικανικές βάσεις και υποδομές στο έδαφός της.
Ένα τρίτο προαπαιτούμενο είναι η εσωτερική ασφάλεια. Η νέα διακήρυξη του πρωθυπουργού σε συνέδριο για το δημογραφικό πρόβλημα, ότι αυτό πρέπει να λυθεί με τη μόνιμη ένταξη στην Ελληνική κοινωνία των παρανόμων μεταναστών, Μουσουλμάνων στη συντριπτική πλειοψηφία τους, ενώ βρίσκεται μάλιστα σ’ εξέλιξη ο υβριδικός πόλεμος της Άγκυρας, είναι βόμβα στα θεμέλια του Ελληνικού εθνικού κράτους και του Ελληνικού έθνους και συνιστά πολιτική εθνικής αποδομήσεως, που συστήνουν η παγκοσμιοποίηση και τα ιδεολογήματά της. Όχι, κύριε Πρωθυπουργέ, ο Ελληνικός λαός δεν θα δεχθεί την εθνική αυτοχειρία του και την έξοδό του από την ιστορία.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: ptisidiastima.com