Διεύρυνση ΝΑΤΟ: Ποια είναι τα αιτήματα της Άγκυρας; Ποια η θέση της Ελλάδας; – Του Γ. Παπαγιαννόπουλου

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αρχιτέκτονος – Συγγραφέως

Ένα από τα παρεπόμενα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και του εκεί συνεχιζόμενου πολέμου είναι η πρόθεση της Φινλανδίας και της Σουηδίας, χωρών έως σήμερα ουδέτερων, να υποβάλλουν αίτημα για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Σε αυτό το αίτημα των δύο χωρών αντιτίθεται (προς το παρόν) η Τουρκία, γνωστή διαχρονικά για τα ανατολίτικα παζάρια της.

Τι λέει η Άγκυρα; «Η Σουηδία πρέπει να διακόψει τους δεσμούς της με μία κουρδική οργάνωση από τη Συρία, διαφορετικά η Τουρκία θα συνεχίσει να μπλοκάρει την αίτησή της στο ΝΑΤΟ».

Ο τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν κατηγόρησε τις δύο χώρες επειδή απέρριψαν τα τουρκικά αιτήματα να εκδώσουν 30 άτομα που κατηγορούνται για διασυνδέσεις με τρομοκρατικές ομάδες. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται ειδικά για τη Στοκχόλμη όσον αφορά τη σχέση της με τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG).

Το YPG είναι μια ένοπλη κουρδική πολιτοφυλακή που πρωτοστάτησε στην εκστρατεία κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) στη Συρία από το 2014.

Το YPG έχει στενούς δεσμούς με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο διεξάγει έναν αιματηρό ένοπλο αγώνα κατά του τουρκικού κράτους από τη δεκαετία του 1980 – αναγνωρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση από τη Σουηδία, όπως και από ΕΕ και ΗΠΑ.

Την ίδια στιγμή, το ελληνικό ΥΠΕΞ χαιρετίζει την «ιστορική απόφαση της Φινλανδίας και της Σουηδίας να υποβάλουν αίτημα προσχώρησης στο ΝΑΤΟ».

Σύμφωνα με το ΥΠΕΞ, «η ένταξη δύο επιπλέον ευρωπαίων εταίρων, με βαθιά ριζωμένες δημοκρατικές παραδόσεις και σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, στην οικογένεια του ΝΑΤΟ θα ενισχύσει περαιτέρω τη συλλογική ασφάλεια της Ευρώπης, την ενότητά μας και την εμπέδωση των κοινών αξιών».

Γινόμαστε έτσι ΝΑΤΟϊκότεροι του ΝΑΤΟ, ενός οργανισμού που μέχρι χθες εθεωρείτο από κάποιους ευρωπαίους ηγέτες «κλινικά νεκρός» και τον οποίο ανέστησε ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Είναι όμως πολιτικά ορθή για εμάς, ως χώρα, η συνεχής επέκταση του ΝΑΤΟ, η ολοένα και πιο διευρυμένη εξάρτησή μας από αυτό, η υπαγωγή μας σε σχεδιασμούς που δεν εξυπηρετούν πάντα με τα εθνικά μας συμφέροντα; Με μια ΝΑΤΟϊκή χώρα, την Τουρκία, να μας απειλεί καθημερινά;

Ταυτίζεται η μονομέρεια και η εθελοδουλία των ελληνικών ελίτ με τα λαϊκά συμφέροντα, με την προάσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας;

Όπως σε τόσα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου, έτσι και στο ζήτημα της διεύρυνσης (αλλά και της ενίσχυσης) του ΝΑΤΟ ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ανεπάρκεια και την ολιγωρία του σημερινού πολιτικού συστήματος, με τον εθνομηδενισμό και τον ωχαδερφισμό, που κυριαρχούν και διαμορφώνουν συνειδήσεις. Απέναντι σε αυτά πρέπει να επιδιωχθεί από τις υγιείς λαϊκές δυνάμεις η μέγιστη δημοκρατική – πατριωτική ενότητα, η εθνική – λαϊκή ενότητα του σήμερα.

Για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, για την άμυνα της χώρας, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, που –με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία– επανεμφανίστηκε θρασύς και απειλητικός ο αναθεωρητικός (κακός) γείτονας…

Θεωρώ αυτονόητο ότι οι σοσιαλιστές, εμπνευσμένοι και προσηλωμένοι στις αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, οφείλουμε να συμμετάσχουμε ενεργά στην πραγμάτωση της δημοκρατικής – πατριωτικής ενότητας και στην έκφρασή της σε πανελλήνιο επίπεδο μέσω μιας πολιτικής πρωτοβουλίας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ