Θανάσης Βαλτινός: Τι αφήνει ο καθένας πίσω του…
[Εξομολογήσεις…]
• Η γλώσσα δεν μπαίνει σε καλούπια…
«Προβληματίζομαι από ένα αίσθημα υπευθυνότητας και συνέπειας προς τον εαυτό μου. Για εμένα είναι φυσιολογικό, ανήκω στους ανθρώπους που μετράνε τη ζωή τους με κάποια κριτήρια. Τη δική μου τη μέτρησα με βάση το τι καινούργιο μπορεί να κουβάλησα στην τέχνη.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι η δική μου προσπάθεια δεν πήγε στον βρόντο, ότι τα κατάφερα, ότι δεν τσουβαλιάστηκα, ότι δεν έγινα μέρος ενός αποκαρδιωτικού θορύβου. Ξέρετε, δυσκολεύομαι να περιγράψω το ύφος μου και να πω τι σημαίνει για εμένα η ελληνική γλώσσα. Αισθάνομαι μεν ότι εργάστηκα μέσα σε μια παράδοση αλλά μόνο εν μέρει, γιατί η γλώσσα είναι κάτι που είναι αδύνατον να το βάλεις σε καλούπια, να το περιορίσεις.
Η σχέση μου με τη γλώσσα άλλαξε δε πολλές φορές μέσα στα χρόνια, ακόμη και ασυνείδητα, θα σας έλεγα. Η ελληνική γλώσσα η ίδια πέρασε άλλωστε από τέσσερις-πέντε κρίσιμες φάσεις. Το θέμα είναι η παρουσία που θα έχει ο καθένας, όχι μόνο μέσα στην ελληνική γλώσσα αλλά – τολμώ να πω – και μέσα στην ελληνική ιστορία. Τι αφήνει ο καθένας πίσω του; Τι μένει;
Μένουν ίσως δυο-τρία πράγματα ανθεκτικά που συμπυκνώνουν το όλον ενός συγγραφέα, το ίχνος του».
Υπογραφή: Θανάσης Βαλτινός, Κορυφαίος Έλληνας Πεζογράφος