Ναι ή όχι στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία; – Έξι επιφανείς πανεπιστημιακοί απαντούν
Στεκόμαστε απέναντι στους εχθρούς της Δημοκρατίας
«Σε ό,τι αφορά την πανεπιστημιακή μας κοινότητα και αναλογιζόμενος την αρρωστημένη κατάσταση που για δεκαετίες παγιώθηκε και εκφύλισε την έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου με τη βάναυση προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, οφείλω να αναγνωρίσω πως αυτό που μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν αδιανόητο έγινε πράξη.
Την Τρίτη, μία ακόμη μέρα που πλήγωσε το πανεπιστήμιό μας με επεισόδια και βανδαλισμούς στη δημόσια περιουσία, η Σύγκλητος στάθηκε απέναντι στους κουκουλοφόρους ενωμένη, χωρίς αστερίσκους, χωρίς υποσημειώσεις, χωρίς περιστροφές. Τα μέλη του Σώματος, όποιες πολιτικοϊδεολογικές αναφορές κι αν έχουν, συντάχθηκαν ξεκάθαρα και αποφασιστικά στην πλευρά της δημοκρατικής νομιμότητας, ζητώντας με μία φωνή τη σύλληψη και τιμωρία των δραστών των καταστροφών. Δηλώνοντας πως στέκονται ενωμένα απέναντι στους εχθρούς της Δημοκρατίας».
Νίκος Παπαϊωάννου
Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Να απελευθερωθεί το Πανεπιστήμιο
«Είναι ώρα να αποδοθούν όλοι οι κατειλημμένοι χώροι στα πανεπιστήμια και να απομακρυνθούν τα πάσης φύσεως άτομα και ομάδες που επιβουλεύονται την ακαδημαϊκή λειτουργία. Χρειάζεται ο νέος νόμος πλαίσιο να προβλέπει τα απαιτούμενα θεσμικά αντίβαρα στη διοίκηση του Πανεπιστημίου, ώστε να υπάρξει ο αναγκαίος εσωτερικός έλεγχος των πράξεων της Διοίκησης. Αυτές είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να απελευθερωθεί το Πανεπιστήμιο από τους κάθε λογής παρείσακτους, να ανακτήσει την πραγματική ακαδημαϊκή του ελευθερία και να αποκτήσει τη θέση που του αξίζει στη σύγχρονη εποχή».
Βασίλης Διγαλάκης
Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, πρώην Πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης
Θα είναι σε λάθος κατεύθυνση
-Να μην επιβληθεί με τη βία…
«Τόσο προσωπικά όσο και απηχώντας τις αποφάσεις της Συγκλήτου του Ιδρύματος το οποίο εκπροσωπώ, πιστεύω ότι οι αποφάσεις και τα ανάλογα μέτρα φύλαξης και προστασίας από κάθε πιθανό κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών καταστροφών, παραβατικών ενεργειών και εργασιακών ατυχημάτων, ανήκουν πρώτιστα στα ίδια τα Πανεπιστήμια. Άλλωστε, στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα ΑΕΙ της χώρας έχουν ήδη εκπονήσει και επικαιροποιήσει αναλυτικά σχέδια προστασίας, υπό την ευρύτερη και πληρέστερη έννοια, των πανεπιστημιουπόλεων τους. Τα σχέδια αυτά είναι αντίστοιχα των Πανεπιστημίων της Ευρώπης και της Αμερικής επομένως δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ελληνική ‘‘πατέντα’’ ή πρωτοτυπία. Ωστόσο απαιτείται η χρηματοδότησή τους από την Πολιτεία προκειμένου να καταστούν λειτουργικά και αποτελεσματικά. Οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία είναι σε λάθος κατεύθυνση. Ο σεβασμός του Δημόσιου Χώρου, μία αξία σε διαχρονικό έλλειμα στη χώρα μας, πρέπει να μας απασχολήσει από τα πρώιμα στάδια ανατροφής μας ως Πολίτες, τόσο μέσα στα Πανεπιστήμια όσο και έξω από αυτά. Είναι μία αρετή που μπορεί μόνο να οικοδομηθεί σταδιακά από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία και όχι να επιβληθεί με τη βία».
Σπυρίδων Κίντζιος
Πρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ήρθε η ώρα να γυρίσει σελίδα για το μέλλον των φοιτητών μας
«Τα Ελληνικά Δημόσια Πανεπιστήμια δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε στο ΑΠΘ. Είναι η εικόνα των γεμάτων αμφιθεάτρων, των εργαστηρίων και των βιβλιοθηκών. Είναι όλοι αυτοί οι χώροι που κυριαρχεί η Εκπαίδευση, η Παιδεία, ο Πολιτισμός, η Ακαδημαϊκότητα, η Έρευνα, η Αριστεία, η Ανάπτυξη, Εξωστρέφεια και η Διεθνοποίηση. Αυτά τα Πανεπιστήμια οφείλουμε να εργασθούμε όλοι μας, χωρίς ιδεοληψίες και τάσεις αυτοκαταστροφής. Τα Πανεπιστήμια αλλά και η χώρα ταλαιπωρήθηκε από φαινόμενα βίας. Ήλθε η ώρα να γυρίσει σελίδα για το μέλλον των φοιτητών μας, για το μέλλον της χώρας. Σε αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να λείψει κανείς».
Χρήστος Ι. Μπούρας
Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών
Ζούμε σε μια «τέλεια καταιγίδα»
«Η άσκηση κριτικής και η αντιπαράθεση απόψεων είναι μέρος της ιδιοσυστασίας μας. Αλλά και η προσήλωση και η προάσπιση του θεσμού και των συλλογικών οργάνων διοίκησης της κοινότητας είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη της πορείας των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων στον μακρύ χρόνο της ιστορίας μας, της δημοκρατίας και του χρέους μας στην κοινωνία. Πόσο μάλλον σε περιόδους, όπως σήμερα, που η κοινωνία και οι άνθρωποι γύρω μας δοκιμάζονται ασύμμετρα μέσα από πολλαπλές και επικαλυπτόμενες κρίσεις σε ένα περιβάλλον που σταδιακά μοιάζει ολοένα και περισσότερο με μια ‘‘τέλεια καταιγίδα’’».
Ιωάννα Λαλιώτου
Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Θα είμαστε έρμαια της κάθε οργανωμένης μειοψηφίας…
«Ο έλεγχος και η αστυνόμευση είναι η επιβεβαίωση ότι η κοινωνία θέλει και μπορεί να προστατεύσει την ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης – τη δαπάνη των γονιών που χρηματοδότησαν χρόνια παραπαιδείας για να καλύψουν τα κενά που αφήσαμε να δημιουργηθούν στο σχολείο, την προσπάθεια των ίδιων των φοιτητών, της ‘‘ρωμαλέας φοιτητικής κοινότητας’’, θυμάστε; Που πρέπει να θέλουν να περιφρουρήσουν το αγαθό που με τόσο κόπο επιδίωξαν να αποκτήσουν, των πανεπιστημιακών δασκάλων που είναι ταυτόχρονα και εργαζόμενοι σε χώρους όπου η υγεία και η ασφάλεια στον χώρο εργασίας δεν εξασφαλίζεται. Όσον καιρό ανεχόμαστε την καταβαράθρωση των δημοσίων δομών χωρίς καταλογισμό ευθυνών και δαπάνης θα είμαστε έρμαια της κάθε οργανωμένης μειοψηφίας. Θέλουμε να συνεχίσουμε έτσι;».
Μαρία Γαβουνέλη
Επίκουρη Καθηγήτρια Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ